Blanca
“Happy birthday po sir.” tumayo ako at pilit pinasigla ang tinig sa harapan ni Simon nang lumapit ito sa mesa kung saan ako naroroon.Ngumiti naman ito sa akin at nagpasalamat. Medyo kinilabutan lang ako sa paraan ng pagtingin niya sa akin. My senses never fail me kaya alam ko na may kakaiba sa mga titig na iyon.Umalis saglit si Marcus para salubungin ang ilang kaibigan nito na kakarating lang kaya naman mag-isa lang ako nang lumapit ang matanda.“Salamat iha. Blanca dela Riva right? “ anito sabay upo sa upuang nakaharap sa akin. “Yes sir.” I politely answered.“By the way, are you somehow connected with the dela Riva’s of Davao? Or the dela Riva’s of Pamapanga?”‘I don’t think so sir, actually my mother is from Bicol. Hindi ko po nakilala ang father ko and wala pong binabanggit ang mama ko about him. And I respect that po.” sagot ko dito.“Oh I see. Sorry iha.” hinging paumanhin nito pero umiling naman ako.“Wala pong problema sir.”“May naalala lang kasi ako noong unang beses kitang nakita.” he honestly revealed. “Kamukhang- kamukha mo kasi siya.”“Sino po?” naiintriga ko namang tanong sa kanya.“Isang dating kakilala, well anyway I hope you enjoy the party iha.” tumayo na ito at nagpaalam sa akin kaya tumango na lang din ako.“Okay po sir. Happy birthday po uli.” Lalong lumakas ang hinala ko na may kinalaman talaga siya sa pagkamatay ng pamilya ko. Marami ang nagsasabi that I am a carbon copy of my mother. Kung nakilala niya ako dahil kamukha ko si nanay, ibig sabihin kilala niya din ito.“Update Trish.” pasimpleng tanong ko habang hawak ko ang hikaw ko. Natanaw ko na din si Marcus na pabalik na sa pwesto ko kasama ang apat pang lalake.“Still looking, nasa library ako ng matanda.” pabulong na sabi ni Trish.“Hey!” Sorry to keep you waiting.” Marcus said and settled in the chair beside me. Tumango lang naman ako sa kanya saka ko inabot ang wine glass na nasa harap ko.“By the way, this are my friends.” baling niya sa apat na naupo na sa harap namin.“Hendrix James Saavedra”“Xavier Monteverde”“Anton Drake Samaniego”“Lucian Philippe Segovia” Isa-isang nagpakilala ang mga kaibigan ni Marcus. Nakipagkamay din sila sa akin at tinanggap ko naman ito.“Mukhang magkasundo na kayo ni Thompson ah!” may himig pang-aasar na sabi ni Lucian. Natandaan ko siya, kasama siya ni Marcus noong una kaming magkita sa club.“Shut up asshole!” saway naman ni Marcus pero tumawa lang ito.“I have to give it to you, Blanca. Napaamo mo ang sira-ulong ito. Aba’y kahit hagisan namin ng babae ito ngayon, hindi niya papatulan!” ngisi ni Lucian kaya naman nkatanggap ito ng batok mula kay Drake.“Tangna mo Samaniego, kung makabatok ka, ano pinapalamon mo ako?” angal pa nito.“Bakit hindi? Ikaw ang kaisa-isang kakilala ko na bilyonaryo nga pero sobrang kuripot!” sagot naman ni Drake.“Ganyan ba talaga ‘yang mga kaibigan mo?” bulong ko kay Marcus na naiiling nalang sa kakulitan ng mga kaibigan na patuloy pa rin sa bangayan.“Wala pa ‘yan! Prepare for the worst!” he answered while laughing. Nagkwentuhan pa ang mga ito hanggang sa ayain ako ni Marcus na magsayaw. He held my waist at saka ko pinagsalikop ang mga kamay ko sa batok niya. Our eyes are locked together.“I’m so happy that you are here, with me. You don’t know how much I missed you kahit na sandali lang tayo hindi nagkita.” I can feel the sincerity in his words kaya para nanamang lalabas ang puso ko sa dibdib ko sa lakas ng pagtibok nito.“I just hope you let me show how much I like you, Blanca. I want you to know that I am ready, to love again, to trust again, to be a real man again. I hope you give me a chance.”Pakiramdam ko nakalutang ako habang pinapakinggan ko ang mga sinasabi niya. