Maaga akong nagising kinabukasan dahil sa kaba. Kaagad akong nag-iwan ng text kay Mayi saka ako bumangon at naligo. Naninibago pa rin ako sa aking tinutuluyan sa kasalukuyan. Ang malambot na kama na siyang nagpahimbing sa aking tulog. Ang silid na hindi masakit sa ilong ang amoy. Walang amoy mula sa mga kanal o mula sa mga nabubulok na basura.
Everything felt surreal. I feel like I'm still dreaming. Hindi pa rin ako makapaniwala.
Naghanap ako ng damit sa aking dalang travel bag. Nahihiya akong galawin ang mga damit na nasa closet dahil hindi ako sanay na gumamit ng damit ng iba. I don't know. I'm not used to it. Lalo na't puro elegante ang mga damit sa closet at mukhang mamahalin ang presyo.
Napili ko ang isang kulay gray na shorts at puting blouse. Hindi pa naman masyadong mukhang luma ang damit na ito, e. Saka isa pa, dito lang din naman ako sa loob ng condo. Wala namang dahilan para lumabas ako o ano. Kaya't nang matapos akong magbihis ay lumabas agad ako ng silid.
Sinilip ko ang oras sa wall clock at napabuntong hininga nang mapansin kong alas sais pa lang ng umaga. Kaagad akong nagtungo sa kusina at naghalungkat sa loob ng kanyang ref. Hindi pa rin ako sanay mangialam sa gamit ng iba pero nakakahiya naman sa kanya kung sa paggising niya ay wala akong ginawa maski magluto man lang ng agahan, 'di ba?
Kinuha ko ang isang pack ng bacon, limang piraso ng hotdog, at dalawang egg. Nagsalang ako ng kanin sa rice cooker at kasabay nu'n ang pagluto ng mga uulamin namin. Nag-heater din ako ng tubig dahil baka sakaling gusto niya ng kape tuwing umaga.
Habang ginagawa 'yon, bigla kong naalala ang aking pinasukang trabaho noon. Naging kasambahay rin ako sa lungsod namin sa Cebu. Mabait ang amo kong babae, kaso 'yung anak niya ang problema. Parang may galit siya sa akin. Lagi akong pini-frame up sa harap ng kanyang mama at pinagmumukha akong masama. At first, I can still deal with her shits in life. Ngunit kalaunan ay nagsawa na ako at ako na mismo ang nag-quit sa trabaho.
Nang maramdaman kong natuyo na ang aking buhok ay tinali ko ito. Sakto namang natapos nang maluto ang kanin. Muli akong sumilip sa sala at tinignan kung lumabas na ba ng silid si Alas. And then boom, wala pa. It's ten minutes past seven at hindi pa rin siya gising.
"Baka napuyat kagabi?" I whispered to myself. Nagpatimpla kasi siya ng kape kagabi so baka ay nagpuyat ito sa kung ano man ang trabaho niya.
I shrugged off my shoulders. Hinain ko ang mga ulam at nilagay ito sa ibabaw ng mesa. Tinakpan ko ito ay nagsimulang hugasan ang mga ginamit ko sa pagluluto. Matapos ay nagtungo ako sa sala at napansin ang jacket na hinubad niya kagabi. Nandoon pa rin iyon. Saka ko napansin ang iilan pang mga damit sa gilid ng tv, sa tabi ng book shelf, at sa iba pang sulok ng sala.
Hindi ko alam na burara pala ang isang 'to.
Umiling lamang ako at isa-isang pinulot ang mga damit na nagkalat sa sala. Kaagad naman akong nagtungo sa banyo at doon ko napansin ang lagayan ng mga labahin kaya doon ko rin nilagay lahat ng mga labahin. Hindi ko tuloy alam kung babymaker ang ganap ko rito sa poder niya o maid o yaya.
Saktong paglabas ko ng banyo ang siyang pagpasok niya sa kusina. Kaagad akong ngumiti. Inaantok pa rin ang mga mata nito ngunit nakabihis na ito ng damit na pang-businessman. Hindi maayos ang pagkakatali ng kanyang tie at medyo basa pa ang buhok nito.
