TWENTY NINE

“Nasaan ang mga tao? Bakit wala sila?”

Taka kong tiningnan ang ngayon ay mag-isang kumakain sa hapag-kainan na si Dylan. Kulang nalang ay may kuliglig na tumunog sa kabuuan ng bahay dahil mula nang lumabas ako sa kuwarto ko ay wala na akong narinig na kahit na anong boses ng tao.

Nag-angat ng tingin sa akin si Dylan at nagkibit-balikat. “They’re gone.”

“Ha?” Naguguluhang tanong ko sa kaniya.

“Pumunta sila sa hacienda. Sa isang araw pa raw ang balik.”

“Tapos? Bakit hindi ka kasama at…” Itinuro ko ang sarili ko habang kunot noo pa ring nakatingin sa kaniya. “At bakit hindi rin ako kasama?”

Sa ikalawang pagkakataon ay nagkibit balikat na naman siya bago tumingin sa akin na para bang may sinabi akong obvious na naman. Nang hindi ako nagsalita at taka pa ring tumingin sa kaniya ay saka siya umiling at malakas na bumuntong hininga.

“You’re sick. Sasama ka sa ka