He handed me a white folder. Tahimik ko itong tinanggap. Hindi na gaanong malamig dahil sa init na hatid ng kanyang jacket. Nakayuko ako the whole time. Hindi dahil sa nahihiya ako. Ngunit dahil 'yon sa hindi ko kayang salubungin ang kanyang titig. His blue eyes are too deep. I'm afraid I might get drowned. It feels like his eyes will hypnotize me any moment.
"Inside that folder are the rules and conditions we both need to obey. If you object anything that was written in there, tell me right away so we can change if there's anything you could suggest," he said.
Kinagat ko ang aking ibabang labi. I heaved a deep breath and lifted my gaze and met his. Bahagya pa akong natigilan dahil sa pagkagulat ngunit kaagad kong ginising ang aking sarili. I cleared my throat.
"B-bago ko basahin ang mga nakasulat dito, maaari ko bang alamin kung bakit ka naghahanap ng babymaker?" tanong ko sa maliit na tinig.
"Read what's inside first. Once you signed, I'll tell you the things you wanted to know."
Nangunot ang aking noo. "Hindi mo naman siguro ipapahamak ang m-magiging bata, 'di ba?"
It was his turn to frown. "Why the hell would I do that?"
Umiwas ako ng tingin. Hindi ko mawari kung bakit pakiramdam ko'y kinakapos ako ng hininga sa presensya niya. Kaya naman binuksan ko na ang folder na binigay niya. Maigi kong binasa lahat ng nakasulat doon.
NICHOLAS CARTER
MAIA FAIRY REVAMONTE
Namilog ang aking mga mata. Nag-angat ako ng tingin sa kanya na nahuli ko na namang nakatitig sa akin. Pinakita ko sa kanya ang unang pahina kung saan naroroon ang aking buong pangalan. Tumaas naman ang kanyang kilay dahil doon.
"H-How did you know about my full name?" I asked, stunned to know he knew my second name.
Dumikwatro ito sa kanyang kinauupuan at ngumisi. "Background research. I'm wondering why the illegitimate daughter of the Cebu's mayor is entering this kind of job."
Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. I forgot he's rich. The more money you have, the powerful you can be. Kaya normal lang na pa-imbestigahan niya muna ako bago makipagkita sa akin. Hindi na dapat ako magulat pa. Ngunit ang isiping alam niya kung sino ang ama ko ang siyang nagpapabagabag sa akin.
Pero sa tingin ko naman ay hindi niya 'yon ipagkakalat.
"I hope you won't leak anything about my relation to him," mahina kong ani.
Tipid itong tumango. "No worries."
Bahagyang gumaan ang pakiramdam ko. I continue reading everything that was written on the pages. Mahina ang aking pagbasa dahil ayokong magkamali. Baka pumirma ako tapos pagsisisihan ko pala. Dito nakataya ang buhay ko, buhay ng magiging anak ko, at magiging kinabukasan ng mga kapatid ko.
• Party A shall not leak any information concerning this deal, neither do Part B.
• Both parties shall try and try until Party A conceives a child.
• Party A isn't allowed to have a sexual intercourse with other during this 1 year contract, neither do Part B.
• Party A shall stay in Party B's place during her pregnancy.
• Both parties have to act like a couple in front of Party B's parents.
Nangunot ang aking noo sa pangalawa at pangatlong rules. I lifted my gaze at him. "What do you mean both parties shall try and try? I-ibig sabihin hindi through syringe injection ang s-sperm mo? Are we really gonna do 'it'?"
Siya naman ngayon ang nakakunot ang noo. "Why? Is there any problem with that?"
Nanliit ang aking mga mata. Gusto ko na sanang umangal kaso naalala kong pera nga pala ang pinag-uusapan dito.
I cleared my throat and pointed the last rule I have read. “B-bakit ako magpapanggap na nobya mo? Babymaker lang usapan natin.”
He clenched his jaw. Bigla akong nakaramdam ng kaba. Damn, baka nainis siya.
“I'll double the payment,” he said.
My eyes widened. Kung posible ang hugis puso'ng mga mata ay baka ganoon na ang nangyayari sa aking mga mata. Walang imik naman akong nagpatuloy sa pagbabasa.
The rest of his rules are fine to me. Hindi naman ako maingay para ipagkalat ang tungkol sa deal na ito. At nang nasa huling linya na ako ng mga batas na kanyang ginawa, mahina akong natawa.
• Party A shall not fall in love with Party B, neither do Party B. Fail to follow this rule will be labelled as breached of contract. Any party who fell first shall pay five million and cut the connection.
