Marriage is the promise between to people who love, trust and honor each other. It is a promise that whatever challenges you face, you face them together. It is when you choose someone to spend the rest of your lives together.
Ito ang pinakamasayang araw ng buhay ko dahil ngayon matutupad na ang pangarap kong makasama habang buhay ang taong pinakamamahal ko. Ang taong tumanggap sa akin kung ano ako. Ang taong nagbigay ng bagong kahulugan sa buhay ko. Ang taong hiningi ko sa panginoon. Ang taong pupuno sa mga kakulangan ko. He is the half that makes me whole.
Maaga akong naulila sa aking mga magulang. At the age of 16 natuto akong harapin ang buhay na mag-isa. Unang namatay ang nanay ko dahil sa sakit na kanser. Dalawang buwang lang ang lumipas sumunod naman ang tatay ko. Siguro dahil sa kalungkutan ng mawala si mama, nagising na lang ako isang araw na iniwan na din ako ni papa.Hindi nakayanan ni papa ang matinding kalungkutan kaya't inatake siya sa puso.
Mahirap lang kami, walang iniwan sa akin ang mga magulang ko. Ganunpaman masaya ang buhay namin nung nabubuhay pa silang dalawa. Salat man kami sa kayamanan, puno naman kami sa pagmamahal.
Wala kaming malapit na kamag-anak na gustong kumupkop sa akin. Pagkatapos mailibing si papa lahat ng komunikasyon ko sa mga kamag-anak namin ay naputol na din. Ramdam kong sadyang pinutol nila ang ugnayan nila sa akin dahil walang gustong magkaroon ng obligasyon sa akin.
Naiintindaihan ko din naman, kasi kahit nung buhay pa ang mga magulang ko kami-kami lang din naman ang nagdadamayan. Sa buhay kailangan nating maging malakas, walang puwang sa mundo ang mahihina. Kung hahayaan mong maging mahina, kakainin ka ng mundong iyong ginagalawan.
Natuto akong maghanap buhay para sa sarili ko. Nagtitinda ako nang kahit ano sa palengke araw-araw pagkatapos ng klase ko sa hapon para may ipambili ako ng pagkain at para sa ibang ko pang gastusin.
"Isda...Isda...bili na kayo mga suki"
"Oh Sapphira, presko ba talaga yang isda na paninda mo?Pabili nga isang kilo."
"Oo naman Aling Tinay presko to, kasing presko ko po."
"Ikawng bata ka maloko ka talaga."
"Ganyan dapat Aling tinay, kailangan talaga laging masaya..pano ko mabebenta tong mga isda ko kung nakabusangot ang mukha ko diba? sabay kindat ko pa kay Aling tinay na suki ko sa paninda kong isda.
"O siya dagdagan mo na, gawin mo nang tatlong kilo."
"Ayun!...swerte ko talaga sayo Aling Tinay.." Mabilis kong tinimbang ang tatlong kilo ng isda para maibigay na kay Aling Tinay. Ganyan talaga pagnagtitinda kailangan machika ka sa mga suki mo para babalik balikan ka.
" O ate...ateng maganda na 'sing ganda ng mga isda ko...bumili na kayo sa akin.."sigaw ko ulit.
"Swerte mo ngayon Sapphira ah madami ka nang naibenta, samantalang ako konti pa lang mapapagalitan na naman ako ni nanay nito mamaya" nakabusangot ang mukha ng kaibigan at kapitbahay kong si Daniella.
"Dani gurl kong maka Sapphira ka ah, diba sabi ko sayo Fyre tawag mo sa akin para sosyal, babaeng tow! hmmp!"
Siya ang best friend ko at lagi kong kasamang nagtitinda at nagsasideline ng kung ano-ano dito sa palengke. Dalawang taon na ang nakalipas ng iniwan ako ng mga magulang ko at si Dani ang laging nandiyan para sa akin.
"Kaya ayaw kung magtinda katabi mo eh hindi ako nakakabenta, dinadaan mo sa ganda at bola eh"
"Hay naku, diskarte kasi yan...Hayaan mo pag-maubos tong akin, tutulungan kita jan."
