Chapter 20

I survived that day feeling so tired and devastated.

Hindi ako iniwan ni Seb at Dani simula pa kahapon, hanggang sa nakatuluguan ko na lang ang sobrang pagod. Pilit kong pinapatatag ang aking sarili. Sa tuwing magsisimula ang utak kong alalahanin ang nangyari ay pilit ko itong winawaksi pero pilit itong nagsusumiksik sa aking isipan.

Pagod na pagod na ang isip at puso ko. Nanghihina na ang aking katawan, sinusubukan kong maging manhid pero sa huli para parin akong batang ayaw tumigil sa kakaiyak.

Ang sakit na aking naramdaman ay sobrang-sobra. It's too much that I literally feel my heart is breaking inside. Para na akong nasusuka at bumabaligtad na ang aking sikmura.Pakiramdam ko mabibiyak na ang aking ulo sa sobrang pag-iisip.

Ang saya talagang makipaglaro sa akin nang tadhana. Hinayaan lamang nitong talikuran ako nang taong nangakong hindi ako iiwan. He never just leave but he abandoned me. Maybe I'm destined to be alone. It's destiny's way to let me know that I don't deserve to be