Umaga na pala at nadilatan ni Solenn na wala sa tabi ang kinikinilalang nobyo. Iginala nya ang kanyang paningin ngunit ni ang anino nito ay hindi nya makita.
Pangalawang araw pa lang ni Solenn sa mansion ay para bang namamalikmata sya sa lahat ng nakikita at nararanasan nya. Ganito pala ang buhay ng mga mayayaman. You will definitely see how beautiful life is. Walang problema sa isiping pagkain pagkagising. Habang ang mga mahihirap naman ay hindi mapakali kakahanap kung saan kakayod para malamanan ang sikmura ng pamilya.
Bigla niyang naisip ang buhay na naiwanan nya sa Manila. Ilang araw na siyang tumatawag sa dalawang Gutierrez pero out of coverage area ang mga ito.
Muli niyang kinuha ang telepono at i-dinial ang mga numero nito ngunit hindi nya pa rin ito makontak.
Out of town pa rin kaya sila?
O baka naman umalis na naman ng bansa na hindi nagsasabi?
Ilan
Namuhay ako na puro paglaban lang ang ginagawa ko sa buhay. Hindi uso sakin ang panay pagbawi dahil wala naman akong choice kundi ang lumaban. Ganyan ata talaga ang buhay ng mga mahihirap na tao. Ang buhay nating mga ordinaryong tao. We were given with no choice but to move forward and fight. Kasi wala naman tayong ibang paraan di ba? Pinaghihirapan natin ang mga bagay na napakadali lang para sa mga mayayaman. Pinagtratrabahuan natin ultimo gasingkong halaga. We work hard. And we work harder sa mga bagay kahit gaano pa kaliit o kalaki ito lalo na kung sobrang mahalaga ito sa buhay natin. We are not as fortunate as they are. Mamamatay na lumalaban at namumuhay ng laging may ipinaglalaban. Ganyan tayo. At ganyan tayo mamumuhay habang may hiningang dumadaloy sa atin. Hanggang may dugong patuloy na umaagos sa ating mga katawan. Ako si Solenn... at ipaglalaban ko kung ano ang akin. And Marcus is mine. **********************************************************************************
Ilang beses nya ng tinatawagan ang mga Gutierrez ngunit patuloy pa ding hindi nya makontak ang mga ito. Pinasahod na sya ng mag asawa at sa palagay ni Solenn ay tapos na ang trabaho nya sa mga ito pero sa palagay naman ni Solenn ah siya ang mas nangangailangan naman sa mga ito. Ganun na lang ang tindi ng panalangin nyang sana ay kontakin pa sya ng mga ito. Hindi dahil sa trabaho o kahit anong raket. Kailangan nya ang mga ito para makauwi at maaya nya ng walang kahirap hirap ang lalaki bumalik pa manila. Sa pakiwari ni Solenn , the more na nag iistay sya sa mansion ay mas lalo nyang nararamdaman na sinisilaban sya sa mga tingin ng ina ni Marcus. Mas Nahalata nyang hindi sila binibigyan ng pagkakataon na makasarili ang isa't isa ng ina nito ngayong araw na ito. Pagabi at mas nagkaroon pa ng pagkakataon si Mrs. walton na kunwari ay magpakaina sa anak. Habang sinasamantala naman ni Mrs. Walton ang pagkakataon , ay mas lalo hindi humhiiwalay kay Marcus si Solenn. Ganun
"Marcus?""Yes, baby?"Walang tingin tingin na pagsagot ni Marcus kay Solenn habang nag da-drive. Pauwi na sila sa mga Gutierrez at tila nakaramdam naman si Marcus na hindi na rin gusto ni Solenn ang masyadong magtagal pa sa mansion. Habang si Solenn naman ay naghahanda na kung paano aamin sa boyfriend.Ilang beses na rin niyang pinag iisipan sa kung paanong paraan ba niya kakausapin ang lalaki tungkol dito.Dapat ba sa mas tahimik na lugar?Dapat ba sila lang dalawa?"May sasabihin sana ako sayo." lakas loob ni Solenn."Ako din eh." sabay ngiti pa nito sa dalaga ng sumulyap."Ano yun? Ikaw muna." She was trying to buy more time for herself.But instead sumagot agad ay hinawakan lang ng mahigpit ni Marcus ang kamay na kanina pa nanlalamig."Ang lamig ng kamay mo hahaha." Puna ni Marcus sa dalaga."Ikaw din naman eh. " pabalik na puna ni Solenn.At nagkangitian ang dalawa ng
Simple lang ang buhay na meron ako. Simple at mahirap pero di kumplikado. pero ng nakilala at mimahal ko si Marcus nagbago ang takbo ng buhay ko. at binago din nito ang pananaw ko sa buhay. ********************** "Hoy bagong salta! Tumayo ka nga diyan." Ilan buwan na nga ba siya sa lugar na yon pero bago pa din ang tingin sa kanya ng mga tao na naaandon. Napasinghap si Solenn ng halos tila malunod siya sa pagkabuhos ng tubig sa kanyang mukha sa higaan habang natutulog. "Masarap ang pagkakahiga mo diyan, habang kami siksikan dito sa paanan. Magkakaamoy na kami dito sa pawis habang ikaw buhay prinsesa." habang nagtatawanan pa ang ibang kasamahan nila sa nakakarinig. At ang iba naman ay naiiling na lamang at kibit balikat sa lahat ng nangyayari." Ano? Di ka pa din tatayo dyan?" mataas taas na ang tono ng babae sa harapni Solenn."Pasensya na, masama kasi pakiramdam ko." pagdidipensa pa ng dalaga.
