DOS 29

DOS

HALOS mabuwal ako sa paglalakad sa kahabaan ng driveway dahil sa matinding kalasingan. Alas kuwatro na ng madaling araw. Kanina ko pa gustong umuwi at yakapin si Yuji, pero pinigilan ko ang sarili ko.

Nang makapasok sa mansion, dumiretso ako sa kusina at uminom ng tubig. Gusto kong mahimasmasan kahit papaano, pero sa halip ay doon na ako nakatulog sa kitchen.

Tanghali na nang magising ako. Kung hindi pa dahil kay manang ay hindi ko malalaman na nasa kusina pa rin ako.

Pinilit kong tumayo at umakyat sa hagdan. Nadaanan ko pa ang silid namin ni Yuji. Tahimik. Walang ni katiting na kaluskos ang maririnig.

Napatigil ako sa paglalakad. Hindi ugali ni Yuji ang iwang nakabukas ang TV. Ayaw nito nang walang ingay. Pagkatapos ng nangyari sa kaniya, palaging gusto niyang may naririnig na nagsasalita para hindi niya maramdaman na nag-iisa siya.

At the thought of that, almost broke my heart. Malungkot siya at ayaw mapag-isa. Pero ito pa ang ginagawa ko. Napakagago ko.

Lumapit ako sa pinto, hi