Pasimple akong sumulyap sa lalaking na sa harap ko. I admit, he has the looks. But falling in love is none part of my plan. Wala 'yon sa plano ko kaya kumpyansa akong hindi 'yon mangyayari. At isa pa, five million is a huge money! Mas bubutihin ko pang mahulog sa kanal kaysa sa tulad niya.
I know rich people. They want nothing from poor like me but body. At iyon nga ang aming usapan. Matapos kong manganak ay hindi ko na hahabulin pa ang bata. Hindi ako maglalabas ng statement na ako ang ina ng bata dahil kakasuhan niya ako kung sakali. And I will never do that.
“Before I sign, ipangako mo muna sa 'king hindi mo ilalagay sa kapahamakan ang bata,” I said.
Mas lalong nalukot ang expresyon nito. “What do you mean? Of course I will not let my child go through some trouble.”
My child. . .
He's right. Anak niya rin 'yon at napakagago niya na siguro kapag naatim niyang ipahamak ang kanyang anak. Wala akong ibang ginawa kundi ang ipikit ang aking mga mata.
“May ballpen ka?” I asked.
He handed me a sign pen. Wala sa sarili akong napalunok. It's obvious it's an expensive pen. Makintab ito. Mas makintab pa yata sa pisngi ko.
Pinikit kong muli ang aking mga mata at inisip ang kalagayan ni nanay, ang kagustuhan ng mga kapatid kong makapagtapos ng pag-aaral, ang mga utang kong kailangang bayaran... I heaved a deep breath. Dinilat ko ang aking mga mata at pinirmahan ang kontratang 'yon.
“Done,” I mumbled. Nanginginig kong nilapag ang sign pen sa mesa at nag-angat ng tingin sa kanya.
Dumukwang naman ito para kunin ang kontrata at tignan ang aking pirma. I can feel my throat ran dry. In that angle, mas napapatunayan ko kung gaano ito ka-gwapo. His bad boy get-up can easily attract young girls.
“Good.” A sexy smirk appeared on his lips.
Napalunok ako. “P-pwede mo na bang sabihin sa akin kung para saan at naghahanap ka ng b-babymaker?”
Nawala ang emotionless expression nito at napalitan ng frustration. He run his finger through his hair and groaned. Nagulat ako sa bigla niyang pagpalit ng expresyon ngunit hindi ako nagsalita. Nanaliti akong nakatitig sa kanya. His blue eyes are very captivating. Alam kong may dugong banyaga ang isang 'to.
“My mother is in the hospital right now,” he said. Nangunot naman ang aking noo ngunit wala akong sinabi. “She's bugging me to have a child and settle down. What the fuck is that?”
I bit my lip and tried to suppress a smile. He looks adorable. Hindi ko alam na sa malamig nitong mga ekspresyon ay nakatago ang isang lalaking parang bata kung makareklamo.
“She wants to see my child before she die. I don't want to marry and settle down yet so I'm looking for someone to bear my child,” pagpapatuloy nito. “That's why we need to act like couples in front of her so she won't suspect anything.”
Dahan-dahan akong napatango. Saka ko lang napagtagpi-tagpi ang lahat. He needs a baby to satisfy his Mom. So I guess, he too, valued his mom like I valued mine. Napangiti ako dahil doon. At least kahit papano, alam kong malalagay ang anak ko sa mabuting mga kamay. Lalo na't hanap ng kanyang ina ang isang apo.
“Okay,” I mumbled.
“You need to pack now so we can leave tonight.”
Natigilan ako sa kanyang sinabi. Namimilog ang aking mga matang bumaling sa kanya. I blinked my eyes several times. Pack? Saan? Naglakbay ang aking alaala sa pinirmahan kong kontrata.
• Party A shall stay in Party B's place during her pregnancy.
“P-pero hindi pa ako buntis,” I whispered.
Tinaasan niya ako ng kilay. “How can we possibly conceive a child if we're far away from each other?”
Napayuko ako. Damn. Hindi ko naisip 'yon. How come na hindi ko rin naisip na kapalit nito ay ang pagkawalay ko sa aking mga kapatid at kay nanay? Shit, ito na nga ba ang sinasabi ko.
“Hindi pa ako nakapagpaalam sa pamilya ko,” I said. “Hindi nila alam na papasukin ko ang g-ganito...”
Tumango naman siya. “Tell them you applied for a job in Manila and you're hired.”
