"Have a seat." Pinaghila ako ng upuan ni Cole na nakangiti.Hilaw akong ngumiti rito at lumapit sa kanya para maupo sa hinila niyang upuan. Pasimple kong sinusulyapan ang lalaking kung makatitig ay may limang milyon akong utang. And the nerve of this guy to stare while he's in front of a beautiful woman.Ano ba kasing ginagawa niya rito?At sa dinami-rami ng lugar na pagtatagpuin kami, dito pa? Ano 'to? Small world? E ang lawak ng Maynila.Nang makaupo ako ay umupo rin si Cole sa kaharap ng aking upuan. A waiter walked up to us and handed us the menu. Tipid ko lang itong nginitian bago ko binasa ang na sa menu."Can I have black bean and cheese echiladas? Then this Rosemary Salmon and Veggies," saad ko at muling binigay ang menu sa waiter. "Thank you.""Noted, Ma'am. Anything else? Drink?" sambit ng waiter.I twisted my lip and think of some drinks I would like to have tonight. "Do you have some lady's drink? Sangria? Long iced tea?""We have both, Ma'am.""Sangria," I replied. "Thank
Napabalikwas ako ng bangon nang maalala kong may lakad ako sa araw na ito. Ngunit kaagad din akong napangiwi nang maramdaman kong sumasakit ang aking ulo. I held my temple and bit my lower lip. Sunod-sunod akong napamura sa 'king isipan.Ang tanga-tanga ko naman. Inuna ko pa talaga ang mag-inom at maglasing. I have tons of works to do and I can't work with hangover!Pilit kong inaalala ang nangyari kagabi, kung paano ako nakauwi. Ngunit kahit anong gawin ko ay hindi ko maalala. Bukod sa nakita ko si Alas kagabi...Teka... si Alas..."Good morning, Attorney Revamonte."Wala sa sarili kong idinilat ang aking mga mata at tumingin sa lalaking na sa tabi ng pinto. My eyes widened. Wala sa sarili kong tinakip ang kumot sa 'king katawan at sinamaan siya ng tingin."Anong ginagawa mo rito?!" singhal ko sa kanya. "P-paano ka nakapasok?"He gave me a deadpan look and leaned against the door frame. "Try to recall what happened last night so you will know."Napaawang ang aking bibig. Saka ko lang
“Why do you look like me?” she asked. There is a visible confusion in her eyes. Napalunok ako. I am out of words. Walang salitang halos pumasok sa ‘king isipan para magsalita. Nakatitig lamang ako sa bata na kamukhang-kamukha ko. Her ginger red hair looks exactly same like mine. At ang kulay abo nitong mga mata. “Ah, w-well, siya kasi ang pinaglihian ng Mommy mo. She’s a foreign model, Nixie. Meet Tita Maia. You can call her tita,” awkward na sambit ni Sia Pinilit kong ngumiti kahit na hindi pa rin ako makapaniwalang nakaharap ko na siya. Ang batang iniwan ko sa poder ng kanyang ama ilang taon na ang nakakaraan. And looking at her now, she looks so pretty. Ang mga mata nitong parang lagging galit kung makatingin. I suddenly remember her twin, Nicholai. “I see.” Nixie nodded her head. “Hi, Tita Maia. I am Nixie Carter.” Kita kong pinandidilatan ako ng tingin ni Sia kaya pilit kong tinuwid ang aking tao at umaktong kaswal. “H-hello, Nixie. You’re pretty.” She nodded her head again
“Sino ka?” I asked. “Anong ginagawa mo sa pamamahay ko?”He stopped puffing his cigarette and looked at me. Ngumisi ito at tinapon sa center table ang sigarilyong umuusok pa. At dahil sa salamin ang center table, kitang-kita ko ang pagkasunog ng salamin. I glared at him.“My, my. So, you’re Attorney Maia Fairy Revamonte. The illegitimate child of the Cebu’s current mayor,” saad nito. “I see you’re one of a tough lawyer.”“Anong gusto mo? What are you doing in my place? I can sue you for trespassing,” may riin kong sambit.He chuckled to what I said. “Wow. Totoo nga ang sinabi nilang ang mga newbie ay walang kinatakutan.”Nangunot ang aking noo. Tinitigan ko ito at iniisiip… I bet my life, he dug something about me. Kaya siya nandito. Kaya alam niya kung saan ako nakatira at kung ano ang totoong pagkatao ko. He’s powerful enough for him to hire someone and investigate me.“What do you want?” kalmado kong sambit.Tumayo ito at hinugot ang kanyang wallet mula sa kanyang bulsa. “Name your