"G-good mornig." I showed him my tight smile. "Uhm, kain ka muna bago pumasok?"
His eyes landed on the table. Nangunot ang kanyang noo at bumaling sa akin. "Anong oras ka nagising?"
"Five," I replied. "Bakit?"
Umiling ito. He cleared his throat. "Sa office na ako kakain."
I bit my lower lip. "Ganon ka ba talaga ka-busy para tanggihan ang biyaya?"
Mas lalong nangunot ang noo nito. "What do you mean?"
"It's food." Iminuwestra ko ang hapag. "Tinatanggihan mo ang pagkain. 'Yung iba riyan sa labas ay halos walang makain tapos ikaw tatanggihan mo lang. Kumain ka muna kahit konti."
Tinitigan niya ako. His blue eyes are like staring right deep in my soul that I have to look away just to calm my raging heartbeat and stop myself from being hypnotized.
"Okay."
Namimilog ang aking mga matang tumingin sa kanya. "Talaga? Maupo ka na. Ipagsasandok kita ng kanin. Do you want me to make you coffee?"
Tipid lamang itong tumango at hinubad ang kanyang suot na business suit. Napangiti ako at kaagad na tumalima ako sa kanyang gusto. Pinagtimpla ko siya ng kape at sinakto ko ang timpla nito tulad kagabi.
"Here's your coffee." Nilapag ko ang tasa ng kape sa mesa. "Kain ka ng marami."
"I want to remind you that I didn't hire you as my maid," malamig nitong ani na aking ikinatigil. "I hired you to be my babymaker."
I bit my lower lip and hang my head low. Nakakahiya 'yon. Pero...
"Ano namang gagawin ko rito? Tumunganga. Hindi ako tamad na tao, Alas. Hindi ako sanay na walang gingawa lalo na't nakikitira lang ako rito," mahina kong sagot. "S-sorry."
I saw from my peripheral vision how he clenched his jaw and said, "Take your seat and eat with me. We'll talk later when I get home."
Tumango na lang ako at sinunod ang kanyang utos. Umupo ako sa upuang na sa kanyang harapan. Nagsimula na itong magsandok ng kanin kaya ganoon din ang aking ginawa nang matapos siya. Tahimik lang kaming dalawa sa hapag. Ewan. Natatakot akong magsalita.
Nang hindi ko na kayanin ang sobrang awkward at katahimikan ng silid ay buong tapang akong nagbukas ng usapan. "B-bakit walang ibang laman ref mo bukod sa mga madaling ma-prito?"
Tumigil ito sa pagsubo at tinignan ako. His blue eyes are very damn hypnotizing! Nakakaakit. Hindi ako magsasawang titigan ang mga mata nito. Ngunit nang mapansin ko ang pagkunot ng kanyang noo, maagap akong nag-iwas ng tingin.
"I don't know how to cook if that's what you want to know. I can only fry," he replied.
Napaawang aking labi sa narinig. I already expected this from him. But a sudden and honest confession from him made me shock as hell.
"Paano? Oily palagi ang kinakain mo?" I can't help but asked.
"Hell, no!" Nalukot na ang ekspresyon nito. "I eat outside. Restaurants."
Wala sa sarili akong napatango. Oo nga pala, marami pala siyang pera. He doesn't need to learn how to cook because he can hire someone to do it for him. Ganyan ang kayang gawin ng pera. Kaya sa mga tulad ko, nagtitiis matuto. But well, wala naman akong pinagsisihan ni konti. At least natuto ako.
"Why not try to buy food stock? Like veggies? I can cook. I'll cook for us." Ngumiti ako.
He clenched his jaw before nodding his head. "Okay. You can use my money and buy outside. I'm busy."
My eyes widened. "H-huh? H-hindi ko kabisado ang pasikot-sikot ng lugar na ito, Alas. B-baka maligaw ako."
Tumigil siya sa pagsubo nang mag-ring ang kanyang phone. Kaagad niyang hinugot ito mula sa kanyang bulsa at tinignan ang phone screen. Buong akala ko ay tatayo ito para angatin ang tawag. Ngunit hindi. Sa halip ay pinatay niya ang tawag at muling nagpatuloy sa pagkain.
