Emma died in Diego's arms. Tuluyan akong nanghihina kaya napaluhod ako habang nakatingin sa walang buhay na si Emma. Diego cried out loudly and unrestrainedly. It echoed inside the whole place.
"Ang daming drama! Ang ingay-ingay! Nakakairita!" Singit ni Sir Gabriel kaya mabilis akong lumingon sa kanya. Masama ko siyang tiningnan. He still have the guts to act like that? Na parang wala lang? How dare he? This is all his fault!!
Tumayo ako mula sa pagkakaluhod at dahan-dahang naglakad papunta sa kanya. He just looked at me confusedly. Humarang si Art sa dinadaanan ko dahilan para mapatigil ako at sa kanya mapunta ang tingin ko. I felt like my heart started to get cold. I feel nothing. Namamanhid ako, hindi ko alam kung bakit.
"Cameron, 'yang babae mo, ah. Kapag hindi ako makapagpigil, talagang—"
"Are you gonna hide yourself under your mother's skirt, GABRIEL?" Diniin ko talaga ang pangalan niya para malaman niyang hindi ko na siya nirerespeto. He does
"Magandang umaga, young master. At sa 'yo rin, young lady," bati ni Mr. Simon nang makarating kami sa dining area. Naghahanda siya ng pang-almusal sa mahabang dining table. I scanned the foods that were placed on top of it and they all looked so delicious. Mukhang mamahalin at hindi ordinaryong pagkain lang. May mga ulam naman na natitikman ko na pero iniiba nila. Kung ang itlog ay may boiled, fried at saka scrumbled, dito ay may kung anu-anong toppings at designs. Ganito ba ang pagkain ng mga mayayaman? Ni hindi ko pa nga natikman ang mga ito kila Art e."Mag-almusal na kayong dalawa. Pupuntahan ko lang si binibining Irina para makapag-almusal na rin." He excused himself and went to where Irina slept."Uh, umupo ka, Rora." Diego scratched the back of his neck as he pulled a chair. I smiled and sat there."Thank you.""N-no problem." Pumunta siya sa kabilang side at umupo sa harapan ko. Maraming pagkain di
Simula no'ng umamin si Diego sa akin, palagi ko na siyang iniiwasan. Iniiwasan kong maglakad-lakad sa campus dahil alam kong makikita ko siya, ni hindi ako pumupunta sa canteen, bibili muna ako ng snacks bago pumasok sa campus. Sa cafeteria ay binibilisan ko ang pagkain para hindi niya ako maabutan. Nawe-weirdohan na nga sa akin si Irina pero hindi ko sinabi sa kanya ang ginawang pag-amin ng lalaki sa akin. Baka siya pa mismo ang tatawag sa lalaki para lapitan ako.Habang tumatagal ay mas nagiging malapit kami ni Irina sa isa't-isa. Naging komportable na ako sa kanya, or more like, komportable na kami sa isa't-isa. Wala nang awkwardness sa pagitan namin. Minsan nga ay nag-aaway at nag-aagawan pa kami sa mga walang kwentang bagay. But we know na itong away namin ay normal na asaran lang ng magkakaibigan. We don't take this seriously. Para kaming mga characters sa mga anime na magkakaribal, at palaging nag-aaway kagaya na lang nina Gray at Natsu, Sasuke at N
"Hoy!!! Seryoso?! Pinansin ka talaga ni Justin?! Oh my gosh, ang swerte mo, girl!!" Pag-ingay ni Irina sa tabi ko. Ipinagpatuloy ko kasi ang pagbabasa ng hiniram kong libro dito sa loob ng classroom dahil hindi ako nakapagpokus sa pagbabasa sa bahay. Akala ko nga makakapagpokus na ako e kaso hindi pala. Nagvi-videoke kasi sa bahay sina kuya at ang mga katrabaho niya. Mukhang mga lasing pa!Sinabi ko naman kay Irina ang tungkol kay Justin. I regretted saying it dahil hindi na niya ako tinantanan!"May Diego at gangster ka na, ipaubaya mo na si Justin oh." She placed her palms together and I can feel her desperate plea. Irritated and annoyed by her noisiness, I closed the book. I sighed to calm myself and breathe in some fresh air. I smelled fart and erased the thought of fresh. The air here is polluted!"Irina, can you please stop that? You're disturbing me! I'm reading and I want to focus on this book!" I kept my sanity as I showed her the book I'm holding. Her
Sinabi ko sa mga kasamahan ko na may nakita akong CCTV sa loob kaya dapat 'wag na nila iyong silipin. Buti na lang din at hindi matitigas ang mga ulo nila. Sa totoo lang ay pinagtatakpan ko si Justin. Ayokong makita nilang nakasuot siya ng pambabaeng damit at make-up. Baka ipagkalat nilang bakla iyon, e hindi pa nga alam kung ano talaga ang totoo.Naglinyahan na kaming mga contestants at naghanda na kung sino ang mauuna.Nakita ko si Justin na naglalakad sa gilid ng stage papunta sa linyahan ng mga judges. Hindi na siya nakasuot ng pambabaeng outfit at make-up. He's wearing the casual for men. Ibig sabihin ay sinukat niya lang iyong sinuot niya kanina? Is he gay?Sinusundan ko na lang siya ng tingin hanggang sa makaupo na siya sa harapan, sa linyahan ng mga judges.I held my chest as I took a deep breath. Slowly, I exhaled as I closed my eyes. I am trying to focus myself on this contest. Kailangang huwag mo munang isipin si Justin, kung bakla ba siya o hi