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Ito ang taong masasaktan ko pagdating ng panahon. Kaya ko ba? Nagbaba ako ng paningin. Hindi ko kayang salubungin ang mga mata niya. I fought the tears na unti-unting sumusungaw sa mga mata ko. Hindi ko ito pwedeng maramdaman. Kailangang maging matapang ako para sa hinahanap kong katarungan.“Look at me please?” pakiusap ni Marcus kaya kahit nasasaktan ang puso ko ay nag-angat ako ng mukha para tignan siya gaya ng hiling niya.“I am not in a hurry. I can wait, Blanca, so don’t stress yourself too much, okay?” sabi niya na may halong pag-aalala sa mga mata niyaMakakaya ko bang saktan ang ganitong klase ng lalake? Alam kong hindi ganun kadali ang mag-open up sa isang tao na kailan mo lang nakilala pero para kay Marcus ginawa niya iyon, para sa akin.“Okay.” I finally found my voice and answered him.We just danced, as if there’s no other people but us. I leaned my head on his chest, feeling his heartbeat. Kung sana iba ang sitwasyon, baka maging masaya kami.Magkahawak kamay kaming naglakad pabalik sa mesa namin kung saan nandoon padin ang apat na kaibigan niya. Nag-uusap lang ang mga ito ng tungkol sa business kaya naman nakinig lang ako.“Palabas na ako ng library” info ni Trish. Gusto ko sanang magtanong kung may nahanap siya pero hindi ko naman magawa dahil malapit lang sa akin si Marcus.Napatingin ako sa kaliwa ko at naagaw ang atensyon ko ng isang lalaki na papalapit sa pwesto ni Simon. Pamilyar sa akin ang mukha niya kaya naman mas lalo ko itong tinitigan. ‘Tito Alfredo’ hindi ako maaring magkamali, nadagdagan man ang edad nito ay nakikilala ko pa rin siya. Siya ang matalik na kaibigan ni tatay na bandang huli ay nakatampuhan niya dahil sa pangungumbinsi nito na ibenta na ang lupa sa mga Thompson.Nagyakapan pa sila ni Simon na para bang matagal silang hindi nagkita. Ano ang koneksyon niya kay Simon?“Ace?” tawag ko kay Marcus.“Yes?” sagot naman niya “You need anything?” pero umiling ako.“May bisita ata ang daddy mo?” sabi ko sabay turo sa bagong dating.“The hell!’ napatayo pa ito pagtapos ay nagpaalam sa akin .”I’ll just go greet my uncle. Excuse me.” ‘uncle? so kamag-anak pala nila ang kaibigan ni tatay?’ Habang tumatagal lalong nagiging kumplikado ang pagtuklas ko sa katotohanan.‘Magpaalam ka na kay Marcus, Blanca. We need to go!’ utos ni Trish. Papalapit nadin sila sa mesa kasama si KC na ang binantayan naman ay si Shayne.Hinintay ko lang makabalik si Marcus kaya tumayo naman na ako para magpaalam na din dito. Obviously ayaw pa niya pero dinahilan ko nalang na biglang sumakit ang ulo ko at wala ding kasama si Ava sa unit.“Pakisabi nalang sa daddy mo nauna na kami.” hindi ako pwedeng lumapit doon dahil baka makita ako ni Tito Alfredo at makilala pa ako. Buti nalang pumayag siya.Hinatid kami ni Marcus sa labas at saka niya sinenyasan ang driver ng E-car na maghahatid sa amin sa gate.“You take care ok?” sabi niya at saka siya yumakap sa akin. I buried my face on his chest, na para bang gusto kong simutin ang amoy ng nakaka-adik niyang pabango.He kissed me on my cheek pagtapos ay sa noo ko.“Magpahinga ka na pag-uwi mo, call me when you get home, you understand” medyo dominante siya sa part na yon pero okay lang naman sa akin ‘yon.“Okay, don’t drink too much, hmm? sagot ko sakanya. Tumango siya at saka ako inalalayan paakyat sa munting sasakyan. Mabigat ang loob ko na umalis kasi parang sandali palang kami nagkasama ni Marcus pero sa palagay ko may nahanap si Trish kaya bigla nalang siyang nag-aya umuwi.Pagsakay namin ng kotse ay agad na kaming umalis. Ngayon palang nami-miss ko na si Marcus.This is f*****g bad!BlancaInisa-isa ko ang mga kuha ni Trish sa phone niya pag-uwi namin sa unit. Hindi ako makapaniwala! Ang mga nakuhanan ni Trish ay mga kopya ng titulo ng lupa ng aking ama. “Original copies ang mga iyan Blanca, may deed of sale din na naka-attach, pirmado ng tatay mo at ni Simon. At higit sa lahat notaryado .” paliwanag ni Trish.