ABBYNaging maayos naman ang mga sandali na kasama namin si Luther sa mansion. Nakita ko naman ang unti-unting pagkahulog ng loob ni Carl sa kanyang ama na labis kong ipinagpasalamat. Ayaw ko kasing makita itong kinamumuhian ang sariling ama. Ayaw kong lumaki ito na may galit sa puso. Marahil ay napansin nito na maayos naman ang pakikitungo ni Luther sa akin sa buong oras na magkasama kami sa mansion. Pero hindi ibig sabihin na pwede na ulit kaming magsama tulad ng dati. Iba na kasi ang noon at ngayun. Marami na ang nagbago sa aming buhay mag-asawa. Hihintayin ko na lang ang divorce paper na ibibigay nito sa akin dahil alam kung malapit na itong ikasal kay Pamela. Tangap ko naman na hindi talaga kami para sa isat-isa. Masyado ng maraming nangyari sa aming buhay at hindi ko na din talaga nakikita pa ang aking sarili na kasama ito sa iisang bubong. Siguro natakot na din ang aking puso na muling umibig at magtiwala dito. Tama na nagkaroon kami ng anak. Hindi na magkakaroon pa ng panibag
ABBYNagulantang ako sa mga sinabi ni Mama Charito. Halos hindi ako makapaniwala sa mga narinig dito. Halos magsikip ang dibdib ko sa matinding awa na nararamdaman. Hindi ko akalain na sa kabila ng pagiging positibo nito sa buhay may malalim pala itong lihim na pinagdaanan."Walang kasing-sakit ang ginawa niya sa akin anak! Kinimkim ko ito sa napakahabang panahon sa pag-aakalang magiging maayos din ang lahat. Gusto ko na sanang baunin sa hukay ang lahat ng mga nangyari sa akin noon at hayaan na lang kita sa iyong paniniwala na isang santo ang iyong ama! Ayaw na kitang saktan pa! Pero nagkamali ako! Nagkamali ako Luther. Sa ginawa kong pananahimik hindi ko akalain na may malaking epekto pala sa iyo ang pilit na sinisiksik sa utak mo ng sarili mong ama. HIndi ko akalain na naging malupit ka pala sa mga nagiging babae mo. Hindi ko akalain na naging sarado ang isip mo dahil sa mga mali mong paniniwala."IM Sorry Luther! Pero Hindi ko na kayang makita kang ganiyan! Matagal ng panahon akong
ABBYHalos hindi ako makapaniwala sa aking nalaman. Kung ganoon matagal ng tinatago ni Mama Charito sa akin ang tungkol sa sakit niya? Hindi ko man lang napansin na may dinaramdam na pala ito. Ayon sa Doctor nasa Critical na kondisyon na si Mama Charito at ano mang sandali ay posible na kami nitong iiwan. HIndi ko alam pero sobrang sakit. Bakit kong saan huli na ang lahat tsaka ko pa ito nalaman."Im sorry Ms. Tevez. Masyado ng kumalat ang cancer sa kanyang buong katawan katawan. Apektado na din ang kanyang kidney at iba pang organs kaya wala na tayong magagawa pa." Paulit -ulit na pumapasok sa isip ko ang mga katagang sinabi ng Doctor. ANo mang sandali ay maari ng mawala sa amin si Mama Charito. Kaya pala nangangayayat na ito ng sobra. HIndi man lang ako nag-abalang magtanong dito kung kumusta ang kalagayan nito. Napakamasayahin kasi niya at parang walang kahit na anong problema. Sa nakalipas na limang taon naming pagsasama hindi man lang ako nito pinakitaan ng hindi maganda. Itinur
LutherNagmamadali akong bumaba papuntang ground floor ng building. Sobrang excited ako dahil sa maagang pagbisita sa akin ni Abby. Hindi ko alam kung ano ang kailangan nito pero ayaw kong mag-isip ng ano pa man. Ang importante nandito siya dahil halos hilahin ko na ang oras para lang mapuntahan ito mamaya sa bahay nila o di kaya sa restaurant. Pagdating sa lobby ay agad ko itong nakita na nakatayo malapit sa reception area. Bahagya pa akong nakaramdam ng inis dahil hindi man lang pinagkaabalahan ng mga staff na bigyan ito na upuan. Lalapit na sana ako dito ng natigilan ako. Nagtataka akong napatitig dito. Naalala ko kasi na ito pa rin ang damit na suot nito kahapon. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng kaba. Nang lumingon ito sa akin ay doon ko napagtanto ang lahat na may mali. Bigla akong kinabahahan lalo na ng mapansin ko na namamaga at namumula ang mga mata nito. Halata din sa awra nito ang pagod at puyat."Abby?" agad kong sambit sa pangalan nito ng makalapit. Lalo akong naguluh
