TASHAKanina pa kami sakay ng kotse pero hindi pa rin humuhupa ang dilim ng mukha niya. His jaw clenched. His fist on his lap was still hard.Diretso lang ang tingin niya. Inutusan niya si Lucio na sa Rancho kami dumiretso. Nagtataka man, ay hindi na ako kumuntra. Ayaw kong sumabay sa galit niya ngayon. Kanina ay nag-text na ako sa mga kaibigan ko.tenext ko na rin ang mga magulang ko.Sinabi kong kasama ko na nga ang nobyo ko. Ayaw kong mag-alala sila kung hindi ako makauwi bukas ng umaga.Hindi ko talaga inaasahan na magagawa sa akin ni Reynald iyon. Kitang-kita ko ang galit at nag-aapoy na mata ni Zaturnino.'Yong mukhang iyon na masyado kong kinatakutan noon. At kung hindi ko lamang alam na hindi ako nito kayang saktan ay baka kinakatakutan ko pa rin siya hanggang ngayon.Masyado rin akong kinabahan kanina. Nakita ko ang takot na takot na mga mukha ng mga kasama ko.Lalo na sa mga kababaihan.Alam kong wala itong sinasanto. Kahit nga bisita ng Ama niya ay hindi siya nagda
TASHAPagod man at mahapdi ang balat ay nagawa ko pa rin maglinis ng katawan.Paglabas ko ng banyo ay hindi ko na muling nadatnan si Zat sa kuwarto.Pero narinig ko naman ang boses nito sa may sala.Nakahinga ako ng maluwag. Akala ko ay umalis na naman ito. May kausap siya sa cellphone.Pagod ako at ramdam ko pa ang pangangatal ng katawan.Hindi ko na namalayan nang hilahin ako ng antok papunta sa karimlan.Madaling araw na nang maramdaman ko ang pagtabi niya sa akin.Nakatagilid ako ng higa at nakatalikod sa kan'ya.Niyapos niya ako at hinalikan sa gilid ng aking leeg.Dumampi rin ang labi niya sa ibabaw ng aking buhok. Nasamyo ko ang alak na ininom niya.Lasing siya alam ko. Nanatili ako sa aking posesyon.Pigil ko ang aking paghinga. "Happy birthday, Irog ko...Mahal na mahal kita. Patawarin mo sana ako..." Ang dinig kong mahinang bulong niya. Biglang kumirot ang puso ko.Oo nga kaarawan ko na pala.Bakit gano'n? Bakit pakiramdam ko may mabigat nga itong dinadala sa kanyang dibd
TASHAPinili kong magpakahinahon. Wala rin naman kasing mangyayari kung magagalit ako. Walang mangyayari kung aawayin ko siya at piliting pakawalan na ako.Ang maari ko lamang gawin ay makiusap sa kan'ya na sabihin sa akin kung ano nga ba talaga ang nangyayari. At ang assurance na nasa mabuting kalagayan ang mga magulang at mga kapatid ko.At siguro, maari ko siyang pakiusapan.Pakiusapan na ipahanap si Reynald. Dahil hindi ko kayang basta na lamang baliwalain ang tungkol sa kanya.Magkaibigan kami. Magkababata. Marami kaming pinagsamahan. Siya ang laging takbuhan ko noon kapag kailangan ko ng tulong.Malapit rin na magkakaibigan ang mga magulang namin.Parang nakakatandang kapatid na ang turing ko sa kan'ya.Napaangat ang mukha ko nang maramdaman ko ang presensya niya sa pintuan. Agad na nagtama ang mga mata namin.Ewan ko pero nang ngumiti siya, ay tila may kalakip na lungkot iyon.Sanay akong nakikita ang mukha niya na laging may ngisi sa labi.Punong-puno ng kayabangan at
TASHASaktong mag-aalas siete ng lumabas ako ng kuwarto.Napahinto ako at napalunok, nang makita ko si Zat.Nakatalikod ito sa akin. Nasa tainga ang cellphone nito at may kausap.Isang cody blue check three piece suit ang suot nito.Bagay na never ko pang nakitang suot niya. Nasanay akong nakikita lamang ito sa simpleng kasuotan.Madalas nga boxer short lang at t-shirt na puti , ang suot niya.Kung nang-aasar nga at malas-malasin, naaabutan ko pa itong nakahubad talaga!Parang nanadya! Pero kapag ginagawa niya 'yon agad akong pumipikit at umiiwas ng tingin. Alam kong napakalaki ng kan'ya pero never ko pang nakita ng malapitan at matagalan talaga!Puro aksidente lang.Pero syempre naramdaman ko na iyon ng ilang beses! Shit! Biglang nag-init ang pisngi ko nang maalala 'yong mga ginawa namin sa kuwarto niya.Nang sadyain niyang ipadama sa akin 'yong kanya!Sobrang sarap sa pakiramdam ang pagbangga at pagkiskis ng pagkalalaki niya sa gitna ko. Hindi ko maiwasan talagang hindi mamasa.
