NANG mga sumunod na araw ay hindi ko pa rin pinapansin si Wesley. Sinasadya kong matulog ng maaga at gumising ng late kaya naman wala ng chance na magkausap kami. Pareho rin silang abala ng kanyang ina sa kompanya kung kaya't nitong mga nakalipas na araw ay maluwag akong nakakahinga sa mansiyon. Tanging si Aling Bebang lang ang palagi kong kasama at aminado akong nag-eenjoy ako."Oh, hindi pa rin kayo nag-uusap ni Wesley?" anang matanda habang sabay kaming nag-aalmusal."Hindi pa po eh.""Mag-iisang linggo na kayong hindi nagpapansinan baka naman humantong na 'yan sa kung saan.""Hmm...huwag kang mag-alala 'nay. Magiging okay din kami. Sinusulit ko lang 'yong mga pagkakataon na busy silang mag-ina kasi sa oras na magkabati kami ni Wesley ay paniguradong pipilitin niya na naman akong makisalamuha sa kanyang ina at paniguradong mai-stress na naman ako no'n." walang buhay na paliwanag ko."Sabagay. Pero naawa ako sa'yo. Nakangiti ka nga pero deep inside ay nasasaktan ka na
LINGGO ngayon kaya't wala akong choice kundi ang makipag-ayos na lang kay Wesley. Kahit anong gawin kong pag-iwas ngayon'g araw ay paniguradong wala rin'g silbi dahil hindi niya rin naman ako titigilan ng pangungulit.Napasulyap ako sa wall clock na naroon sa aming silid. Alas otso na ng umaga ngunit mahimbing pa rin na natutulog si Wesley kaya naman dahan-dahan akong bumaba ng kama. Balak kong ipagluto siya ng almusal bilang peace offering. Subalit namilog ang aking mga mata ng bigla niya akong hilahin pabalik sa higaan."Hey! Bitawan mo nga ako! Akala ko pa naman ay tulog ka pa!" reklamo ko."Mamaya ka na umalis. Masyado pang maaga." Aniya sa halos pabulong na tinig."Ma-magluluto ako ng almusal," katwiran ko."Hayaan mo na si Aling Bebang. Kaya niya na 'yon. Dito ka lang sa tabi ko," giit pa nito dahilan upang muli akong mahiga sa tabi niya.Niyakap niya ako ngunit agad ko rin na kinalas ang mga bisig niya."Maiipit si baby," nakangusong sambit ko."At saka, di'ba galit ka pa
WALA akong nagawa sa naging desisyon ni Wesley. Kaya naman tinawagan ko na lang si Cindy upang humingi ng dispensa at para na rin ipaalam sa kanya ang kagustuhan ni Wesley."Baby, bilisan mo na diyan, naiinip na 'yon si mommy!" Ani Wesley na kanina pa naghihintay sa'kin."Huh? Ba't nasali ang mom mo? Akala ko ba ay tayong dalawa lang ang lalabas?""Tss, mom suggested na mamili na raw tayo ng mga gamit ni baby. Alam mo naman 'yon masyado ng excited magkaroon ng apo."Bahagya akong natigagal. Hindi ko inaasahan na desisyon na naman pala iyon ng kanyang ina."Uhm, sorry. Hindi ko alam na kasama pala natin siya."Wala na akong nagawa kundi ang sundin na lamang sila.Maya-maya pa'y pare-pareho na kaming lulan ng kotse ni Wesley."Gosh, i'm so excited na mabilhan ng gamit ang aking apo!" nakangisong bulalas ni Mrs. Cordova.Pasimple ko siyang inirapan bago ako napilitan'g makipagplastikan sa kanya."Mrs. Cordova...." bigla akong napahinto sa aking tinuran. "I mean, mom...masyado pa naman yat
KINABUKASAN ay muli na naman akong nakaramdam ng ibayong kalungkutan dahil pagdilat ko ng aking mga mata ay wala na si Wesley sa aking tabi. Paniguradong naroon na ito sa kanyang opisina. Kaya naman gaya ng nakasanayan ay lumabas na ako ng silid upang makapag-almusal kasabay ni Aling Bebang."Ayos ka lang ba, Kiera?""Opo, Nay Bebang." Maagap kong tugon."Namumutla ka eh!" giit pa nito."Naku, huwag mo ng pansinin 'yan 'nay. Ganyan na ang kulay ko kahit dati pa.""Sus, kung ano man ang nararamdaman mo ay huwag kang mahihiyang magsabi saakin.""Okay lang talaga ako 'nay. Siya nga pala, kinausap ka ba ni Wesley kagabi?" pag-iiba ko ng usapan."Hmm, sinubukan niya akong kausapin kaso hindi ko na siya pinagbuksan ng pinto. Nirerespeto ko ang desisyon mo, Kiera kaya ayoko na ako pa mismo ang magsabi kay Wesley.""Salamat 'Nay."Matapos namin'g kumain ay tinulungan ko na si Aling Bebang sa pagtutupi ng mga damit."Nay, maaari ba akong umalis kahit saglit lang ngayon? Gusto ko lang m
