Papunta pa lang tayo sa exciting part. Hihi. Thank you so much for the comments! I really do appreciate those. See you again tomorrow! ( ◜‿◝ )♡
Kinakabahan akong muling sumilip sa salamin. Matapos naming kumain ng agahan na puro fried lang naman, kaagad ako nitong pinaghanda para sa pag-alis namin. This is my very first time visiting Alas' mother. Kinakabahan ako na baka mapansin niyang nagpapanggap lamang kami ni Alas."I'll call you tomorrow morning, Miss Angeles. I texted you, didn't I?"Napatingin ako kay Alas na kasalukuyang kausap si Fritzy. Nakakunot ang noo nito na para bang laging galit at may dalaw. Habang si Fritzy naman ay panay ang iwas ng tingin. Wala sa sarili akong napatingin sa kanyang mga daliri at nalito.Bakit walang wedding ring sa kanyang kamay?"I...uhm...s-sige po," mahinang sambit ni Fritzy. Kita ko ang pagsulyap nito sa akin bago yumuko sa harap ni Alas at tumalikod.Pinanood ko ito hanggang sa makaalis siya ng condo. Pansamantalang nawala ang kaba sa aking dibdib dahil sa panonood ko sa kanila. Ngunit nang kami na lang dalawa ang nandito ay muli na naman akong ginapangan ng kaba.I bit my lower lip a
"Kaano-ano mo si Anton Revamonte?" she asked. Curiosity is visible in her eyes.Nagkatinginan kami ni Alas. I didn't expect this. Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa kanya. I don't know if I will be honest of lied in front of her face. Hindi ko kasi inakalang kakilala niya si Anton Revamonte, ang ama kong aking kinasusuklaman.I bit my lower lip before looking at Mrs. Carter. I was about to spit some lie when Alas did it for me."Magka-apelyedo lang, Mom." Malamig ang tinig nitong wika sabay pisil sa aking beywang para sumabay sa kanyang sinabi.Pinilit ko ang aking sariling tumago at humugot ng malalim na hininga. "M-marami po kasing Revamonte sa Cebu."Tumango-tango ito. "So you're from Cebu? I have a friend there. Hindi ko lang kung nasaan siya ngayon at mga anak niya. Anyway, take a seat."Nang ngumiti ito ay para akong nabunutan ng tinik sa dibdib. Nagkuha si Alas ng isang stool at inalalayan ako paupo. I thanked him silently before sitting on the chair. Habang si Alas ay nagk
Tahimik lang akong nakaupo sa tabi ni Alas habang sila ay busy sa pag-uusap patungkol sa nalalapit na kasal ni Shanelle at ng pinsan ni Alas na si Neon. Sa totoo lang ay gusto ko nang umuwi sa condo ni Alas at doon na lang magkulong. I feel so out of place here. Pakiramdam ko ay isa akong hangin lang na hindi napapansin.Or that is what I thought.Napatingin sa aking direksyon si Monica at umangat ang kanyang kilay. "Excuse me? Who are you?""Monica," tunog babala na ani ni Alas. "This is Maia, my girlfriend."Laking pasalamat ko nang hindi binanggit ni Alas ang aking pangalan sa harap ni Monica ang Shanelle. I'm pretty sure Shanelle will be curious why I have the same last name with Monica, especially when Monica doesn't know me.Pinagmasdan ko paano bumakas ang gulat sa mukha ni Monica nang sambitin ito ni Alas. Her eyes then traced my whole body. Kitang-kita ang pamimintas sa uri ng paninitig nito sa akin. At hindi na ako nagulat doon. Monica is known as the most sophisticated girl
Seryosong nakatitig sa kalsada si Alas at isang nakakabinging katahimikan ang namamayani sa buong sasakyan. Pasulyap-sulyap ako sa kanya habang nagmamaneho siya. Ngumiwi ako at bumaling sa labas ng bintana at pinanood ang aming mga nalalampasan. Mapa-tao man o establisyemento.Matapos naming ihatid si Monica sa kanyang destinasyon ay halos wala na ni isa sa aming dalawa ang balak magsalita. I have a lot of questions inside my head but I'm afraid to ask him, maybe he'll think I'm prying on his personal business and life. Kasi nga 'di ba, babymaker lang ang aking ganap dito. Tapos magtatanong ako ng mga personal na tanong. Parang ang awkward naman nu'n."Ask what's inside your head, Fairy." Biglang bulaslas nito na aking ikinagulat.Nababasa niya ba ang iniisip ko?I turned to look at him and saw him glancing at me. I pursed my lips and looked away. "W-wala naman akong iniisip, e.""I can see in your eyes you have plenty of thoughts. Spit it out and tell me," he said.Muli akong napangus
