BlancaGabi na ng ihatid ako ni Marcus sa condo unit ko na pinagtalunan pa namin dahil ayaw pa sana niya at gusto pa daw niya akong makasama.Nag dahilan nalang ako na may problema si Trish kaya at kailangan niya ng karamay kaya napapayag ko ito.Hindi na nga ako halos tinigilan ni Marcus kanina kaya naman ang ending, para akong umakyat at bumaba ng bundok sa sobrang pagod. Wala naman akong pagsisisi dahil ginusto ko naman and seeing him happy and contented is all I want to feel right now.“ Magiging busy ako sa mga susunod na araw baby but I will make it a point na puntahan ka, okay?” he was holding my hand dahil hindi pa ako bumababa ng kotse.“Okay” I just nodded “ Magtrabaho ka po muna, okay lang sa akin.”He kissed me one last time bago niya ako pinakawalan. “Mami-miss kita, baby. Tatawag ako pag hindi kita mapupuntahan, so be sure to answer your phone okay?” nakasimangot na sabi niya kaya natawa na lang ako. “I love you.” yun nalang ang sinagot ko at saka ako bumababa ng kots
BlancaHindi ko alam kung paano ako nakauwi ng maayos sa condo matapos kong marinig ang mga pinagtapat ng bihag namin. Noong mga oras na iyon ay gusto ko ng sugurin si Simon pero napag alaman naming wala ito sa bansa.Nasapo ko ang ulo ko habang nag-iisip kung paano ko mapupuntahan si Simon para matapos na ang lahat ng ito at ng makalaya na lahat ng galit at poot sa dibdib ko. “Kumalma ka!” utos iyon ni Ava na tumabi ng upo sa akin. “Ava paano ako kakalma? Sabihin mo nga? Ngayong alam ko na ang totoo saka naman nakawala si Simon sa pagbabantay natin?” galit na galit ako pero wala akong magawa“Patience is a virtue. Mas masarap ang paghihiganti kung naayon sa panahon. Matagal mo na itong hinintay, ngayon ka pa ba susuko?” pang-aalo naman ni Trish Napapikit ako. Alam kong wala naman akong magagawa dahil talagang madulas si Simon kahit noon pa. Hindi ko lang maisip kung bakit ito ganun? May pinagtataguan ba siya? Ano pa ba ang nililihim niya?“ Magpahinga na tayo, sa ngayon malinaw n
BlancaAgad kong niyakap si mama Sandra ng makita ko ito sa hardin ng bahay. Nagulat pa ito dahil hindi niya inaasahan ang pagdating ko.“I miss you iha!” gumanti siya ng yakap sa akin at saka ako inayang maupo.“Nasaan yung tatlo? Hindi mo ba sila kasama?” nagtataka marahil si mama dahil mag-isa lang ako na dumating“Naiwan po sila sa Manila, mama. Hanggang ngayon po kasi wala pa kaming makuhang lead kay Simon.” sagot ko naman dito“ Ano na bang nangyari sa imbestigasyon niyo?” tanong niya kaya agad ko namang isinalaysay ang mga naganap habang nasa Maynila kami.“Tama ang mga kaibigan mo iha. Matuto kang maghintay, darating ang tamang pagkakataon. Pag minadali mo ang lahat baka mas lalong hindi matapos.” pangaral niya sa akin“Sino ba yung kasama mo?” tanong ni mama ng mamataan si Joseph na nakatayo sa labas ng sasakyan.“Pinadala po siya ni Marcus. Ayaw pong pumayag na mag-commute ako.” tinanaw ko si Joseph, hindi naman nagbago ang pwesto nito at nagtitipa lang sa phone niya.Naala
Blanca“Baby?” Napatingin ako kay Marcus ng ulitin niya ang pagtawag sa pangalan ko. Pinunasan ko ang mga luha ko pero nanatili akong nakatingin lang sa kanya.“Come here, please?” inilahad nito ang kamay niya kaya naman napilitan akong ihakbang ang mga paa ko. Agad namang umalis ang mga kaibigan niya sa tabi ng kama at nagpaalam na lalabas lang sandali. Tumango lang si Marcus sa kanila at muli akong hinarap.Nalaglag ulit ang mga luha ko pagka upo ko sa gilid ng kama niya. Nahihirapan akong tignan ang kalagayan niya.“Hey, stop crying. I’m okay.” humawak ako sa balikat niya na walang benda at saka inihilig ang aking ulo.“ Takot na takot ako.” sumuisigok na sabi ko sa kanya. “Akala ko kung napano ka na?” bulong ko sa kanya. Naramdaman kong hinalikan niya ang noo ko.“ I’m okay, baby. Wala lang to. Magpapakasal pa tayo hindi ba? Hindi ako mawawala sa’yo.” Lalo akong napahagulgol sa narinig ko. May mga plano na si Marcus para sa amin pero ako? Ano ba ang gagawin ko? Hindi ba at ii