Ganito kami lagi ni Dani, simula ng mag-isa na lang ako siya ang laging nagpapalakas ng loob ko.
"Psst Fyre....Fyre!...Sapphirang bingi!" sigaw nito sa akin. Hindi ko agad siya narinig kasi sinusuklian ko pa yung bumili sa akin.
"Oh bakit? kaya hindi ka nakakabenta eh, sumigaw ka kasi o di kaya mag-isip ka nang gimik jan" Nagtataka ako at nakaturo yung nguso niya sabay taas-baba sa kanyang mga kilay.
"Huh?...anong nginunguso nguso mo jan?... di kita gets Dani girl, umayos ka"
"Fyre tingnan mo yung bumibili kay Aling Minerva" agad ko namang binalingan ang pwesto ni Aling Minerva na nagtitinda ng mga karneng baka, baboy, manok at iba pa. Minsan umaangkat din ako sa kanya.
"Bakit sino ba yan?"Hindi ko kilala ang tinuturo niya, dayo siguro ito dito sa isla ngayon ko lang kasi ito nakita.
"Hindi ko din kilala eh pero tingnan mo ang pogi diba?"
"Huy Dani! umayos ka nga sumbong kita sa nanay mo eh..kabata bata pa natin...magtinda ka na nga ja---"
"Shocks Fyre papunta siya dito.... kausapin mo...sige na kausapin mo, ialok mo yang mga isda mo."
"Ikaw kaya ang mag-alok, ikaw yung konti pa ang naibenta gurl." pakikipag argumento ko pa dito, pero hindi na ito sumagot at biglang natulala. Nakanganga pa ang bruha. Pagtingin ko sa harap ko, nasa tapat ko na pala yung lalaking sinasabi niya.
Ngumiti ito sa akin. Sh*t ang puti ng ngipin niya,model kaya ito ng toothpaste? Ang gwapo naman niya, artista ba siya? Baka nga artista di ko lang kilala. Wala naman kasi akong tv sa bahay nasira nung malakas ang ulan, sabi natamaan daw ng kidlat.
"Uhm how much per kilo?" hala ang ganda ng boses niya. Para akong nabato at hindi agad nakasagot. May mga tao palang ganito yung tipong nagpaulan ng grasya ang panginoon sinalo naman lahat.
"Close your mouth baka mapasukan ng langaw" sabi nito sa akin kaya para akong binuhusan ng yelo. Sh*t nakakahiya. Please lupa lamunin mo na ako ngayon din. Agad ko namang itinikom ang bibig ko at umayos nang tayo.
"180 po ito..ilang kilo po ang bibilhin niyo?" pormal kung sabi sa kanya.
"How many kilos all that?" Ay sosyal to, englisero.. Anak mayaman siguro, yun kasi sabi nila pag anak mayaman matatas mag-englis.
"Limang kilo po lahat." nahihiya akong tumingin sa kanya.
"Okay. I'll take all!" Sh*it na malagkit pag sinuwerte nga naman.. sana araw-araw may poging uubos nang paninda ko.. Thank you Lord, swerte ko talaga.
"Okay po, saglit ibabalot ko muna." agad kong isinilid ang lahat ng isda at ibinigay sa kanya, medyo nahirapan siya sa pagbitbit kasi may iba pa siyang dala. Nakakahiya man pero nag-offer na ako sa kanyang tulungan siya.
"Tulungan ko na po kayo, saan po ba ang sasakyan niyo at dadalhin ko na tong isda."
Alam kong nahihiya siya pero hindi niya na madala yung binili niya sa akin kaya napilitan din siyang isama ako kung saan nakaparada ang sasakyan niya.
"Ahmm thank you Miss. Please put it here" sabay turo niya sa cooler na may laman ding ibang isda at karne. May outing siguro sila kaya ang dami niyang dalang pagkain sa likod ng sasakyan niya. Tila nabasa niya ang iniisip ko.
"We're having an outing in Isla Aurora." baling nito sa akin. Ah kaya pala, mayaman nga siguro to kasi ang binanggit niyang ay isang sikat na beach resort dito sa isla.Mahal ang bayad kaya mga mayayaman lang ang nakakapasok.