Nakagat ko ang aking ibabang labi. Tumango-tango ako na parang nauunawan siya kahit punong-puno ako ng pagdadalawang-isip. Nanghihinayang ako kasi malalayo ako sa kanila. Ngunit kung kapalit naman noon ay ang mabigyan siya ng masaganang buhay, then aalis ako. I'll give my sisters a good life, including nanay.
Wala sa sarili akong napatingin sa wall clock ng silid na ito. Hala, uwian na nila Maria ngayon. Hindi pa ako nakapagluto ng pagkain.
“K-kailangan ko nang umuwi.” Tumayo ako at akmang huhubarin na sana ang kanyang leather jacket nang tumayo rin siya at pinigilan ako.
“Take it,” he said. Nagulat ako nang maglahad siya sa akin ng kamay. “I know you've already seen my name on the contract. But let me introduce my name. I'm Nicholas Carter.”
I was hesitant. Nakalahad ang kamay nito at naghihintay na tanggapin ko. Nahihiya ako dahil pakiramdam ko ang makakapitan lang siya ng dumi na katulad ko. Kahit jacket niya kasi ay sobrang bango at mahahalata mong malinis na malinis.
“I'm waiting,” he added.
“Ah...” Wala sa sarili kong tinanggap ang kamay niyang nakalahad. “I-I'm Maia... Revamonte.”
“Fairy,” aniya. “You forgot to add your second name.”
May pagkagaspang ang palad nito. Halatang kumakayod.
Umiwas ako ng tingin. Sa halip ay iniba ko ang usapan. “Kailan mo ibibigay ang pera?”
Amusement danced on his eyes upon my question kaya agad ko itong binawi.
“I mean, hindi ko pwedeng iwanan sila nanay at mga kapatid ko na walang-wala. My nanay needs medication at wala na kaming bigas.” Walang hiya na kung walang hiya. I need money right now.
He bit his lower lip and damn, he looks so freaking attractive.
Saka ko lang din napansing hawak ko pa rin ang kamay niya kaya babawiin ko na sana ito nang higpitan niya ang hawak dito. Nagtataka akong napatingin sa kanya.
“Wait here. I'll give you cash. And anyway...” He shaked my hand. “You are hired to be my babymaker.”
What?!
Matapos noon ay kaagad niyang binitiwan ang aking palad. He headed towards the luggage that was above the bed. Kinuha niya roon ang isang sobre na makapal bago naglakad palapit sa akin.
“Inside this is a hundred thousand bucks. The rest four hundred thousand will be sent on your bank account. May bank account ka ba?”
Umiling ako. “W-wala...”
He nodded. “Kung ayaw mong magduda ang pamilya mo, I'll create a bank account for you. You can send them the remaining money monthly while you're in Manila. I'm giving you this day and tomorrow to bade them goodbye.”
Binigay niya sa akin ang sobreng makapal. Sinilip ko ang loob nu'n at nanlumo ako sa rami ng blue bills sa loob. I lifted my gaze at him and forced out a smile.
“S-salamat...”
“Give me your contact number so I can call you tomorrow night.” Nilahad niya sa akin ang cellphone niyang touchscreen. Isa ito sa pangarap ni Mayi dahil nahihirapan na umano siya sa piso net dahil maraming panggulo.
Tinipa ko roon ang aking phone number at muling binigay sa kanya. Tinignan niya ito at idineal. Napaigtad ako sa biglang pag-vibrate ng phone sa short kong nasa ilalim ng aking dress na suot.
“Save my number on your contact list. You can go.”
Bahagya akong yumuko para magpasalamat. I'm thankful, really. Maiaahon ko na rin sa kahirapan si nanay. Makakapagtapos na rin sila Mayi at Maria ng kolehiyo.
“Maraming salamat, Nicholas.” Halos ibulong ko na ang kanyang pangalan.
“Just call me Alas,” he said. “Someone will escort you outside and take you home. I trust you not to spit a bit about our deal. Hope you remember the penalty of breaching the contract.”
Sinong hindi makakalimot sa limang milyon, aber?!
Tumango na lang ako. Kaagad na akong lumisan ng silid na iyon habang suot ang kanyang jacket at yakap ang sobreng tinakpan ko rin gamit ang jacket.
And I just knew... My life will never be the same the way it was.
