CHAPTER 12

MARIIN akong napapikit nang magising kinabukasan. Halos iumpog ko na ang aking ulo sa pader dahil sa sobrang sakit. Masakit dahil sa dami ng nainom ko at sa pilit na paglimot ng katangahan.

Ugh! Sana ay katulad na lang ako ng ibang nalalasing na hindi naaalala ang mga ginagawa! Ang malas naman talaga, Malaya. Kung hindi ka ba naman kasi isa't kalahating gaga, bakit mo hinalikan? Ano na lang ang ihaharap mo sa amo mo ngayon?

Paano kung... Paano kung magpanggap na lang akong walang naaalala sa gabing iyon? Oo, tama! Magpanggap na lang akong walang karumal-dumal na ginawa sa amo namin at salubungin ang araw nang parang walang nangyari! Minsan talaga, may pakinabang din ang kakapiranggot na utak, eh.

"Magandang umaga sa inyo!" Walang kasing ganda ang aking pagkakangiti sa aming kasamahan habang nag-aalmusal. "Ang ganda ninyo po ngayong umaga, Manang! Kain na po kayo!" Maligalik kong wika sa aming mayordoma na napapantastikuhang tiningnan ako.

Humugot ako ng upuan at naupo. Habang kumu