" By the way I'm Derick and you are? sabay taas sa isang kamay nito para makipag kamay. Oh my gosh nakakahiya amoy isda ang kamay ko.
"Ay wag na po kuya malansa yung kamay ko.." nahihiya kong sabi sa kanya. Totoo naman talagang malansa ang kamay ko, malamang naglalako ako ng isda. Hindi ko na din sinabi ang pangalan ko sa kanya, nakakahiya na tsaka hindi na din naman kami magkikita nito.
"Sige po kuya salamat sa pagpakyaw sa paninda ko... balik na po ako sa pwesto ko, ingat po kayo."
Doon ka siya nakilala. Sinong mag-aakala na ang lalaking tinawag kong kuya at namakyaw ng paninda kong isda ang siyang mapapangasawa ko. Ang lalaking makakasama ko habang buhay.
Araw-araw kong ipinagpasalamat sa panginoon na dininig niya ang panalangin ko. Binigyan niya ako ng taong maging katuwang ko.
Sobrang saya ko sa araw na ito, dahil ngayon ang katuparan sa matagal ko ng pangarap ang maikasal sa taong mahal ko.
Suot ang puti kong trahe de boda, naglalakad akong nag-iisa papunta sa lalaking naghihintay sa akin sa dulo ng altar. Sabay sa magandang tugtog ng paborito naming kanta.
Nanlalabo ang aking paningin dahil hindi ko magilan ang pagbuhos ng mga luha sa aking mata sa sobrang kasiyahan.
His gray eyes is staring right through me, like he was looking through my soul. Ilang dipa na lang ang layo ko sa kanya, nakita kong may namumuong luha sa kanyang mga mata. Bigla siyang umiling sa akin, kita kong iba ang ipinapakita ng mga mata niya. Bakit hindi kasiyahan ang nakikita ko sa kulay abo niyang mga mata. Naguguluhan man pero ipinagpatuloy ko pa rin ang paglapit ko sa kanya.
Nang akmang hahawak na ako sa kanyang mga bisig, bigla siyang umatras sa akin at tumakbo palabas ng simbahan.Naguguluhan ako sa nangyayari. Bakit siya tumakbo?Bakit niya ako iniwan? Para akong sinaksak ng madaming beses, ang lalaking nangako sa akin na mamahalin ako habang buhay ay lumayo sa araw ng kasal namin.
I stared at the crucifix blankly. Bakit kailangang umabot pa sa ganito. Hindi ko na alam kung ano ang nagyayari sa paligid ko, ang alam ko lang ay sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon. I felt like I've been stabbed in my chest a million times. It pains me lot, na parang sasabog na yung puso ko sa sakit. Para akong mamatay habang nakasalampak sa harap ng altar sa sakit na aking nadarama. Ano bang naging kasalanan ko at kailangan kong maparusahan ng ganito?
Alam kong awang-awa ang lahat sa aking kalagayan, pero walang nagtangkang lumapit sa akin. Para akong mababaliw sa sobrang sakit. Iyak ako ng iyak hanggang sa wala ng luhang lumabas sa aking mga mata. Hanggang naging manhid na ang katawan ko. Hanggang sa naging malabo ang lahat sa paligid ko.
It's been 10 years...Ang bilis nang panahon....
"Engineer Saph, nasa meeting room na po ang mga investors." tawag ng sekretarya ko sa akin.
"Okay Ana..be there in a minute." Agad akong tumayo.
Kailangan ko nang harapin kung sino man ang dapat kong harapin. The long wait is over. Engineer Sapphira Audrey Mendez is back.Live and alive!
