Nanikip ang aking dibdib dito. Pero sige lang. Gusto ko pa saktan sarili ko... at syempre keyo ren HAHAHA. Thank you sa gems at comments! Na-appreciate ko po. ( ◜‿◝ )♡
Tumingin ako sa aking relo. Malapit nang maghating gabi ngunit wala pa rin si Alas. Tumingin ako sa driveway habang yakap ang aking sarili gamit ang coat na binigay sa 'kin ni Tita Alena. Nag-aalala na ako. Hindi ako makatulog hangga't hindi siya umuuwi. Ganito rin ako sa mga kapatid ko at alam ko kung bakit ganito rin ako kay Alas.This has been going on for a week. Hindi ko alam kung bakit palaging nagagabihan si Alas sa kanyang trabaho. Tapos ang sasabihin niya ay may problema lang sa trabaho. I mean, for a week? Hindi niya agad na-se-settle 'yun?"Maia..."Napalingon ako sa tumawag sa akin na si Tita Alena. She smiled at me and I smiled back. Lumapit siya sa 'kin at inabot sa 'kin ang hawak niyang baso ng gatas."Thank you po," mahinang sambit ko."Hindi ka dapat nandito sa labas at naghihintay kay Alas. Kabuwanan mo na. Hindi ba masakit ang tiyan mo?" she asked and stood beside me.I caressed my tummy. Inaamin kong masakit na ang tiyan ko at nakakangalay na ang tumayo nang mataga
"You're invited."Para akong sinampal nang paulit-ulit sa katagang binitiwan niya. That was a big blow to me. Namingi ako saglit sa kanyang sinabi. Nang tumingin ako sa kanya ay nakangiti ito. It was a successful smile. A smile of being the winner. A smile of someone who just won something really valuable.I bit the inside of my cheeks hard and forced myself to smile. Tumikhim ako para maalis ang kung ano mang bikig sa aking lalamunan. I keep holding back my tears. It's painful. "Really? Then good for you."Ang ngiti niya ay nauwi sa pagkuno ng noo. "What? You're not mad at all? Hello, girl? I'm marrying your fiance!"Umiwas ako ng tingin. "I know. May magagawa ba ako? Sir Nathan already told me about that. You don't have to repeat it.""Ah." She nodded her head and then burst out laughing. Hindi ko mapigilang mapakunot ang noo. "Yeah, right. Mabuti naman at simula pa lang ay alam mo na pala ang kahihinatnan mo. Imagine, even Tita Alena doesn't tell you a thing. Let me just remind you,
Para akong na-estatwa sa 'king nasaksihan. Bumilis ang aking paghinga at ramdam ko ang pananakit ng aking dibdib at tiyan. I bit my lower lip and held into the nearest thing near me to support my balance for I feel like my knees lost their strength. Ngunit sa halip na pader, kamay ni Yoki ang nakapa ko. I immediately hold into it tight and closed my eyes.Mahina akong napailing. No. Hindi pwede 'to. This can't be.Kinapa ko ang aking tiyan nang makaramdam ako ng pananakit ng todo. Mahina akong napaungol sa sakit."Maia-""Ilabas mo ako rito, please," I whispered weakly.Walang pagdadalawang isip namang sinunod ni Yoki ang sinabi ko. Inalalayan niya akong lumabas ng condo na walang imik. Nakalimutan ko nang kunin ang aking purse. Ang tanging gusto kong mangyari ay makaalis dito. Hindi ko kayang tignan ang nakita ko.And as soon as we entered the elevator, I felt a liquid flow down my legs. Napatingin ako doon at kaagad akong tinubuan ng kaba. Mukhang napansin 'yon ni Yoki dahilan upang
"Bakit mo ito ginagawa, Yoki?" I asked. "B-bakit? Para saan?"He sighed and looked at me. Tipid itong ngumiti sa 'kin at umupo sa couch. We're here in somewhere... in Davao, I think? Dito kami dumiretso. I've been asking him why. Bakit dito, kung bakit hindi niya ako hinatid pauwi?"Okay, I'll be honest with you," he said. "I like you, Maia."Napaawang ang aking bibig. It was the most unexpected confession I ever heard. "A-ano? Pero, Yoki, pangalawang beses pa lang tayo nagkita. At alam mo namang..."Alam mo namang isa akong bayarang babae."I know. But it doesn't matter. From the very first time I saw you, I was attracted. Pero nalaman kong girlfriend ka pala ni Alas, I tried to suppress that feelings." He sighed again. "Sorry. Gusto lang kitang tulungan. I hated the fact of how my cousin dumped you for a woman like Monica. You deserve the world, Maia."I bit my lower lip. I was speechless. Wala akong maisip. Walang salita ang pumapasok sa dibdib ko para sagutin ang kanyang sinabi sa