BlancaDalawang araw na nanatili si Marcus sa ospital pero ni hindi lumitaw ang magaling niyang ama. Tumawag lang ito kahapon at kinamusta si Marcus kaya ng magtanong ako kung nasaan ito ay nagkibit-balikat lang si Marcus dahil hindi daw nabanggit ng ama kung nasaan siya.Galit na galit ako dahil nasayang ang effort ng mga tauhan namin na naka poste sa ospital at nag-aabang sa pagdating niya. Talagang career to the highest level ang pakikipagtaguan sa amin ng matandang ito.Matiyaga ko namang inalagaan si Marcus habang nasa ospital kami. Dito man lang ay makabawi ako sa kanya. Sana lang mas maalala niya yung magagandang memories kapag wala na ako sa buhay niya.“Are you ready?” tanong ko kay Marcus habang inaayos ko ang ilang gamit niya sa bag. Lalabas na kasi siya sa ospital ngayong araw dahil cleared na siya ng mga doktor niya.“Yes baby, sa wakas uuwi na tayo!” masaya ang tinig ni Marcus, siguro kasi naiinip na din siya dito“Tayo?” I am teasing him kaya sumimangot na naman ang mama
Blanca“What do you want for lunch, baby” malanding tanong ni Marcus habang panay ang halik niya sa ulo ko. We are at his room dahil hindi pa siya nakuntento sa pasabog niya sa sofa at binitbit pa ako papunta sa kwarto kung saan humirit pa siya. Naka dalawa pa siya kaya para na naman akong namundok sa sobrang pagod ko.Malakas talaga ang drive at stamina niya pagdating sa s*x at siguro dahil batak din ang katawan ko sa trainings kaya nasasabayan ko siya.Kung di lang siguro siya nakaramdam ng pananakit sa balikat niya ay di pa ito titigil.“It’s past lunch!” reklamo ko dito. Nasira ang plano kong magluto ng tanghalian dahil sa kalandian niya kaya for sure take out nanaman ang bagsak namin nito.Natawa ito at saka umibabaw sa akin kaya nanlaki ang mata ko lalo pa at naramdaman kong buhay nanaman ang alaga niya.“Marcus Ace Thompson, you better stop right now!” banta ko dito and he just laughed me off.“You say my name so sexy baby, mas lalo akong t*********n.” “Heh!” sabi ko. I was
BlancaAgad kong inayos ang mga gamit ko pagkapasok ko sa kwarto. Gusto kong sumabog sa galit pero pinili ko na lang magpigil kaya mas gugustuhin ko pang umalis na lang.Deretso akong lumabas ng kwarto bitbit ang bag ko. Nasa sala na uli ang dalawa at nag uusap pa rin ng seryoso kaya naman napailing nalang ako. Ano? Sa sobrang seryoso ba ng pinag uusapan nila tungkol kay Jade ay hindi namalayan ni Marcus ang paglabas ko?Tumikhim ako sa likod ni Marcus kaya naman nagulat pa ito at tumayo bigla.“Blanca!” gulat na sabi nito habang nakakunot ang nooWow! Kanina baby, ngayon Blanca na lang?Ambilis naman ata ng transition!“Uuwi na ako. May importante akong lakad mamaya!” paalam ko dito.I looked at him pero agad siyang nagbaba ng mata which made me roll my eyes. Hindi na rin ito kumibo kaya nagsimula na akong humakbang papunta sa pinto.“Ihahatid na kita!” tila naman nakabawi sa pagkabigla si Marcus pero umiling ako“Nasa baba na sila Ava. Okay lang!” Iling ko dito at saka ko binuksan
MarcusI have been calling Blanca for the nth time pero hanggang ngayon hindi pa rin niya ako kinakausap. Patay ang phone niya kaya naman lalo akong frustrated sa mga nagaganap.I cursed myself for being stupid in front of her. Alam ko na narinig niya ang pinag-uusapan namin ni Floyd sa balcony and I want to explain that she misunderstood everything pero galit na siya and I understand that perfectly.The moment she asked me kung si Jade pa rin ba, I know in my heart na hindi na. Si Blanca na ang laman ng puso ko and she is my life kaya naman gusto kong saktan ang sarili ko for not giving her the assurance that she wants. Yes, I may worry about Jade not because of her being my first love but just because she is my best friend since we were kids. Yun nalang ang rason kaya kahit sinaktan niya ako ng dahil sa pinsan ko ay nag-aalala pa rin ako sa kanya dahil hindi pala naging maganda ang relasyon nila ni Dom.“I’m sorry, Marcus. Akala ko kaya kitang matutunang mahalin pero si Dom talaga a