Dahan-dahan akong nagsimulang sumubo. Parang nawala ito sa mood dahil sa tawag o dahil sa aking tanong. Either way, I still need to shut my mouth up. Baka singhalan ako nito bigla.
Nang matapos kaming kumain ay kaagad na itong umalis habang ako ay nagligpit at naghugas ng aming mga pinagkainan. Matapos ay nagtungo ako sa sala at umupo sa isa sa mga couch. Humiga ako roon at tumitig sa kisame.
Anong gagawin ko dito?
Kung tatawagan ko si Mayi ay paniguradong na sa school na ito ngayon. Wala ring phone si Nanay dahil si Mayi lang at ako ang meron. Lumang cherry mobile phone lang ang phone ni Mayi, sapat lang para makapag-online siya at makausap ang kanyang mga kaklase sa kanilang groupchat.
Muli akong umupo sa couch at dumapo ang aking paningin sa flatscreen TV na nakadikit sa pader. Biglang sumagi sa isip ko ang manood na lang ng palabas sa TV dahil wala akong magawa. Tumayo ako at hinanap ang remote ng TV. Bahagya pa akong nalito paano ito i-on.
May napindot ako sa remote at bigla na lang na-on ang TV. Nabigla pa ako doon. I shook my head and sighed. Umupo ako sa couch at nanood na lang. Pansin kong na sa cartoon show ito kaya kaagad kong nilipat ang channel. Kahit papano ay hindi naman ako namumundok sa mga ganito. Just like I said, I used to work as a maid, kaya kahit papano'y maalam ako sa ganito.
The channel stopped at the news channel. Ililipat ko na sanang muli nang makita ko ang mukha 'niya'. He's waving his hands in front of the crowd and camera while a smile on his lips. He's having an interview conference.
Saka ko napansing live ito. He's talking with a freaking smile on his lips that I badly want to erase. Bigla akong nakaramdam ng panginginig ng kalamnan nang marinig ang mga usap-usapan ng news anchor tungkol sa kanya.
"Mayor Revamonte is indeed and good husband to his wife and a father of his city," untag ng isang news anchor.
"Yes. Minsan lang ang lalaking kayang hatiin ang oras sa asawa at sa politika. I'm sure he will be a great father to his future kids," replied the man new anchor.
I clenched my jaw. Humigpit ang aking kapit sa remote control habang inaabsorba ang kanilang mga sinabi. I closed my eyes to relax myself for a moment.
A great father? Really? But well, he's really great! Sa sobrang galing nito ay iniwan niya kami sa ere matapos ni Mama mapunta sa loob ng kulungan dahil sa kasalanang hindi naman niya ginawa. She was framed up! A great husband and father my ass. I swear, hahanapin ko ang dahilan ng pagkamatay ni Mama. Hindi ako naniniwalang namatay si mama sa sakit tulad ng kanilang pinalabas sa akin.
"I'll end your good good image soon," I whispered as I looked at the tv screen. "Hindi pwedeng walang laglagan na magaganap, Mr. Revamonte."
But not now. Nag-aaral pa ang mga kapatid ko. Hindi pwedeng maapektuhan ang pag-aaral nila sa mga plano kong gawin sa aming ama.
I chose to switch the channel and tried to relax myself. Umagang-umaga ay sira na kaagad ang aking mood. Sa halip na manood ay nagdesisyon akong tumayo at aliwin ang aking sarili. I turned off the television and started to look for something to keep myself busy.
My eyes landed on the shelf here in his lounge area. Nilapitan ko ito at tinignan ang mga title na baka sakaling makaaliw sa akin. My eyes glued on the certain books. The Law Codal set books. Tatlong maliit ngunit makapal at isang four by six siguro ang size. Umawang ang aking labi sa kanila.
It's a book set for law students!