“Nakita ko na siya,” napabulalas ni Solenne sa wireless earpiece portable radio ng makita ang isang pigura ng lalaking tila perpekto sa tinatarget nila. “Ohhhh Solenne, alam mo na ang gagawin mo sa target natin ha. Marcus Walton, bachelor at apo ng one of the biggest tycoon sa bansa. Mahalagang maakit mo siya ayon sa request ng kliyente.” “oo na, easy!”pagyayabang pa nito sa kausap sa kabilang linya. “Ano ang cue?” makulit pang pagtatanong ng kausap. “Awww” pagkumpirma pa ni Solenn sa lalaking kausap. Alam na alam nya ang gagawin. Inaral nyang mabuti ang mga iyon para hindi mapahiya ang kaybigan na nagpasok sa kanya sa bagong raket nyang ito. Mahalaga ang presence of mind sa trabaho na yon, kabilin bilinan ng kaybigan si Buboy. Madali lang naman ang first mission na nakuha nya. I caught in the act ang binatang bilyonaryo na nilalandi siya nito at nasa mainit na tagpo.Kung ano ang dahilan ng kalokohang ito ay hindi na nya alam at wala siyang pakialam. Una nyang misyon ito at da
Akala ni Soleen ay malalabanan nya ang mga mapanuksong halik na yun ni Marcus. Akala nya ay hindi siya madadaig ng mga maiinit na sandali na yon ngunit nagkakamali siya. Paulit ulit nilang pinagsawaan ang palitan ng kani kanilang sigla sa paghahalikan habang papasok sa loob ng hotel room ni Marcus. Solenn failed to notice kung anong room ang nakasulat pagpasok nila ang alam nya lang ay pinugpog siya ng halik ng binata papasok sa kwarto. Malaki ang kwartong yun at malawak. Tumayo ang balahibo ni Soleen sa todong lamig ng aircon sa loob ng kwarto ni marcus. Dim ang light sa loob at sobrang bango sa loob na mas lalong nakakadagdag sa good ambiance ng gabing yon. Umikot ang kamay ng binata sa likurang zipper ng dress ng babae at dahil sa galing humalik ni Marcus ay di na nahalata pa ni Soleen ang pagbaba ng kanyang damit sa sahig. Tila nagningning ang mga mata ni marcus sa nakitang ganda ng tanawin na nasa likod ng eleganteng damit na yun. Unti unting tinanggal ni Marcus ang sariling
Pilit kong winawaksi sa isipan ko ang nangyari saming dalawa ng batang bilyonaryo na iyon. Hindi madali para sa akin pero pinipilit. Hindi madali dahil paano nga naman? Single ako buong buhay ko sa loob ng 29 years and I tried to reserve my virginity for that long. Mataas ang kompyansa kong sa tamang lalaki ko lang ibibigay ang pagkabirhen ko tapos sa isang estranghero lang pala ako bibigay. I can’t believe na bibigay ka lang ng ganun ganun lang,Solenn. Naisip ko sa sarili. Di ako makapaniwalang ganun lang pala kadali yun. Kapag nadarang ka na, mahirap na palang iwasan. Marcus Walton is a gift na maituturing sa lahat ng Eba. Ano pa nga ba ang hahanapin dito? Mayaman, edukado at gwapo. At kung susumahin, masyado itong romantiko sa kama. Gentleman but wild. Sweet but adventurous. Isa ito sa mga first time kong tila masarap ulit ulitin---Pagpantasyahan at panaginipan. Ilang araw na bang binabalik balikan ko ang mga tagpong yun ultimo sa aking mga panaginip? Alam nya sa sariling isang
I found myself na nakaharap na sa cash register at nakatitig sa harapan ng lalaki. “Marcus?” wala sa ulirat kong biglaang nasambit sa kaharap. Walang kakurap kurap ang aking mga mata at walang kagatol gatol kong nabanggit. I was dumbfounded. Really. **************************************************************************************** She can’t understand the feeling. Iba ang pagtalon ng kanyang puso sa pagkakita ng pamilyar na pigurang yon. Titig na titig si Solenn sa lalaki na para bang di makapaniwala sa muli nilang pagkikita at di mapigilang mapangiti.She was mesmerized by just looking directly to his eyes. Ang ganda ganda talaga ng mga matang yon. sapantaha nya. Habang ang lalaki naman ay nanatiling nakadirecho ang braso to give his payment para sa pagkaing inorder nya sa linya kanina pa. Hanggang sa nakaramdam si Solenn ng tila binuhusan siya ng malamig na tubig sa pagbalik ng kanyang ulirat na nawala ng saglitan lamang. Natuon ang pansin nya sa kamay ng lalaki. Malalaki