“So ibig sabihin nabili na pala ni Simon ang lupa niyo? I mean, in a legal way dahil may pirma niya ito. “ Ava concluded pero napailing ako“Hinding-hindi ibebenta ng tatay ko ang lupa sa kanila. Nasisiguro ko na may ginawa ang matandang iyon para mapapirma ang tatay ko.” alam ko sa puso ko na hinding-hindi ibebenta ni tatay ang lupa na minahal niya at pinagyaman buong buhay niya.Sinuri ko uli ang mga pictures hanggang sa may napansin ako. I zoomed the photo para lalo akong makasiguro.“Pinirmahan ito ng tatay ko sa mismong araw na pinaslang sila.” lumapit din si Trish saka tinignan ang bahagi ng picture na itinuro ko.“So?” tanong niya sa akin na wari n
BlancaSabog ang utak ko ng magising ako ngayong umaga sabayan pang mabigat ang katawan ko dahil sa puyat. Naalala ko ang nangyari kagabi sa building kung saan nakatago ang dalawang bihag.Matigas ang mga ito at ayaw magsalita hanggang sa takutin ni Trish na kukunin ang anak ng isa at ibibigay sa mga tauhan namin. Alam naman naming hindi ‘yun gagawin ni Trish kaya sinakyan nalang namin ang pananakot niya.Nabalot ng galit ang sistema ko ng mapagtanto ko kung sino ang mga ito. Para akong sinapian ng sampung demonyo at nawalan ako ng kontrol sa aking sarili. Literal na kulay pula na ang nakikita ko at ang tanging gusto ko ay gilitan ang mga ito.“Hayop ka!” Demonyo ka!” patuloy na hiyaw ng isang lalaki ng kunwari ay iutos ni Trish kina Damian na kidnapin ang sinasabing anak nitong babae habng ang isa ay tila nalulon ang dila at tahimik lang na nakayuko.“Madali akong kausap! Sabihin mo ang kailangan ko, hindi mapapahamak ang anak mo!” ulit ni Trish. “Masyado mong pinoprotektahan ang am
BlancaIsinama ako ni Marcus sa penthouse niya pagkagaling namin sa Tagaytay. Namasyal muna kami at doon na rin kumain ng tanghalian. Isa sa specialty ng lugar ang bulalo at hindi namin iyon pinalagpas ni Marcus. Pansamantalang nawala ang mga iniisip ko ngayong araw na ito. Masasabi kong iba ang nagagawa ng presensya ni Marcus sa akin. He can make me feel calm and relaxed. Pinag-isipan ko din ang mga sinabi niya at hindi ko maiwasang mangamba. Natatakot ako. Ayokong ipakita sa kanya ang nararamdaman ko dahil alam ko na walang pupuntahan ang relasyon na bubuuin namin. Kailangan ko siya para sa misyon ko pero hindi ko inaasahang mahuhulog ako . Oo tama, alam ko sa sarili ko na may pagtingin na ako sa kanya pero one way or another, I will definitely hurt him. Ako ang papatay sa ama niya pag napatunayang siya ang utak sa lahat ng naganap sa pamilya ko. Natitiyak kong isusumpa ako ni Marcus pag nangyari yun.He changed just because of me. Kaya paano na lang siya pag dumating ang araw n
BlancaNakatanaw ako sa malawak at maliwanag na ilaw ng siyudad. Kalat na ang dilim sa langit ngunit hindi nagpatalo ang liwanag na nagsisimulang kumalat sa buong lugar na hatid ng ilaw ng mga gusali sa buong Maynila, idagdag pa ang ilang bituin sa langit. Tumingala ako at hinanap ang tatlong bituin na magkakatabi. Noon kasi pag naaalala ko ang pamilya ko ay iniisip ko na sila ang mga bituin na iyon. Na palagi lang silang nandyan para bantayan ako.Agad kong nakita ang tatlong bituin kaya naman napangiti ako.‘mahal na mahal ko po kayo, konting tiis nalang, magbabayad na ang mga may utang sa atin’Nilingon ko ang pinto mula sa terrace dahil nasa loob si Marcus at pinuntahan ang pagkaing inorder niya. Gusto niyang mag dinner muna kami bago niya ako ihatid kaya hinayaan ko na lang.I kept on thinking kung ano ba ang dapat kong gawin sa amin ni Marcus. Habang tumatagal ay nahihirapan ako at aaminin ko na nasasaktan ako sa mga posibleng mangyari.I will be his father’s enemy and I will