Magagalit kaya siya kung gagalawin ko ang book collection niya? Baka kasi mahalaga 'to. Kaagad namang bumagsak ang aking mga balikat sa isiping 'yon. I raised my hand and touched the books. Maalikabok na ito. Siguro ay hindi na napapagpagan. Pero kahit ganoon ay makintab pa rin ang pabalat nito.
Siguro h'wag ko na itong galawin. Baka may CCTV pala rito para obserbahan niya ako. Need ko pa naman magpa-goodshot para h'wag niya akong sungitan. Kaya sa huli ay nagdesisyon akong matungo na lang sa banyo para labhan ang mga damit nitong nagkalat sa lapag kanina na aking pinulot.
Hindi ako sanay na walang ginagawa. Gusto kong gumalaw sa mga gawaing bahay dahil ayokong maging pabigat o ano pa man. Siguro ay sa kabaong ko na babawiin ang aking mga kinulang na pahinga. Just kidding.
Nang matapos kong banlawan ay napatingin ako sa labas ng terrace. Hindi ko alam kung saan isasampay ang mga damit na ito kaya't nagpasya akong dito na lang sa loob ng banyo patuyuin. Matapos ay sa labas naman ako. Pinagpapawisan na ako kaya't tinali ko na ang aking buhok. A messy bun you call it.
I started cleaning his whole living area to keep the boredom away. Mamaya ay tatawagan ko si Mayi para kamustahin. Bibilhan ko siya ng bagong phone at laptop para kahit papano'y hindi na siya mahirapan lalo na sa thesis niya at mga iba pang kailangan niyang gawin na may kinalaman ang computer at internet.
Ngunit nasa kalagitnaan ako ng pagpapagpag ng mga unan nang tumunog ang doorbell ng condo. Natigil ako sa aking ginagawa at tumingin sa pinto. Nangunot ang aking noo at wala sa sariling napatingin sa wall clock. Namilog ang aking mga mata nang aking mapansing ala una na pala ng tanghali. Could it be...
Umuuwi siya ng tanghali?
Natataranta akong nagtungo muna sa kusina para silipin kung may kanin pa ba at laking pasalamat ko nang makita kong meron pa, sapat na para sa kanya. Bitbit ang feather duster, nagtungo ako sa pinto at pinihit ito pabukas.
"Hindi mo naman sinabing-" My words vanished into thin air the moment I saw who was outside. "Sino ka?"
"Who are you?"
Thank you so much for patiently waiting for my updates. Starting next week, daily update na po ang nyora niyo. Ang STMP naman ay patuloy pa rin ang pag-ud hanggang sa matapos siya hihi. Thank you to those readers from STMP na talagang sinubaybayan pati ang kwwentong ito. Nawa'y humaba pa ang ating samahan! (✿^‿^)
"Sino ka?""Who are you?"Halos sabay kaming bumigkas noon. Magkasalubong ang mga kilay nito na para bang may galit na nakatingin sa akin. His piercing black eyes are telling me he's also a friend of my boss- Alas. Parehas kasi silang nakakunot-noo, e. Hindi imposibleng magkasundo sila."Uhm, ano..." Umiwas ako ng tingin. Anong dapat kong sabihin? Na babymaker ako ni Alas? Girlfriend? Maid? Ugh, I choose the latter. "Uhm, m-maid po ako ni S-sir Alas."Dapat na ba akong magmumog ng zonrox mamaya? Nagiging sinungaling na ako these past few days, e. Simula kay Nanay, sa mga kapatid ko, pati ba naman dito? Everything for money.He eyed me head to toe before looking at me in the eye. "Alas don't hire maids. Who are you?"Huh? Hindi siya nag-ha-hire ng maids? E paano 'yun? Lahat ng mga gawain dito ay pinag-uutos niya sa iba?"Uhm, I'm telling the truth. Maid niya po ako rito. K-kahapon pa lang po ako nakapasok," mahinhing sambit ko.Mas lalong nagkasalubong ang makakapal nitong kilay at bum