"SAPPHIRA!" dinig kong tawag sa akin ng president ng College of Engineering pero hindi ako lumingon. Alam kong kukulitin na naman ako nitong maging representative sa darating na Miss Intramurals.Binilisan ko ang aking paglakad at agad akong kumubli sa mga mayayabong na halaman sa likurang bahagi ng isa sa mga classroom dito sa block namin.Ewan ko ba dito sa president namin, sa dinami-dami ba naman ng mga engineering students na magaganda ako pa talaga ang pinagkakainteresan niya. Ang dami ko pang plates na kailangang tapusin. Wala akong panahon para sa pa-contest na yan.This is my last year in college. Ang daming requirements na dapat tapusin. Dagdagan pa ng pangungulit nila Kathiana sa akin.Alam naman nilang hindi ako mahilig sa mga beauty pageant na yan. Ayaw kong ipahiya ang department namin lalo na ang sarili ko. May question and answer portion pa naman. Anong isasagot ko? Baka pagdating sa Q&A magiging kulelat ako, nakakahiya!It's not that sobrang bobo ko na hindi talaga mak
"Baby girl, how are you?"maarteng bati ng bakla sabay beso kay Kathiana pagpasok namin dito sa sinasabing niyang agency nila.Inilibot ko ang aking tingin sa paligid. Talagang mapapa-wow ka sa ganda ng interior design nila. The details are superb, alam mong hindi putcho-putcho yung nag-plano nito.Napansin kong ang daming magagandang babae at lalaki ang labas masok sa gusali. Ito siguro yung sinasabi ni Kathiana na mga models na mina-manage ng kanilang agency.Bigatin pala talaga itong si Kathiana, pero hindi man lang halata sa kilos nito. I mean maganda siyang manamit, bagay sa kanya dahil maganda rin naman siya pero hindi mo talaga siya makitaan ng hangin sa katawan."Mama O." bumeso rin ito sa bakla. Ganito talaga pag mga sosyal noh beso-beso talaga, eh kaming dalawa ni Daphne apir lang okay na."I'd like you to meet Sapphira, siya yung sinasabi ko sayong representative namin for the Miss Intramurals." Nakangiting pakilala ni Kathiana sa akin.Umayos ako ng tayo kasi ako ng tingin
"Hoy Sebastian! Tigil-tigilan mo nga 'yang bestfriend ko. 'Pag kami hindi nakapag-submit ng plates bugbog ka sa akin!" pagtataray ni Dani sa kaibigan naming architecture student na kanina pa nangungulit sa akin. Noong lumipat kami ni Dani dito sa University, siya ang unang naging close naming dalawa. Nababaitan kami dito kaya kinaibigan namin ni Daniella. Magti-third year kami ni Dani noong lumipat kami dito sa siyudad. Parehas kasi kaming dalawa mataas ang pangarap. Maganda naman 'yong paaralan namin sa isla kaso naisip naming mas maraming oportunidad dito sa city tsaka mas marami kaming mapagkakakitaan ni Dani dito. May pang-tustos kami sa aming pag-aaral. Si Seb ang nagsilbing guide namin ni Dani noong bagong salta pa lang kami dito, kaya naging malapit kami sa kanya. Kahit mayaman ito, hindi ito kailaman nagyabang sa estado ng pamumuhay nila sa amin. Imagine, mag-ta-tatlong taon na rin pala ang pagkakaibigan namin. Good thing, parehas pa kaming tatlo na graduating this year. "D
"WHAT are you doing here brute?" Simone asked. "The night is still young bakit nagmu-mukmok ka dito?"Kaya napili ko itong pwesto ko, 'coz I don't want someone bugging me tonight pero nakita pa rin ako nitong mga kaibigan ko.I didn't answer him, I pursed my lips and continue sipping my drink."Woah the Architect is here! I guess we'll be enjoying tonight!" nakangiting bati ni William at umupo pa talaga ito sa tabi ko.What's with these brutes? Bakit ba nila ginugulo ang pananahimik ko rito?"So, what brought Architect Valderama here?" Hindi pa ito nakuntento at nagtanong pa talaga. Can't they just drink in peace?I wonder how come they became friends with my brother, they're so fucking annoying and irritating. Ang iingay pa ng mga bunganga! Lalo na itong si Guerrero na may built-in megaphone sa bibig.I saw Nathaniel walking towards us, hinarang ito ng dalawang babae pero masungit niya lang na tiningnan. Pagkakita niya sa akin, tumango lang ito at umupo sa pwesto niya.Mabuti pa iton
