CHAPTER 24

TASHA

Kanina pa kami sakay ng kotse pero hindi pa rin humuhupa ang dilim ng mukha niya.

His jaw clenched. His fist on his lap was still hard.

Diretso lang ang tingin niya. Inutusan niya si Lucio na sa Rancho kami dumiretso.

Nagtataka man, ay hindi na ako kumuntra.

Ayaw kong sumabay sa galit niya ngayon.

Kanina ay nag-text na ako sa mga kaibigan ko.

tenext ko na rin ang mga magulang ko.

Sinabi kong kasama ko na nga ang nobyo ko.

Ayaw kong mag-alala sila kung hindi ako makauwi bukas ng umaga.

Hindi ko talaga inaasahan na magagawa sa akin ni Reynald iyon.

Kitang-kita ko ang galit at nag-aapoy na mata ni Zaturnino.

'Yong mukhang iyon na masyado kong kinatakutan noon.

At kung hindi ko lamang alam na hindi ako nito kayang saktan ay baka kinakatakutan ko pa rin siya hanggang ngayon.

Masyado rin akong kinabahan kanina.

Nakita ko ang takot na takot na mga mukha ng mga kasama ko.

Lalo na sa mga kababaihan.

Alam kong wala itong sinasanto.

Kahit nga bisita ng Ama niya ay hindi siya nagda