Magdamag na dilat ang aking mga mata at nakatitig lamang ako sa ceiling ng silid na aking tinutuluyan. Pinilig ko ang aking ulo at mariiing pinikit ang aking mga mata. Kahit yata tumambling ako sa kama ay hindi pa rin ako makatulog. Dakong alas tres na ng umaga. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin. Nakapatay na ang ilaw ng silid at lahat-lahat ngunit dilat pa rin ang aking mga mata.Inis akong bumangon at inisip ang magiging kapalaran ko rito sa Maynila. Hindi ko pa masyadong nakikilala si Alas. At sa kabila ng pagiging malamig nito'y nagawa ko pang makaramdam ng pagkakomportable sa kanya.Napatingin ako sa pinto ng silid kung nasaan ako ngayon nang marinig ko ang pagbukas ng pinto sa sala. Kaagad kong pinailaw ang lampshade sa aking nightstand at nakayapak na naglakad patungong pinto. Marahil ay ngayon pa lang si Alas nakauwi. Gusto kong magtanong kung kumusta na ang kanyang ina.Rason?Ewan. Concerned citizen lang siguro ako.Akmang bubuksan ko na ang ilaw ng aking silid nang
Pagdating namin sa ospital ay kaagad akong sinalang sa kung ano-anong test. Hindi ko alam kung ano ang resulta ng bawat tests at wala na rin akong balak pang alamin. Mataas ang kompyansa kong wala akong mga karamdaman, ni high blood ay wala ako. Iinit lang ang aking ulo ngunit hindi naman siguro 'yon high blood. Dala lang siguro ng inis."Next, we'll go to a salon," wika ni Fritzy nang makalabas kami ng ospital.My forehead knotted. "Para saan? Babymaker lang naman niya ako, ah?"She shrugged of her shoulders. "That is one of his commands I have to obey. Let's go now."Nauuna itong naglakad kaya sumunod na rin ako. Mainit ang panahon ngunit tila hindi niya 'yon alintana. Confident pa siyang naglakad patungo sa parking lot habang ako ay todo takip sa malapit sa 'king noo dahil nasisilaw ako sa sinag ng araw.As soon as I entered the car, she turned on the engine and drove off. Tahimik kong kinabit ang aking seatbelt at bumaling sa labas ng bintana. Matapos ng aming usapan kanina tungkol
Kasabay ng pagbukas ng pinto ng elevator ay ang paglabas ni Alas. Tahimik naman akong nakasunod sa kanya habang hawak ang paper bag na may lamang chocolates. Hindi ko alam bakit nahihiya akong mag-thank you sa kanya. Pakiramdam ko kasi ay parang nawalan ako ng dila matapos malamang binili niya ito dahil napansin niyang nakatitig ako rito kanina.I sighed. Hinawakan niya ang doorknob at tinapat ang kanyang hinlalaki sa fingerprint scanner ng pinto. Hindi ko alam na ganito ka-advance ang condo ni Alas na pati pinto ay fingerprint na lang ang kailangan. Tinulak niya pabukas ang pinto at hinayaan niya lang itong nakabukas- siguro ay para makapasok ako.Sinarado ko ang pinto nang makapasok ako sa loob at nagpunta sa gilid para maghubad ng sandals. At mula sa aking gilid ay kita ko ang maraming bag paper bag at eco bag na nasa counter top. Kusang umawang ang aking labi.Mas nauna pa pala ang aming pinamili rito sa condo kaysa sa amin? Grabe! Iba talaga ang nagagawa ng pera.Hinubad ni Alas a
Humikab ako't tumigin sa orasang nakasabit sa pader. Muli akong sumilip sa aking phone at wala na akong natanggap pang reply mula sa 'king kapatid na si Mayi. Kinusot ko ang aking mga mata at bumuntong hininga. My fingers played the tips if my hair and continue watching television. Tapos na akong magsalang ng kanin pero hindi pa ako nakakaluto ng ulam.A week had passed and slowly, I am now starting to adopt to this place and his attitude. At sa isang linggo na 'yon ay medyo nauunawaan ko na ang ganap ng kanyang trabaho. Gumigising siya ng alas otso kaya't alas siete ay gising na ako para ipaghanda ang kanyang umagahan. Minsan ay pinapabaunan ko siya ng pagkaing para sa kanyang pananghalian dahil hindi ito umuuwi tuwing tanghali. Sa gabi naman ay alas otso rin ang kanyang uwi. Minsan ay umaabot ng alas dyes ng gabi.Hindi ko alam kung bakit hinihintay ko muna siyang makauwi bago ako makatulog. Siguro ay nasanay na akong antaying makumpleto kami sa loob ng bahay saka ako napapanatag at