TASHAParang isang panaginip lamang ang lahat.Hindi ko inaasahan na mas magiging makabuluhan ang silebrasyon ng kaarawan ko.Kahit pa nga alam kong may kinakaharap kaming matinding problema.Saglit na nawaglit ang lahat ng takot at pangamba ko.Siguro kung mayroon mang isang pangyayari sa buhay ko ang hindi ko makakalimutan, ay isa ito sa mga iyon.Muling umalis si Lucio saglit.Pagbalik nito ay may dala ng gitara.Maang akong napatingin sa kanila ni Samuel.Wala pa man sinasabi si Zat pero--Nagtuturuan na ang dalawa kung sino ang kakanta sa kanila.Pigil na pigil ang tawa ko.“Boss, baka pweding yong dvd player na lang sa loob, madali lang naman e-set up ‘yon e, ” ang ani Samuel.Nakita ko nang tignan siya ni Zaturnino ng masama.“Gusto ko ‘yong mas romantic pa ang dating para sa Irog ko, kaya sige na umpisahan nyo na! Tumugtog na kayo.” Ang seryosong anito sa dalawang tauhan.“Boss, hindi naman pang-romantic ang boses n’yan ni Samuel, baka maging katayan ng baka ang date n’yo ni
TASHAInantay ko siya hanggang madaling araw.Kahit pa nga sobrang hapdi na ng mata ko dahil sa pag-iyak.Pinaglabanan ko ang antok.Pero hindi siya umuwi.Naiinis ako sa kan'ya dahil ayaw muna niyang makinig sa akin.Mas pinairal niya 'yong selos niya.Pero sa kabilang banda, alam kong kasalanan ko.Sa sobrang pagkataranta ko, kung ano- ano na ang nasabi ko roon.Gusto ko lamang din na makinig sa akin si Reynald!Pinagseselosan na niya si Reynald noon.Then, nabasa niya 'yong mga message na 'yon! So, ano pa nga ba aasahan ko? Sa isang Zaturnino na ubod ng seloso at pagiging possessive?Nakita ko ang matinding sakit na bumalatay sa mukha niya.Nang sabihin kong huwag na siyang magpakita sa akin , kapag nakuha na niya ang gusto niya.Nakita ko kung paano siya natigilan, at mawalan ng kulay.Para siyang biglang napaso sa apoy ng galit na kanyang sinindihan.Nakita ko ang matinding pagsisisi sa mga mata niya.Alam kong mahal niya talaga ako. At mahal ko rin naman siya. Pero nasaktan
ZATURNINO"I-irog k-ko... H-hindi mo n-naman kailangan gawin t-to e." Pauta-utal kong sabi.Nabibigla ako sa mga nangyayari.Hindi ko inaasahan na gagawin niya 'to.Siya na ngayon ang kusang naghubad sa harapan ko!Ang naghahain sa sarili?Tang*na kagabi parang naulol ako!Halos mapagsamantalahan ko siya!Pero ngayon na siya na ang nagkukusa, para naman akong tanga na natutulala!Hindi ako makapaniwala!Para akong nanuno bigla!Nang mahimasmasan ay agad akong tumalikod.Tang*na tumalikod pa ako talaga?!Pero ayaw ko naman na samantalahin ang pagkakataon!Paano kung tulad ko, nabibigla rin lamang siya? Pero tang*na ang pagkalalake ko, tila kinakalaban ako!Ramdam ko sa loob ng pantalon ko ang pagprotesta niya sa pag-iwas ko!Kumikislot-kislot na ito sa lungga niya.Gusto nang kumawala!"Zat... g-gusto ko lang naman na p-patunayan sa'yo na mahal talaga kita.Di ba noon mo pa gusto na--""Oo noon pa, gustong-gusto. Pero, Irog ko naman kakatapos lang ng away natin.Ayaw ko naman na ibig
TASHA Magkahalong pagkadismaya at pagkapahiya ang aking naramdaman. Nang tanggihan niya ako, at talikuran. Tuloy, lihim na nahiling ko na bumuka sana ang sahig at lamunin ako ng tuluyan. Ako pa tuloy ang nag-mukhang desperada! Kagabi halos gutay- gutayin niya ako! Tapos ngayon, ako na ang nagkukusa pero nagpapabebe naman siya! Kung kailan nakapagdisisyon na ako! Kung kailan nakatagpo na ako ng lakas ng loob na ihain ang sarili sa harapan niya! Saka naman biglang nagbago ang isip niya!Makakapaghintay naman daw siya...Yeah Right! Parang hindi ko siya kilala, bilang isang mainipin at walang pasensya! "Sige. Mag-aantay ka kamo? Di mabuti. 'Yon rin naman talaga ang balak ko simula noong sinabi mong tayo na. Ibibigay ko sarili ko sayo pagkatapos ko nang mag-aral sa kolehiyo. O, di kaya kapag kasal na tayo, kung tayo talaga!." Hindi pa rin niya ako nilingon. But I felt him stunned. Inaantay ko siyang magsalita pero wala akong narinig. Ramdam ko ang pamumula ng mga