Tumigil si manong na nagmamaneho nitong taxi kaya nagtaka ako."Manong, bakit po? May problema ba?" I asked him. He was still. Nakatingin lang siya sa harapan niya at pansin ko ang higpit na pagkakahawak niya sa manibela."M-ma'am, s-sorry pero, ibababa na kita dito." Nauutal niyang sabi. Inilipat ko ang tingin sa harapan. A tunnel is ahead. Natatakot ba si manong diyan? Hindi pa ba siya nakakadaan sa isang tunnel?I sighed. Inabot ko na lang sa kanya ang bayad at lumabas na ng taxi. I took a deep breath as I walked my way to the tunnel."Ma'am!" Tawag ni manong kaya napalingon ako sa kanya na ngayon ay nasa labas ng sasakyan niya. He looked really antsy."D-delikado po kasi diyan. H-huwag ka na pong tumuloy. P-para sa kaligtasan niyo." He stuttered. My forehead creased. I may feel something at the tunnel but I think it's nothing serious. It's just like darkness ahead and then light shows up in the end. It's nothing dangerous."Okay lang, ma
I can't believe this. Hindi ba gangster lang siya noon? When did he become the mafia boss?"Aurora, umuwi ka na." Kuya stood up from his seat. He looked so worried. Parang kinakabahan siya sa kung ano ang mangyayari sa akin dito."Kuya, kaya ako pumunta dito dahil gusto kong malaman kung anong ginagawa mo dito. Ikaw pa nga ang may sabi na dapat lumayo ako kay Art. Bakit parang magkakampi naman kayo?""That is none of your business." Singit ni Art kaya napalingon ako sa kanya. He's really cold. It seems like if something were to happen, he only remains phlegmatic. Mukhang wala na talaga siyang pakialam.I clenched my fists and glared at Art."He is my brother, Art! Hindi ko hahayaang isama mo siya sa paghihiganti mo! Tandaan mo ito, gagawin ko ang lahat para matigil na ito! I will end this mess myself! Hindi ko na kaya ang lahat ng pinanggagagawa mo! You are blinded by hatred!" I have decided. I will find his dad by myself. Wala akong pakialam kung
"Bunso, may ginawa ba sa 'yo si Arthur? Bakit parang umiiyak ka? Sinaktan ka ba niya?" Sunod-sunod na tanong ni Kuya nang makita niya ako. Tumakbo siya palapit sa akin at nag-aalalang tiningnan ang kabuuan ng katawan ko, examining if I have bruises and injuries."Wala, kuya. Okay lang ako. Gusto ko nang umuwi." Walang gana kong sabi saka patuloy na naglakad palabas."Sandali!" Someone blocked my way so I stopped and looked at him with my forehead knotted. He's one of the mafia bosses. Ang lalaking lumapit sa amin kanina no'ng nadulas ako. Nasa tabi niya ang kanyang babae. He wrapped his arm around her waist."Paano kami makakasiguro na hindi mo kami ilalantad?" Seryosong tanong nito."May utak ka ba? Nasa inyo ang childhood friend ko at ang kuya ko. Sa tingin mo ba hahayaan kong mapahamak sila?"He smirked. "Maraming traydor sa panahon ngayon.""And what do you want me to do? Stay here? Ikukulong niyo ako dito? Or maybe, you'll send your sol
I felt like I am experiencing paralysis. I couldn't move my body. Nanatili lang ang mga mata ko sa kanya. Pilit ko mang igalaw ang mga daliri ko ay hindi ko pa rin maigagalaw ang katawan ko. Sabi kasi nila, when you experience paralysis while you're lying down, igalaw mo ang mga daliri sa paa o sa kamay. I never know that I can also experience it in my state right now.I shook my head inside my thought. This isn't paralysis. I was intimidated by his aura. Pakiramdam ko ay isa akong daga sa harap ng isang leon.Nakahinga ako nang maluwag nang lagpasan ako ng dad ni Art. Pumasok na ito sa loob ng kanyang kotse. I shouldn't let him get away. What should I do? Kailangan ko siyang kausapin.Inilibot ko ang paningin sa paligid. Madilim na. Kapag umalis ako ng bahay ngayong oras ng gabi, baka maggising si nanay at maghahanap iyon sa 'kin. O baka naman ay hindi ako makakauwi kahit na dumating na ang umaga. Mag-aalala pa si nanay. Pero ayokong makatakas ulit si tito. Bak