BlancaNakatingin sa akin si Ava as if she is reading me. Naabutan ko siya sa sala ng umagang ihatid ako ni Marcus sa condo unit na tinutuluyan namin.“Spill it Ava!” naiinis na sabi ko dito dahil alam ko na may gusto siyang sabihin sa akin.“Nakapasok ka na talaga sa buhay ni Marcus.” she arched her eyebrows at saka humigop ng kape. “That’s the plan, right?” paalala ko sa kanya. Hindi ko alam kung aaminin ko ba sa grupo ang tungkol sa totoong nararamdaman ko para kay Marcus dahil alam ko na kokontra sila.“Are you ready for the consequences?” alam ko na nararamdaman ni Ava na may tinatago ako. Among the group she is the keenest and most of all, magaling siyang bumasa ng tao.“What do you mean?” patay malisya ko sagot sa kanya.“Don’t play dumb with me, Blanca!” she sarcastically answered as if she’s disgusted with my question. “ Kitang-kita naman sa mga mata mo Blanca. Kilala kita, ‘wag na tayo maglokohan!”I sighed.“ Gusto ko lang maging masaya, Ava, habang pwede. Bawal na ba yu
MarcusI am fuming mad habang minamaneho ko ang sasakyan ko papunta sa Thompson mansion. I just heard sa mayordoma namin na dumating na si Shayne at nalaman ko din na nandoon pala ang babaeng kagabi ko pa hindi mahagilap.I was busy the whole day sa office but I made it a point to send her messages just to check on her. Nagrereply pa siya not until evening came at hindi ko na rin siya makontak.I was worried kaya naman agad kong pinuntahan ang unit niya pero wala din ito at umalis daw kasama ang tatlong kaibigan niya. I couldn’t call her friends just to make sure dahil wala naman akong contact sa mga ito.Habang tumatagal na hindi ko alam kung nasaan siya ay lalo ako kinakabahan. I tried to look for her at some bars and clubs pero hindi ko talaga siya mahanap. I don’t trust her when she’s drunk. She seem to do stupid things at baka ikapahamak pa niya ito kaya lalo akong nag-alala.I was afraid that she might have changed her mind and is now running away from me. Hindi ko yata matatan
MarcusNakaalis na si Jeric and up to this time ay blangko ang utak ko sa mga nalaman ko.Papano nangyari na hindi nage-exist ang isang Blanca dela Riva? How did that happen? Ano ba ang ititnatago niya behind that name?Napahilot ako sa sentido ko dahil pakiramdam ko sumakit iyon. I cancelled all my appointments for this day dahil alam ko na hindi naman gagana ang utak ko. Many thoughts are starting to settle in my mind at hindi ko iyon nagugustuhan.I just hope na may malaman pa si Jeric dahil sinabi ko sa kanya to dig deeper. Maybe he just overlooked it or something pero hanggat maari gusto ko ng sigurado bago ako gumawa ng hakbang.My phone suddenly rang kaya naman naputol ang pag-iisip ko. I picked it up from the table and it was an unregistered number.I don’t usually answer such calls lalo at hindi ko kilala kaya hinayaan ko lang itong mag ring until it stopped.Muli itong tumunog so I got irritated and decided to answer it. “Hello?” I answered“Mr. Marcus Ace Thompson?” babae
BlancaPababa ako ng unit ngayong umaga dahil balak kong dalawin si Mama Sandra sa Antipolo. Wala kasi ang tatlo at patuloy na sinusubaybayan ang galaw ni Tiyo Alfonso. Ayaw nila akong sumama dahil mas gusto nilang mag concentrate ako kay Marcus.Pero dahil sa pang-iindyan niya sa akin kagabi ay ayaw ko muna siyang makita kaya naman naisip ko na umuwi muna ng Antipolo.Pagkalabas ko ng building ay eksakto namang dating ng lalaking kagabi pa laman ng isipan ko.“Baby..” tawag niya sa akin pero sinimangutan ko lang siya at saka nilagpasan.“Baby please talk to me. Let me explain please?” pinigilan niya ang kamay ko at nahirapan akong bawiin yun sa higpit ng hawak niya sa akin.Nilingon ko siya and I saw his tired eyes. Hindi kaya nagkaroon ng problema ang isang ito kaya hindi siya nakarating kagabi? ‘edi sana tumawag man lang siya! Maiintindihan ko naman yun!’ himutok ko sa isip ko Sayang ang effort kong magpaganda kagabi yun pala iindyanin lang ako. Idagdag pa ang pangangantyaw ng t