Inayos ko ang aking mga gamit si nanay ay nakamasid lang sa aking ginagawa. Kinakabahan ako sa klase ng tingin ng kanyang tingin sa akin. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa kanyang isipan habang pinapanood ako. Gusto kong magtanong ngunit natatakot ako."Sigurado ka ba riyan, Maia? Sobrang bilis naman yata ng trabaho mo?"she asked. "Matinong trabaho ba 'yang papasukin mo, Maia? Baka kung anong sindikato iyang pinapasok mo."Pansamantala akong tumigil sa pag-iimpake at tumingin sa kanya. "Nay, matino po itong trabahong papasukin ko. Mabuti nga lang at m-mabait 'yung magiging amo ko dahil pumayag siyang makapag-cash advance ako.""Cash advance ng singkwenta mil? Saan ka hahanap ng among ganyan kabait? Singkwenta mil? Cash advance?"Humugot ako ng malalim na hininga at muling nagpatuloy sa pag-aayos ng aking mga gamit para sa aking flight mamayang gabi. Nabayaran ko na ang mga utang na pinoproblema ko nitong nakaraan. Nakausap ko na rin si Mayi na sa kanya ko iiwan ang pera para sa k
My eyes roamed all over the place. Naninibago ako. Mas malaki pa ito sa condo na aking binisita sa Cebu bago ako makaalis. Malawak ang espasyo ng sala. May tatlong gray leather couch na adjacent sa isa't isa at pinapagitnaa ng center table na gawa sa salamin. May malaking flatscreen TV ang nakadikit sa pader. Makintab ito, halatang minsan lang magamit at laging nalilinisan. Ang pader naman ay kulay gray. Even the big curtains are painted with gray and gold linings. Hindi ko maiwasang mapangiwi..This is such a good place for someone to live alone. The marble floors makes me feel shy to walk on them. May artificial flower sa gilid malapit sa TV. There are also books on a six division black shelf. Napaka-minimalist ng paligid. Napaka-lifeless. Mahahalata kaagad na lalaki ang nakatira sa lugar na ito."You can use the room on the left," he said. Hinubad niya ang kanyang suot na leather jacket at tinapon ito sa ibabaw ng headrest ng couch.Bahagya akong nagtaka sa kanyang sinabi. "Hindi t
Maaga akong nagising kinabukasan dahil sa kaba. Kaagad akong nag-iwan ng text kay Mayi saka ako bumangon at naligo. Naninibago pa rin ako sa aking tinutuluyan sa kasalukuyan. Ang malambot na kama na siyang nagpahimbing sa aking tulog. Ang silid na hindi masakit sa ilong ang amoy. Walang amoy mula sa mga kanal o mula sa mga nabubulok na basura.Everything felt surreal. I feel like I'm still dreaming. Hindi pa rin ako makapaniwala.Naghanap ako ng damit sa aking dalang travel bag. Nahihiya akong galawin ang mga damit na nasa closet dahil hindi ako sanay na gumamit ng damit ng iba. I don't know. I'm not used to it. Lalo na't puro elegante ang mga damit sa closet at mukhang mamahalin ang presyo.Napili ko ang isang kulay gray na shorts at puting blouse. Hindi pa naman masyadong mukhang luma ang damit na ito, e. Saka isa pa, dito lang din naman ako sa loob ng condo. Wala namang dahilan para lumabas ako o ano. Kaya't nang matapos akong magbihis ay lumabas agad ako ng silid.Sinilip ko ang or
"Sino ka?""Who are you?"Halos sabay kaming bumigkas noon. Magkasalubong ang mga kilay nito na para bang may galit na nakatingin sa akin. His piercing black eyes are telling me he's also a friend of my boss- Alas. Parehas kasi silang nakakunot-noo, e. Hindi imposibleng magkasundo sila."Uhm, ano..." Umiwas ako ng tingin. Anong dapat kong sabihin? Na babymaker ako ni Alas? Girlfriend? Maid? Ugh, I choose the latter. "Uhm, m-maid po ako ni S-sir Alas."Dapat na ba akong magmumog ng zonrox mamaya? Nagiging sinungaling na ako these past few days, e. Simula kay Nanay, sa mga kapatid ko, pati ba naman dito? Everything for money.He eyed me head to toe before looking at me in the eye. "Alas don't hire maids. Who are you?"Huh? Hindi siya nag-ha-hire ng maids? E paano 'yun? Lahat ng mga gawain dito ay pinag-uutos niya sa iba?"Uhm, I'm telling the truth. Maid niya po ako rito. K-kahapon pa lang po ako nakapasok," mahinhing sambit ko.Mas lalong nagkasalubong ang makakapal nitong kilay at bum
