Chapter Thirty-four

MATAGAL siyang nakatitig sa harap ng sariling repleksiyon sa salamin—namumutlang mukha, nangingitim ang ilalim ng mga matang gabi-gabi kung umiyak. Nawawalan na rin ng kulay ang mga labi niyang dati ay puno ng sigla at matitingkad na ngiti.

Iyon ang laging nakikita ni Megara sa tuwing sisilipin niya ang sarili sa salamin. Tuluyan na niyang napabayaan ang sarili. Kahit anong pangungumbinsi ang gawin niya, hindi na niya kayang magpanggap na walang problema at kaya niya.

Mula sa salamin sa kaniyang harap, nilingon niya ang mga damit na nagkalat sa ibabaw ng kama. Kaninang alas-singko pa siya namimili nang maisusuot, subalit wala siyang matipuhan sa mga kasuotang nasa loob ng cabinet niya.

Gusto niyang lumabas. Gusto niyang mag-shopping at pagurin ang sarili sa mga bagay na nakasulat sa listahan na nahanap niya sa internet. Kanina, nag-research siya kung ano ang puwedeng gawin ng mga babaeng katulad niya. Iyong mga nawalan na ng pagmamahal sa sarili dahil sobr