Hindi ko maiwasang napatitig sa anak kong gumagawa ng kanyang assignment. I feel bad for him. Sa murang edad ay napilitan siyang intindihin ang mga bagay-bagay na hindi pa naman angkop sa kanyang edad. He comprehend things fast so he can understand our situation. If any other kids, mag-so-sorry pa sila sa kanilang teacher. But not my son. He will fight for what he think is right.I sighed. I picked up the glass of milk I made for him and walked towards his direction. Napansin naman ako nitong palapit kaya agad niyang sinara ang kanyang notebook at umayos nang upo. I smiled at him and handed him the glass of milk. Umupo ako sa kanyang tabi at tumingin sa kanya."Are you done with your homework?" I asked.Tumango ito. "Yeah. Our lessons right now are the once me and Tita Mayi tackled two years ago."Napatango-tango ako. "You still remember that?""Yes, Mom."I smiled. Hindi maipagkakailang mas lamang ang IQ ng anak ko kaysa sa mga batang nakapalibot sa kanya. At sa murang edad ay magali
"Gaga ka. Ayusin mo nga desisyon mo sa buhay," iritang sambit ni Felony sa 'kin. "Akala ko ba matalino ka? E 'di kapag pumayag ka, lahat ng effort mo sa pagtatago ay mauuwi lang sa wala kung magkikita kayo roon sa Maynila."Hindi ko maiwasang mapangiwi sa uri ng pananalita ni Felony. Bakas ang inis sa mukha nito pagkatapos kong ikwento sa kanya ang mga nangyayari at patungkol sa kasong hahawakan ko kung sakali. Hindi naman mainitin ang ulo ni Felony ngunit mukhang naiinis siya sa ideyang papasukin ko.We're in a bar. Sarado pa lang ngunit nakikipagbardagulan siya para lang papasukin kami dahil mag-si-celebrate raw kami sa pagkapanalo ng kaso. Palagi namin itong ginagawa kapag may naipapanalo kaming kaso. Nasanay na sa 'min ang may-ari ng bar kaya kahit na hindi pa sila nakabukas ay pinapapasok na nila kami."I know," I muttered and bit my lower lip. "But I can't help it, Fel. Siya ang tumulong sa 'kin sa mga panahong kailangan ko ng tulong. Gusto ko siyang tumulungan kapalit ng kabait
Napatingin ako sa 'king anak na seryosong nakatitig sa kanyang phone. I've been contemplating thoughts inside my head wether to tell him right now or what. Baka kasi kung matagalan ako rito sa Davao ay mas lalong ma-de-delay ang kaso na hahawakan ko. And as much as possible, I want to win this case no matter how difficult this is.This is also another r#pe case, but the difference is... someone planted dr#gs on him. At lahat ng ebidensya ay nakaturo sa kanya. And I believe in Sia when she says her cousin is innocent. Hindi lalapit si Sia sa 'kin kung nagdadalawang isip din siya na inosente ang kanyang pinsan.I sighed. I have a feeling that Kryzler talked to Sia about her cousin's case. Hindi naman 'yon ang dahilan kung bakit marami akong ininom kanina. Masyado lang akong nag-overthink sa kung ano ang mararatnan ko roon."Baby..." malumanay kong sambit at lumapit sa 'king anak.Lumingon naman siya sa 'kin. He turned off his phone and looked at me. "Yes, mom?"He's just six. Pero pakir
Pagod akong humilata sa kama at pinikit ang aking mga mata. Inaantok na ako ngunit kailangan ko pang mag-text kay Mayi na nandito na ulit ako sa Maynila. After seven years, I am now back to the place where everything started. Where I learned that love really exist. Sadyang naramdaman ko lang 'yon sa maling tao.Inabot ko ang aking phone at tinext si Mayi na nakarating na ako. Kinamusta ko na rin ang aking anak bago ko ini-off ang phone. I'm pretty sure she'll reply to me tomorrow in the morning. Minsan ko lang kasi makitang nagpupuyat si Mayi. During finals lang siya nagpupuyat kakaayos sa mga examination sheets.Sa kabila ng pagod ko ay hindi ako makaramdam ng antok. I want to rest. I want to sleep but my mind doesn't want to. Ngayong na sa Maynila ako ay bumabalik sa 'king alaala ang lahat ng mga nangyari. Parang kahapon lang ang lahat. Everything was like a blur. Sobrang bilis ng mga pangyayari.Bumangon ako sa kama at hinanap ang aking tsinelas. Nang mahanap ko ito ay naglakad ako