Hello po! Huhu miss ko na mag-author's note at miss ko na rin mabasa comments niyo. Anyway, hello Ate Nihan! Thank you sa always na pag-drop ng comment at gem. And to all the readers, hoping to see your comments para makilala ko naman kayo huhu
"N-na kidnap po si Ate Mayi, Ate."Para akong maningi sa narinig. "N-nasaan ka? Si Nanay?""Kanina pa po namin siya tinatawagan, Ate Maia, kasi kaninang umaga pa siya hindi nakakauwi. Tapos nung sinundo namin ni Nanay sa school kasi nagpapa-enroll po siya, sabi nung mga nakakita may van daw na kumuha sa kanya."My hands are trembling while holding the phone. Mas lalong bumilis ang pintig ng aking dibdib. "A-ano...n-nagpa-blotter na ba kayo?"Bahagya akong napaigtad nang may humawak sa aking nanginginig na kamay. I turned to look at the person beside and saw how confused he is while looking at me. He tilted his head to the side out of confusion."Opo, Ate. H-hinahanap pa po ng mga pulis si Ate Mayi," humihikbing tugon ni Maria.I bit my lower lip. Nagsisimula nang manubig ang aking mga mata. Kinakabahan ako at natatakot ako. Gusto ko silang puntahan pero imposible. Buntis ako at ayokong makita nila ako sa ganitong kalagayan. But then Mayi..."What's wrong?" tanong ni Alas.Bumaling ako
"You need to calm down first before approaching her," wika ni Alas. "Or you can rest for a moment."Pinikit ko ang aking mga mata at tumango. Yes. I need rest, so bad. Pero hindi ko yata 'yon magagawa. Sa isiping ang mga kapatid ng aking ina ang na sa likod ng lahat ng ito ay nangininig na ako sa galit at ang gusto ko na lang gawin ay manatili na lang dito at alagaan sila.I felt him held my hand making me open my eyes. Bumungad sa akin ang mga mata nitong kulay bughaw na nakatitig sa 'kin. Bakas na bakas ang pag-aalala sa mga mata nito at sa hindi maipaliwanag na dahilan, biglang bumilis ang tibok ng aking dibdib. I bit my lower lip.Hindi ito maaari. Bakit ganito ka sobrang bilis ang tibok ng aking dibdib?"Rest," he whispered to me. "You and our babies needs it."I heaved a deep breath and nodded my head. Napapikit ako at kaagad niya naman akong binalot ng mahigpit na yakap. I felt my heart getting wild as moments goes by. Wala sa sarili kong palihim na kinapa ang aking dibdib. Gust
"P-pero, Ate..." She looked at my tummy. "H-hindi ka po ba nakokonsensya? Ate, anak mo rin 'yan. Paano kung hindi maganda ang trato nila sa bata? Paano siya? Lalaki siya na walang mama? Ate, naman."Umiling ako. "May ipapakasal sa kanya, Mayi. Mayaman naman si Alas and we have an agreement. Mabait naman ang mga magulang niya kaya panatag akong magiging mabait sila sa bata."Hindi ito nagsalita. Nanginginig pa rin ang mga kamay nito na aking hawak. Hindi ko matukoy kung para saan siya nanginginig. Dahil ba sa aming usapan o dahil sa pagka-kidnap na sinapit niya. Namamawis ng malamig ang kamay nito.I told her everything. I know this is a breach in the contract since our deal must be confidential. Pero wala akong maisip na palusot para hindi siya magtaka. At ayoko ring magsinungalin sa kanya. I've been lying to everyone. Lalo na kay Nanay. I just hope naiintindihan ako ni Mayi."Siya rin ang tumulong sa aking hanapin ka," I said."Y-yung bilyonaryo, Ate?"Tumango ako at ngumiti. "Ayaw ni
Tahimik kong niligpit ang aking mga gamit. Kakatapos ko lang ngayon sa yoga. Yes, a yoga for pregnant women. Si Tita Alena ang nagpa-enroll sa akin sa yoga class na ito dahil sabi niya ay mabisa raw ito para hindi ako masyadong mag-suffer kapag labor na sa sobrang sakit. Gustuhin ko mang tumanggi pero hindi niya ako pinapayagan."Susunduin ka ba ng asawa mo?""Oo. Papunta na 'yon dito.""Buti ka pa. 'Yun asawa ko kasi palaging busy. Alam mo na, kapag CEO ng isang kompanya. Palaging busy."I mentally scoffed. Every Monday, Wednesday, at Friday lang ang yoga activity na ito. Sa halos dalawang buwan ko sa klase na ito ay wala akong ni isang naging close friends. Ni wala ngang gusto kumausap sa akin. Reason? Hindi ko alam."Hay, ganun talaga, Mare. Hindi tulad ng iba riyan na single mom yata."Binututan nila 'yun ng tawa. At hindi ako tanga para hindi malamang ako ang kanilang iniibig sabihin. Hindi ko naman sila pinapansin. Hindi na bago sa akin ang mga paminsan-minsa'y pagsisingit nila