ABBYAgad namin naisaayos ang burol ni Mama Charito. Namili kami ng komportableng lugar kung saan ito ibuburol. Dalawang araw na din hindi nagpapakita sa amin si Luther. Buti na lang at nandiyan si Lester na laging nakaagapay. Kasama nito ang kanyang asawa na si Laarni."Hindi ko alam kung nasaan ngayun si Luther. Hindi ko alam kung nagluluksa ito sa pagkamatay ng Ina o talagang wala itong pakialam. Bibigyan pa namin ito ng tatlong araw, kapag hindi pa rin ito magpakita kami na ang magdedesisyon sa libing ni Mama Charito. Mahirap man tangapin pero kailangan na namin mag moved-on. Gusto na din namin na madala na ito sa huling hantungan. Napakasakit para sa amin na nakikitai itong nasa loob ng kabaong."Abby, Sigurado ka bang ayos ka lang? Pwede ka naman magpahinga na muna. Kami na bahala ni Lester dito. Nandiyan din naman si Erika kaya wala kang dapat na ipag-alala." wika sa akin ni Laarni. Napansin marahil nito na halos dalawang araw ng wala akong maayos na tulog. Sumasakit na din kas
LUTHER POV"Daddy! Kinurot po ng badgirl si Carl sa labas." Bigla akong napatayo ng pumasok si Lorraine sa loob ng opisina. Kakagaling lang ng mga ito sa School at pinasundo ko na lang muna kina Giselle dahil marami akong dapat tapusin na trabaho ngayung araw. Simula namatay si Mommy tatlong buwan na ang nakakaraan hindi ako pumapalya sa paghatid sundo sa mga ito sa School. Gusto kong makabawi sa mga anak ko. Gusto ko din patunayan kay Abby na nagbago na ako at isa akong responsableng ama sa aming mga anak. Masyadong busy din si Abby sa kanyang restaurant kaya pabor sa akin ang ganitong bagay upang lalong mahulog ang loob ng mga bata sa akin. Natatakot din kasi ako. Feeling ko lumalayo na ang loob ni Abby sa akin. Hindi na siya katulad noon na kumikislap ang mga mata sa tuwa kapag nakikita ako. Iba na ngayun, kaswal ang pakikitungo nito kaya naman nagkakaroon ako ng agam-agam. Natatakot ako na baka may iba na ito kaya feeling ko minsan iniiwasan ako nito. Akala ko pagkatapos ng libi
ABBYHindi ko alam kung paano iwasan si Luther. Pakiramdam ko unti-unti na namang nahuhulog ang puso ko sa kanya. Ayaw ko ng muli pang ibalik ang aming nakaraan. Masaya na ako sa buhay na meron ako ngayun. Hind ko alam kung paano nga ba? Napapansin ko na habang tumatagal lalong naging close dito ang dalawa naming anak. Ayos lang naman iyun. At least may father figure ang mga bata pero natatakot akong baka ipagkanulo ako ng sarili kong nararamdaman. Mahal ko pa rin si Luther at hindi ko alam kong paano tikisin ang nararamdaman ko dito. Hindi ko alam kong paano ito iwasan. Habang pilit akong lumalayo, pilit naman itong dumidikit sa akin.Katulad kanina...alam kong gusto nitong makausap ako. Ginagawa ko ang lahat upang maging abala kapag nandito siya sa restaurant. Ayaw kong magkaroon pa kami ng intimate na ugnayan. Ayaw kong magtagal ang aming pag-uusap kapag kami lang dalawa ang magkaharap. Baka mapansin nito na malaki pa rin ang pagkakgusto ko sa kanya."Mommy, hindi pa po ba tayo u
ABBY POVNapapaliyad ako tuwing sumasayad ang bibig ni Luther sa balat ko. Walang kapantay na ligaya ang hatid nito sa buo kong pagkatao. Sobrang namiss ko ang ganitong bagay. "Your mine Abby! Akin lang ang katawan na ito at hindi ako papayag na may ibang hahawak dito." anas ni Luther ng muling bumalik ang halik nito sa aking leeg papunta sa aking punong tainga. Napakagat naman ako sa aking bibig dahil hindi ko talaga maiwasan na mapungol ng malakas."Luhter...ohhhh God, anong ginagawa mo sa akin? Bakit mo ibinabalik sa alaala ko ang lahat ng mga nangyari sa atin noon, ang romansang lagi mong pinaparanas sa akin noong nagsasama pa tayo.?" anas ko dito. Ngumisi naman ito at walang sabi sabing pinaghiwalay ang aking hita. Pagkatapos ay ikiniskis nito ang kanyang pagkalalaki sa bukana ng aking kweba. Alam kong ito na ang hudyat upang pag-isahin ni Luther ang aming katawan. Nakaramdam ako ng matinding excitement.Uhaw na uhaw ang katawan ko sa ganitong bagay. Limang taon ko din hindi nar