NAKAHIGA na ako sa kama at nakatulala lamang sa kisame habang kinakausap ako ni Wesley. Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin ao maka-get over sa mga nangyari kanina sa buong maghapon."Hey baby! May problema ba? Kanina pa ako dito dumadaldal, hindi ka man lang sumasagot." Reklamo niya bago ako tinabihan sa kama. Kakauwi lang niya galing sa opisisna dahil tambak daw ang kanyang gawain lalo pa't hindi pumunta ang kanyang ina. Kaya naman ang kaninang mga nasaksihan ko ay bigla na naman na sumagi sa isip ko."Uhm, Wesley...halimbawa namatay na ako and your age is already fifty at that time, mag-aasawa ka pa ba ulit?""Huh? Anong klaseng tanong 'yan? Paano kang mamamatay? Bakit, may sakit ka ba?" sunud-sunod niyang tanong saakin."Wa-wala. I'm just wondering lang naman kung may balak ka pa banag humanap ng iba at that age.""Tss, to be honest, wala na akong balak. Dahil ikaw lang ang nag-iisang babae na sineryoso at minahal ko ng totoo. At kahit ano pa ang mangyari, ikaw lang ang mamahalin
WALA na si Wesley sa aking tabi pag dilat ko kinabukasan. Muling sumagi sa isip ko ang pinagsaluhan namin kagabi. Kaya naman kahit medyo mabigat pa ang aking pakiramdam ay nakangiti pa rin akong bumangon.Lumabas ako ng silid at agad kong nasalubong si Aling Bebang."Good morning 'nay!" masiglang bati ko sa matanda."Wow! Mukhang maganda yata ang gising mo ngayon ah. Kahapon lang ay hindi maipinta 'yang mukha mo pero ngayon kahat yata hindi ako marunong gumuhit ay kayang-kaya kong iguhit 'yan dahil sa tamis at lapad ng pagkakangiti mo.""Tss, 'nay naman! Pagbigyan mo na akong ngumiti. Ngayon lang 'to. Mamaya kapag nakita ko na naman si Mrs. Cordova ay paniguradong burado na agad ang ngiti kong 'to." "Sus, bumaba ka na diyan at baka magkita pa kayo dito ng biyenan mo. Nariyan pa iyon sa silid niya kasama 'yong lalaki." Biglang humina na ang tinig ni Aling Bebang nang banggitin niya iyon. Kaya naman pabulong akong nagtanong sa kanya."Alam ba ni Wesley na nariyan-""Hindi. Pinakiusapan
NANG sumunod na buwan ay hindi ko inaasahan ang naghihintay saakin na kamalasan.Ngayon ay naka-schedule ang check up ko sa aking private OB Gyne. Wesley insisted to accompany mo. Pero bigla na naman na nakialam ang hilaw kong biyenan."Baby, sasamahan na kita sa check up mo ngayon." Ani Wesley habang magkaharap kami sa hapagkainan.Kaagad akong huminto sa pagsubo ng pagkain at nakangiti akong tumingin sa kanya. "Thank you. Pero sure ka ba diyan? Marami ka pang gagawin sa opisina.""Yeah, I know. Pero gusto kong bumawi. Palagi ka na lang akong hindi sumasama tuwig check up mo." Giit pa niya."Tss, okay lang 'yon. Naiintindihan ko naman na busy ka.""Hmm...thank you for-"Hindi na naituloy pa ni Wesley ang kanyang sasabihin dahil bigla na lang sumulpot ang kanyang ina."Wesley, have you recieve an email from Mr. Tolentino?" Ani Mrs. Cordova."Uhm, not yet mom. Why?""Then, kindly check your phone now. I thought he wants you to attend the inagauration of his new branch." d
HANGGANG ngayon ay hindi pa rin ako kinakausap ni Wesley. Dalawang araw na ang lumipas simula ng pagtalunan namin ang patungkol sa mga larawan na ibinigay ng kanyang ina. Ngayon ay naririto ako sa isang parke kung saan ay napagkasunduan namin ni Cindy na magkita. Halos dalawampung minuto na akong naghihintay sa kanya ngunit hindi pa rin siya dumarating.Naupo muna ako sa isang bench at inabala ko muna ang aking sarili nang sa gayo'n ay hindi ako mainip. Kinuha ko ang aking cellphone at earphone. Kapagkuwa'y nakinig muna ako sa mga kanta ni Dua lipa. Hindi ako nakuntento sa pakikinig lang kaya't mas pinili kong sa youtube na lang nang sa gayo'n ay mapanood ko rin ang kanyang music video. Pakiwari ko kasi ay nari-relax ang utak ko sa tuwing naririnig ko ang kanyang mga kanta.Makalipas ang ilang minuto ay naramdaman kong may biglang umupo sa aking tabi. Subalit binalewala ko lamang iyon. Dahil ang buong atensiyon ko ay naroon sa aking pinapanood at pinapakinggan. Palagay r