“Alas?” wala sa sarili kong sambit habang nakatitig sa kanya.Humarap naman ito sa ‘kin at kita ko ang gulat sa mga mata nito. Gayun din naman ako. “Fairy…”“Anong ginagawa mo rito?” I asked. “Do you live here?”Tumingin siya sa pintong na sa aking likuran. “What are you doing in Yoki’s place?”Pinanliitan ko ito ng mga mata. “You’re not answering my question, Mr. Carter. What are you doing here?”“I…” Tumigil ito sa pagsasalita. “I have to go.”Napaawang ang aking labi sa biglang inasta nito. He immediately walked towards the elevator and closed the door, leaving me there, dumbfounded.Kumurap-kurap ako at napagtanto ang mga pangyayari. Pinilig ko ang aking ulo at bumuntong hininga. Napailing na lang ako at pumasok sa loob ng condo.Malalim na ang gabi. I wonder where is he heading right now. At saka, hindi man lang nito sinagot ang tanong ko. It seems like he really doesn’t want to answer my question.Naglakad ako patungong couch at doon umupo. Tinignan ko ang aking phone at bumunto
Buong araw na nakatatak ‘yon sa ‘king isipan. Ang mga sinabi sa ‘kin ni Yoki ay hindi ko na mabura sa ‘kin isip. Kahit nang kausap ko ang mga possible witnesses naming ay lutang ako. Ang aking kasama kong si Sia lang nga ang kumakausap sa kanila. Ewan ko ba. Masyado akong apektado sa isiping hindi natuloy ang kasal ni Monica at Alas.Bakit? Bakit natigil? I saw them that night. Tangled in sheets and sleeping. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi natuloy ang kasal. I thought Alas love Monica?“At tulala ka na naman ulit.”Napakurap-kurap ako at napatingin kay Sia nang bigla nitong pinitik ang kanyang mga daliri sa ‘king harapan. Tinignan ko ito na may pagtataka. “Huh?”Tumigil ito sa paglalakad at nakapameywang na hinarap ako. “You’ve been spacing out since this morning. May problema ka ba? Palagi ka na lang tulala.”“Wala.” Mabilis akong umiling at bumuntong hininga. “W-wala. May iniisip lang ako. I am fine.”“I also heard you moved out from my condo last night. Ano ba talaga ang na
“Mommy…”Bahagya akong natigilan nang sambitin ‘yon ng bata. Tinignan ko ito at napansing nakapikit ang kanyang mga mata, so I guess she’s just dreaming about her mom. Nakaramdam tuloy ako ng lungkot.Maingat kong muling kinalas ang kanyang braso sa ‘king leeg saka tumuwid nang tayo. Inayos ko muna ang kanyang unan at kinumutan bago ako nagpasyang talikuran ang batang natutulog.Ngunit nagulat ako nang bumungad sa ‘king harap si Alas na mariing nakatitig sa ‘kin. Napaiwas ako ng tingin at sinabing, “I’ll go ahead.”I didn’t wait for his response. Basta ko na lang siyang nilampasan. A gasp escaped from my lips as he suddenly grabbed my arm and pinned me against the nearest wall. Namilog ang aking mga mata habang nakatingin sa kanya.“Alas…”“We need to talk.” Mas lalo niya pa akong diniin sa pader.I gulped. “P-pwede naman tayong mag-usap. Get off m-me.”Hindi ko alam kung saan ako kinakabahan. Sa distansiy ba namin o sa presensiya niya. Basta ang alam ko ay mabilis ang tibok ng aking
Nangunot ang aking noo at tumingin sa pinto ng silid kung nasaan ako ngayon. Punong-puno ng malalaking question marks ang aking isipan na kahit siguro sa ‘king noo ay kitang-kita.“B-bakit? Ano bang pag-uusapan natin?” I asked. Hindi ko pinahalatang kinakabahan ako sa hindi malamang dahilan.“Can’t you just fucking open the door, Ms. Revamonte?” Ramdam ko na ang irita sa tinig nito.Napahawak ako sa ‘king sintido at bumuntong hininga. “Okay, okay. Saglit. Saglit lang.”Kahit na ayaw ko ay napilitan akong bumangon at tinungo ang pinto. Siguraduhin niya lang na importante at hindi pagsasayang ng oras itong pagpapabukas niya sa ‘kin ng pinto. Hindi ako magdadalawang isip bigyan siya ng black eye kahit na alam kong imposible ‘yon.Nang makarating ako sa harap ng pinto ay sinilip ko muna siya sa peep hole. I saw how irritated he is outside. Kahit na sa loob pa lang ako ay kitang-kita ko na ang inis sa kanyang mukha.I rolled my eyes first and heaved a deep breath before I pulled out the do