Magdamag na dilat ang aking mga mata at nakatitig lamang ako sa ceiling ng silid na aking tinutuluyan. Pinilig ko ang aking ulo at mariiing pinikit ang aking mga mata. Kahit yata tumambling ako sa kama ay hindi pa rin ako makatulog. Dakong alas tres na ng umaga. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin. Nakapatay na ang ilaw ng silid at lahat-lahat ngunit dilat pa rin ang aking mga mata.Inis akong bumangon at inisip ang magiging kapalaran ko rito sa Maynila. Hindi ko pa masyadong nakikilala si Alas. At sa kabila ng pagiging malamig nito'y nagawa ko pang makaramdam ng pagkakomportable sa kanya.Napatingin ako sa pinto ng silid kung nasaan ako ngayon nang marinig ko ang pagbukas ng pinto sa sala. Kaagad kong pinailaw ang lampshade sa aking nightstand at nakayapak na naglakad patungong pinto. Marahil ay ngayon pa lang si Alas nakauwi. Gusto kong magtanong kung kumusta na ang kanyang ina.Rason?Ewan. Concerned citizen lang siguro ako.Akmang bubuksan ko na ang ilaw ng aking silid nang
Pagdating namin sa ospital ay kaagad akong sinalang sa kung ano-anong test. Hindi ko alam kung ano ang resulta ng bawat tests at wala na rin akong balak pang alamin. Mataas ang kompyansa kong wala akong mga karamdaman, ni high blood ay wala ako. Iinit lang ang aking ulo ngunit hindi naman siguro 'yon high blood. Dala lang siguro ng inis."Next, we'll go to a salon," wika ni Fritzy nang makalabas kami ng ospital.My forehead knotted. "Para saan? Babymaker lang naman niya ako, ah?"She shrugged of her shoulders. "That is one of his commands I have to obey. Let's go now."Nauuna itong naglakad kaya sumunod na rin ako. Mainit ang panahon ngunit tila hindi niya 'yon alintana. Confident pa siyang naglakad patungo sa parking lot habang ako ay todo takip sa malapit sa 'king noo dahil nasisilaw ako sa sinag ng araw.As soon as I entered the car, she turned on the engine and drove off. Tahimik kong kinabit ang aking seatbelt at bumaling sa labas ng bintana. Matapos ng aming usapan kanina tungkol
Kasabay ng pagbukas ng pinto ng elevator ay ang paglabas ni Alas. Tahimik naman akong nakasunod sa kanya habang hawak ang paper bag na may lamang chocolates. Hindi ko alam bakit nahihiya akong mag-thank you sa kanya. Pakiramdam ko kasi ay parang nawalan ako ng dila matapos malamang binili niya ito dahil napansin niyang nakatitig ako rito kanina.I sighed. Hinawakan niya ang doorknob at tinapat ang kanyang hinlalaki sa fingerprint scanner ng pinto. Hindi ko alam na ganito ka-advance ang condo ni Alas na pati pinto ay fingerprint na lang ang kailangan. Tinulak niya pabukas ang pinto at hinayaan niya lang itong nakabukas- siguro ay para makapasok ako.Sinarado ko ang pinto nang makapasok ako sa loob at nagpunta sa gilid para maghubad ng sandals. At mula sa aking gilid ay kita ko ang maraming bag paper bag at eco bag na nasa counter top. Kusang umawang ang aking labi.Mas nauna pa pala ang aming pinamili rito sa condo kaysa sa amin? Grabe! Iba talaga ang nagagawa ng pera.Hinubad ni Alas a
Humikab ako't tumigin sa orasang nakasabit sa pader. Muli akong sumilip sa aking phone at wala na akong natanggap pang reply mula sa 'king kapatid na si Mayi. Kinusot ko ang aking mga mata at bumuntong hininga. My fingers played the tips if my hair and continue watching television. Tapos na akong magsalang ng kanin pero hindi pa ako nakakaluto ng ulam.A week had passed and slowly, I am now starting to adopt to this place and his attitude. At sa isang linggo na 'yon ay medyo nauunawaan ko na ang ganap ng kanyang trabaho. Gumigising siya ng alas otso kaya't alas siete ay gising na ako para ipaghanda ang kanyang umagahan. Minsan ay pinapabaunan ko siya ng pagkaing para sa kanyang pananghalian dahil hindi ito umuuwi tuwing tanghali. Sa gabi naman ay alas otso rin ang kanyang uwi. Minsan ay umaabot ng alas dyes ng gabi.Hindi ko alam kung bakit hinihintay ko muna siyang makauwi bago ako makatulog. Siguro ay nasanay na akong antaying makumpleto kami sa loob ng bahay saka ako napapanatag at