Humikab ako at nag-ayos na ng aking mga damit na dadalhin patungong Cebu. Sabado ngayon at kagagaling lang namin ni Sia sa mall. Umaga niya ako sinundo at ngayon pa lang kami nakauwi. Kung saan saan na niya ako kinuyog dahil dala niya na naman ang black card ng pinsan niyang si Alas.Napatingin ako sa isang paperbag na may lamang laptop. Binili ko ito bilang panregalo kay Mayi at isang cellphone na katulad ng brand sa akin para sa aking bunsong kapatid. They deserve this. Ginamit ko ang perang dala ko na binayad sa akin ni Alas kahit pa anong pamimilit ni Sia na h'wag na akong maglabas ng pera.Kahit na gustohin kong magtipid ng pera ay umayaw ako sa gusto ni Sia. Masyado na kasing nakakahiya. Binilhan na ako ni Alas ng mga damit, sapatos at mga sandals, pati 'yung mga skin care na pinabili niya kay Fritzy para magamit ko. Sobra -sobra na siguro kung pati ito ay kay Alas ko pa iaasa.Napahugot ako ng malalim na hininga at mariing hinilot ang aking sintido. Gusto ko nang umuwi ng Cebu
Inayos ko ang mga plato sa kanilang lagayan at matapos ay nagpunas sa 'king kamay sa hand towel na nasa tabi malapit sa stove. I tucked some strands of my hair behind my ears. Napatingin ako sa silid na tinuluyan ko noong una nang lumabas mula roon si Monica. She's wearing a black satin nighties. Kaagad ko namang iniwas ang aking tingin sa kanya nang tumingin ito sa akin.Naglakad ako patungong silid ni Alas. Alas is inside his room. Nakaka-awkward mang isiping magkasama kami sa iisang silid ay pilit kong binabalewala. Of course, I am his babymaker. Kailangan kong panindigan itong trabahong pinasok ko."You," she called. "I want to talk to you."Tumigil ako sa paglalakad at nilingon ko siya. "Kung mang-uutos ka, gawin mo na lang. Inaantok na ako.""I said I just want to talk! Nakakaintindi ka ba ng English?" Parang nagsisimula na itong mairita.Napairap ako sa hangin at hinarap siya. Naglakad ako patungo sa single couch sa sala at tinitigan siya. "I can perfectly understand English, M
"A-ako na." Nahihiya kong kinuha sa pagkakahawak ni Alas ang aking bagahe. "Kaya ko naman 'yan, e.""No need. Someone will get this luggage here. Let's go." Binitiwan niya ang aming mga bagahe at hinawakan ang aking pulso.Nagpatianod na lamang ako sa kung saan niya man ako dalhin. Humikab pa ako ngumiwi. Lumabas kami ng silid at dumiretso kami ng elevator. Mabilis lamang na nakauwi si Alas sa hindi ko malamang dahilan kanina. Hindi ako sigurado kung malapit lang ba ang condo ni Monica mula rito o sadyang mabilis lang siya magpatakbo ng sasakyan.Pasadong alas siete na ng gabi. May nilakad kasi ito sa opisina kung kaya't gabi na ito nakauwi. He said he submitted an on-leave paper in his company. Hindi ko alam na may ganoon pa pala kahit ikaw ang may-ari ng kompanya. Kailangan palang magsumite ng on-leave keme keme.Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at napansing pataas ang bilang ng palapag ng elevator. Nilingon ko ito na busy sa pagsisilip ng oras sa kanyang relo."Paakyat tay
"Wow, Ate! Para sa akin po 'to?!" gulat na bulaslas ni Mayi habang hawak ang laptop niyang nakapaloob pa sa box nito.Tipid akong tumango at binigay kay Maria ang regalo na para sa kanya. "Heto naman ang para sa 'yo, Maria. Ingatan niyo 'yan, ah.""Wow! Salamat, Ate!"Lumawak ang aking ngiti nang sabay nila akong dambahan ng yakap. Niyakap ko rin sila nang mahigpit at hinalikan ang kanilang buhok. Hindi tulad noon, hindi na sila madungis at amoy langsa dulot ng paninirahan namin sa eskwater area na kulang lagi sa tubig. Nakakatuwang isipin na ang laki ang pinagbago ng aming buhay dahil sa aking pagtanggap sa offer ni Alas sa akin.Ang anak ko kapalit ng kaginhawaan namin sa buhay.Nang kumalas sila sa akin ay hinawakan ni Mayi sa braso. "Grabe, Ate. Ang kinis mo na! Mas lalo ka pong gumanda, Ate Maia. Nakakakinis po ba ang Maynila."Mahina akong natawa dahil sa kanyang sinabi. "Ano ka ba, Mayi. Sinong hindi kikinis e lagi lang ako sa loob ng condo ng amo ko. Minsan lang ako lumabas."