Chapter 11

Kung hindi ako nagising nang ala una ng madaling araw ay hindi ko mamalayang nakatulog na pala ako sa kakaiyak. Sobrang bigat ng pakiramdam ko at ramdam na ramdam ko ang pamamaga ng aking mga mata. May narinig akong kaluskos na siyang nagpagising sa akin kaya napabangon ako kaagad. Nagmumula ang ingay sa closet. Nang bumukas ang pinto, iniluwa no’n si Khael na mukhang kakatapos lang magbihis dahil tshirt at cotton shorts na lang ang suot niya.

“Hey,” bati niya at dahan-dahang naglakad papalapit sa akin bagaman nag-iwan pa rin siya ng distansya sa pagitan naming dalawa.

“Anong ginagawa mo rito?” kunot-noo kong tanong. “Hindi ba bumisita ka na kanina? Akala ko hindi ka rito matutulog?”

Huminga siya ng malalim. “Tumawag sa akin si Ate Lorna. Nakatulog ka raw sa kakaiyak... so I went back here to check up on you.”

Pinakatitigan ko ang gwapo niyang mukha. Gusto kong kiligin dahil sa sinabi niya. Gusto kong magdiwang dahil nag-aalala siya sa akin at sa kalagayan ko. Pero mas nilalamon ako