Humikab ako at hinaplos ang buhok ni Shine. Mahimbing ang tulog nito habang yakap ako at nakaunan pa sa aking braso. Kanina ko pa tinititigan ang batang ito. Hindi ko alam kung bakit ako naaaliw sa kanya kahit na tulog na ito. Parang binabalik ako sa aking alaala dati noong inaalagaan ko pa si Ria.Nakaramdam ako ng uhaw kaya't dahan-dahan at maingat kong pinalitan ng unan ang aking braso bago ito dahan-dahang hinila para makalaya. Maingat ko ring inalis ang pagkakayakap nito sa akin at ginamit ang aking unan para 'yon ang yakapin niya. Pigil hininga kong ginawa ang mga bagay na 'yon at nang makalaya ay kaagad akong bumaba ng kama.Tinignan ko ang digital clock sa ibabaw ng nightstand sa tabi ng kama at napagtantong madaling araw na. Hinagilap ko ang aking panali sa buhok ngunit wala akong makapa. Ayoko rin namang buksan ang ilaw dahil baka ay magising si Shine.Kahit madilim ang paligid pilit kong inaaninag ang daan palabas ng silid. I brushed my hair using my fingers and sighed. Pini
Humikab ako. Hindi na talaga ako nakatulog buong magdamag. Nang sumapit ang alas singko ng madaling araw ay bumangon na ako para maligo at magbihis. Hindi ko pa rin mahagilap ang aking travel bag at hindi ko pa natatanong si Alas tungkol doon. Matapos ay lumabas ako ng silid at dumiretso ng kusina.Pagdating ko ng kusina ay dumapo ang aking paningin sa counter kung saan niya akong pinatong kagabi. Namula ang aking mga pisngi nang maalala ko na naman ang mga nangyari kagabi. Kaagad kong pinilig ang aking ulo at mariing kinagat ang aking ibabang labi. Ramdam ko 'yung sugat na ginawa ko kagabi dulot ng pagkagat ko rin ng mariin dito.I sighed. I need to keep myself busy para hindi ko na maisip ang gabing 'yon. Para na itong sirang plakang paulit-ulit na nagpi-play sa akin isip at walang kapaguran. Ang sarap nang ibagok ang aking ulo sa pader para malimutan 'yung mga nangyari.Sa halip na tumunganga roon at kastiguhin ang aking sarili ay pinilit ko na lang ang aking sarili na gumalaw. Nags
Tiningala ko ang mga naglalakihang building. Sumasakit na ang init na hatid ng haring araw ngunit itong kasama ko ay para bang wala lang. Sinundo niya ako kanina matapos kong makabihis dahil sa utos ni Alas. Hindi ko alam kung bakit kailangan niya pang mag-utos ng iba para aliwin ako e kaya ko namang aliwin ang sarili ko sa loob ng condo niya, e."Tara sa mall tayo," aniya at hinawakan ang aking braso saka ako kinaladkad.Kung gaano kasungit si Fritzy ay ganoon naman ka-jolly at ka-hyper itong kasama kong si Josia Laparan. Palagi ako nitong kinakaladkad. Kahit nga nung pagbaba namin ng sasakyan kanina ay kinaladkad niya rin ako. Muntik na akong matapilok kahit naka-converse ako."Saglit lang. Dahan-dahan naman, Sia. Mababali kamay ko dahil sa 'yo, e." Sinubukan kong tanggalin ang pagkakahawak nito sa akin at laking pasalamat ko nang bitiwan ako nito.Kaagad kong hinawakan ang parteng kanyang hinawakan kanina at hinimas ito. Kita ko ang pagmarka ng kamay niya sa aking braso. Sumimangot