Naging tahimik na si Alas matapos ng aming usapan sa kotse. Kahit nang makauwi ay tahimik lang siya. Hindi na rin ako naglakas loob na magsalita dahil mukhang totoo naman ang sinabi nitong pagod siya. Kaya nang makauwi kami ay dumiretso siya sa kanyang silid sa pangalawang palapag. And as soon as he vanished from my sight, Tita Alena went out from the kitchen."Oh, nakauwi ka na pala, Maia." Lumapit siya sa akin at hindi na ako nagulat nang haplusin niya ang aking tiyan. "Kamusta ang babies? Hindi ba sila malikot?"I shook my head. "Hindi naman po."Ugali na ni Tita Alena ang haplusin ang tiyan ko sa tuwing nagkakasalubong kami. She keep asking if ever I can feel any movements inside my tummy which I usually answer with a shaking head. Wala naman kasi akong nararamdaman na movement. Siguro kapag na sa six months ko na siguro. Hindi ko alam."Anyway, nasaan si Alas? Siya ba nagsundo sa 'yo?" she asked.Tumango ako. "Opo. Nauuna na po siya sa taas kasi mukhang pagod yata."Napatango-tan
"Here."Nag-angat ako ng tingin nang may maglahad ng isang cornetto sa harap ko. I lifted my gaze and Kryzler's smiling face welcomed me. Muli kong tinignan ang hawak nitong cornetto bago ito tinanggap."S-salamat. Hindi ka na sana nag-abala," mahinang wika ko.Umupo siya sa aking harapang upuan at nilapag ang kanyang phone sa mesa. "I can still remember how desserts cheers you up everytime you're having a bad day. So, can you tell me what's going on?"Humugot ako ng malalim na hininga at binalatan ang aking hawak na cornetto. "Wala. Wala naman nangyayari.""I know you have a problem," aniya. "Your face shows it. I know it's been long years and we only dated for like... a month. Hindi ko maalala. Pero may naaala ko pa rin ang mga konting bagay na napapansin ko sa 'yon noon."Doon ako natigilan sa aking ginagawa. I sighed. Muntik ko nang malimutang naging ex ko nga pala si Kryzler at kahit minsan ay naging affectionate ito sa akin. I bit my lower lip and I completely stopped what I was
I watch how Alas put down his laptop."I'll be out for tonight. You can sleep early," he said.Hindi pa man ako nakakasagot ay umalis na ito ng silid bitbit ang kanyang leather jacket. Hindi ko tuloy maiwasang mapakagat ang aking ibabang labi. Bahagyang kumirot ang aking dibdib dahil sa kanyang ginawa.He's been giving me cold treatments after fetching me from the cafe where Kryzler brought me. Nakaramdam ako ng pagsisisi dahil sa aking ginawa. Ginawang hindi ko alam. But I feel like it was my fault for his mood to go sour and act like that. He was in a good mood this afternoon after fetching me from my yoga class. Tapos ngayon...I sighed. Hinimas ko ang umbok sa 'king tiyan at tumayo sa kama. Naglakad ako patungong bintana at tinanaw roon si Alas. And I wasn't wrong. Kita ko kung paano siya sumakay sa kanyang kotse at mabilis itong pinaandar paalis. I sighed once again and closed the curtains of the window. Muli akong naglakad pabalik sa couch at doon ako naupo.Ano bang dapat kong g
Buong umaga akong walang gana. Nakahilata lang ako sa kama at nagmuni-muni habang nakatitig sa kisame. Wala akong ganang makipaghalubilo sa iba tulad nitong mga nagdaang araw. Siguro ay dahil na rin isa ito sa mga bunga ng aking pagbubuntis. Siguro bukas ay maayos na ako. O baka mamaya. Hindi ako sigurado.My phone rang a few times. Bagot kong kinapa ang nightstand at tinignan kung sino ang tumatawag. Nang makilala ko ang caller ID ay agad kong inangat ang tawag at dinikit ang phone sa 'king tenga."Hello?""Hi, Maia! Malamya yata boses mo. Ayos ka lang?"Pinikit ko ang aking mga mata at hinilot ang aking sintido. "Maayos lang naman ako, Sia. Napatawag ka?""Duh?! Labas tayo! Na sa sala ako ngayon. Bihis ka na dali! I'll wait for you here."Hindi pa man ako nakakasagot para sana humindi nang putulin na nito ang tawag. Napakamot ako sa 'king kilay at bumuntong hininga. Maybe I just have to go out and breathe in some fresh air to calm myself. Hindi pwedeng magkulong lang ako rito sa loob