KINAKABAHAN ako habang palabas ng university, ngayon kasi ang napag-usapan naming araw na susunduin ako ni Derick dito sa university para maglinis sa condo niya.Hindi nakasama sa akin si Dani ngayon dahil ni-rekomenda kami ni Mrs. Robles doon sa anak ng kumare niya. Sayang din naman kung hindi puntahan ni Dani kaya napilitan kaming maghiwalay ngayon.Babae ang anak ng kumare ni Mrs. Robles kaya hindi rin ako masyadong nangamba para kay Dani tsaka itong si Derick naman nakilala na namin ni Dani so okay lang na ako mag-isang maglilinis sa unit niya."Saph, wait..." humahangos si Seb habang humahabol sa akin.Tiyak magagalit na naman 'to kapag nalaman niyang maglilinis ako ng bahay ng ibang tao na mag-isa. What should I do now? Ayaw ko rin naman mag-sinungaling sa kanya. Bahala na nga."O Seb, wala ka bang pasok ngayon?" tanong ko.Sa pagkakaalam ko kasi may klase pa siya kaya nagtataka ako at hinahabol ako nito ngayon."May klase pa ako, ibibigay ko lang ito sayo." Aniya sabay pakita s
"ALL of you listen! Kung ayaw ninyong mawalan ng trabaho umayos kayo! I didn't pay you para umupo at makipagchismisan lang dito sa kumpanya ko!"It's too early in the morning but I'm already not in the mood. Who will be, kung maaabutan mong nag-chi-chismisan lang ang mga empleyado mo? It's fucking 9:00 o'clock in the morning, too early for this bullshits. Kung hindi pa ako bumaba dito sa floor nila malamang buong araw walang nagawa 'tong mga pulpol na 'to. Nagkamali pa ata ako sa pagpili sa mga 'to."You!" I shifted my gaze at Engineer Meneses. "Did you finish the site development plan for Batangas project?" I saw the fear in her eyes. She's a new employee and a new breed of Civil Engineer. I hired her dahil maganda ang stats niya. All of my employees are personally screened by me. Dani will send their CVs to me and I'll do the interview online. Ayoko sa hindi magagaling, walang lugar sa kumpanya ko ang mga b*bo."I will submit later Engr. Ortega." sagot nito sa akin. I'm using Ortega
"GOOD morning, Engineer!"My employees greeted in unison as soon as I enter my company building. Lahat sila tumahimik nang hindi ako nagsalita. Ang mga tunog lang ng takong ng aking sapatos ang tanging maririnig.Taas noo akong naglakad at hindi man lang bumati pabalik sa kanila. I don't want to show them any emotion.Tumabi ang mga empleyadong nakapila sa elevator para padaanin ako. Lahat sila ay nakayuko at parang takot na makita ang aking pagmumukha. As soon as I step inside my private lift walang nag-tangkang umangat ng kanilang paningin sa akin.Better.I stared at my favorite Bulgari Serpenti tubogas watch while waiting for the elevator to reach my floor. This watch reflects my style. It screams glamour and danger. Para itong ahas na nakapulupot sa aking kamay.Parang ako ngayon... makamandag.I'm extra glam up today dahil magkikita kami ni Sebasian mamayang gabi. Tumawag siya sa akin at may sasabihihin daw.Sinadya kong magpaganda at baka kung ano na naman ang sasabihin nito sa
Akala ko ayos na ako. Na hindi na ako apektado pero ilang metro palang ang tinakbo ng sasakyan ko huminto ako dahil naramdaman ko ang paninikip sa aking dibdib.I parked the car again and texted Seb where I am. Tulala ako habang nasa loob ng aking sasakyan, patuloy na tumutulo ang mga luha sa aking mata. Why do I have to see her again? Ilang taon na ang nakalipas but why I can still feel the pain.Nakarinig ako ng katok mula sa bintana. Pag-angat ko ng aking tingin, nakita ko ang nag-aalalang mukha ni Sebastian.I unlock the car and he immediately get inside. Concern is evident in his midnight black eyes as he stares at me."Saph..." I sobbed as I heard him called my name. Pakiramdam ko nakahanap ako ng kakampi."Seb..." My voice broke. I tried stopping my tears but it won't. Patuloy ito sa pag-uunahan sa aking pisngi. "Why I can still feel the pain Seb? Ayaw ko na nito, gusto ko nang makawala dito.""Shhh..." he whispered and pulled me gently to him. Napakapit ako sa damit niya haban