KABANATA 51

I was left with my knees down. I felt like my heart's being crushed. Ang sakit-sakit makitang ganito ang maabutan ko. Lumapit ako sa kanila pero pinigilan ako ng mga pulis.

"Mga magulang ko sila, padaanin niyo ako!!!" I shouted at them but they still won't let me go. I wanted to hug my parents even for the last time.

I screamed with all my might. I don't care how bad I look right now. I wanted to let it all out. Lahat ng sakit.

"Sir, maawa po kayo. Gusto ko po silang mayakap. Pakiusap po. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kahit ngayon lang po." Pagmamakaawa ko kay mamang pulis. Kita sa mukha niyang naaawa siya sa itsura ko ngayon. May biglang lumapit na isang pulis na mukhang mas nakatataas sa kanila. Hinayaan ako nitong makalapit sa mga magulang ko. Mabilis akong tumakbo papunta kina tatay at nanay. I cried loud and hugged both of them so tight.

Maraming mga taong nakakaalam sa paghihinagpis ko kaya maraming nais na tumulong sa akin sa pagpapalibing sa kanila.

Locked Chapter

Continue to read this book on the APP