Chapter 10 (11) A Sudden Marriage
(Angie POV)
“Maraming salamat po.”
“Walang anuman iha. Sabihin mo na lang sa akin kapag inaabuso ka ni Sayruz Choi, pwera lang kung abuso sa paggawa ng apo, hindi ako makiki-alam. Ahahaha.”
“Tss. Hayaan niyo nga muna kaming dalawa dito. Tulungan niyo yung mga magulang ni Angie sa mga bisita namin.”
“Di’ba dapat kami ang magsabi niyan?”
Pero tinitigan ng kakaiba ni Sayruz si Sharmaine kaya nakalabas ito ng dis-oras. “Kung susundan niyo kaagad ang pinagbubuntis ni Angie ngayon, madali akong kausap. Ahahahaha.” Na ikinasunod din ni Grandma.
“Mga baliw. Tsk.”
Nabawasan kahit paano ang kabang nararamdaman ko ng umalis nga ang dalawang kapamilya ni Sayruz. Tama na sigurong si Sayruz na lang ang madismaya sa laman ng mga regalong bigay ng mga taga-dito sa amin.
“Malaki ang isang
Chapter 10 (11) A Sudden Marriage(Sayruz POV)Masasapak ko na sana si Michael ng biglang may kumatok, saka bumukas ang pinto.“Yehey ate! Kumatok muna ako bago pumasok—. Hi kuya. Si ate po?” Dahil napansin nitong wala nga ang ate niya sa loob.“Lumabas kanina ang Ate mo. Bakit?”“Pinapapunta kayo ni Papa sa ibaba. Sige po hanapin ko na muna si Ate.” Saka nga umalis ito. Habang si Michael, parang makakatulog na nga sa kalasingan at hindi ko ito magagawang makausap ng maayos. Lumabas na lang ako ng silid, at napasenyas ako sa isang tauhan na lumapit sa akin.“Get the trash inside. Bring him to the resort.” Na agad naman nito ikinakilos. Sobrang sumasakit talaga ang ulo ko. Marami ang gumugulo sa isipan ko. Ang tungkol sa singsing na isinuot ko kay Angie na dapat pinadala ni Michael kay Sasa. Saka ang nalalaman ng kaibigan ni Angie na malandi talaga ang bab
Chapter 10 (12) A Sudden Marriage(Sayruz POV)Pinagmukha sa akin ni Senen na pabaya nga ako kay Angie. Kaninang umaga, naramdaman ko na ngang mainit ang babaing yun pero wala naman siyang sinasabi. Masigla naman siya, kahit ilang beses ko nga itong pina-iyak.Sila ang nasa loob ng silid, habang si Grandma sinabihan nga akong lumabas muna. Di pa naman nakakasigurado si Senen na dengue nga ang nakuha ni Angie. Hindi ko mapigilan na mapabuntong hininga na lamang.“Kumain ka na muna iho. Hindi pa kayo naghahapunan ni Angie.” Yung ina ni Angie. Mukha niya nag-aalala din para sa anak. “Pasensya na, halata naman sa katawan niya na madali nga siyang makakuha ng sakit. Bata pa lang si Angie, talagang sakitin na siya. Ngunit nilalabanan niya ang sakit. Naniniwala akong hindi papatalo si Angie, lalo na nagdadalang-tao siya. Isa sa ugali niya, ang kanya ay kanya.”Saka nga biglang sumakit ang ulo ko at
Chapter 10 (13) A Sudden Marriage(Sayruz POV)Nakasunod din kaagad ako sa Mansion ng mga Choi. Nagulat nga si Grandma at ang bungad sa akin, iniwan ko lang daw ng basta-basta yung mga tao sa probinsya.“Where is Angie?”“Syempre nasa silid mo.”“My own room?”“Ano ba ang ini-expect iho? Asawa mo na siya at matagal ko na yan pina-ayos since nga parang wala kang intension na umuwi. Ang silid mo ang magiging silid ninyo ni Angie.”“Grandma…” Aangal sana ako ngunit napahilot na lang ako ng aking sintido. “How is she?” “Wala na siya sa malubhang kondisyon, ngunit kailangan niyang magpahinga muna. Thanks to Dr. Senen at naagapan niya ang asawa mo. May isa kasi riyan na mas piniling itago na inaapoy na pala ng lagnat ang asawa niya. May nalalaman pa nga itong pa-piggy ride. Ano yun Sayruz, pakitang tao lang? Umayos ka
Chapter 10 (14) A Sudden Marriage(Sayruz POV)“Ang problema mo lang Angie wala kang isusuot? Yung uniforme? Tss. Masasabi ba talagang problema yan?” At muli kong hinila ang kamay niya at tuluyan na nga kaming nakalabas ng mansion kahit nga paulit-ulit niya akong tinatawag na… Mr. Choi. Kahit paano nagsisimula na akong mairita. May sarili din naman akong pangalan.“Mr. Choi…” Kaya nabitiwan ko na ang kamay niya sa harapan ng sasakyan na kaagad namang binuksan ng tauhan ko. Huminga ako ng malalim sa harapan ni Angie.“Sayruz ang pangalan ko. Sayruz…” Kasabay ng pagbigay ko sa kanya ng pilit na ngiti. “Kaya Sayruz ang itatawag mo sa akin.” At sinabi ko nga hindi siya nakapagsalita. Nilahad ko ang kamay ko sa loob ng sasakyan na kung di makuha ni Angie ang ibig sabihin ko, ladies first, mauna ang babae pumasok.“Mr. Choi…&r
Chapter 10 (15) A Sudden Marriage(Angie POV)Ayoko man na nakabuntot ako kay Mr. Choi, pero pilit niyang nahuhuli ang kamay ko at hinihila ako sa kung saan-saan. Sa tingin ko kasi nababawasan ang professionalism niya kapag malapit lang ako sa kanya. Sa tingin ko rin ang laki ng problemang dala ko sa kanya.Pasensya na Mr. Choi. Okey na sana ako sa loob ng bahay niyo. Sa hindi naman mahirap pakisamahan yung abuela mo. Masayahin si Chairwoman Choi at sana pagdating ng baby natin sa mundong ‘to makapagbigay ng mas ikakaligaya ng Lola mo at hindi ako magsanhi ng kalungkutan dito sa aking pag-alis. Hindi naman ata.Sa ngayon, ang magagawa ko na lang talaga, live on this moment. Alam ko na balang araw magiging parte lang ito ng mga masasayang ala-ala, lalo na kasama kita Mr. Choi. Maraming salamat talaga Mr. Choi at sana nga maging masaya ka din kasama ng iyong pinakamamahal na babae. Kitang-kita sa kanyang mga mat
Chapter 10 (16) A Sudden Marriage(Sayruz POV)Bababa na sana ako sa sasakyan para pigilan si Angie ng tumunog ang phone ko. Ang secretarya kong magaling ang tumatawag at marami talaga siyang ipapaliwanag, lalo na tungkol kay Sasa.“Good Morning, Michael.”“Master Sayruz, good morning din po.”“Napatawag ka?”“Master Sayruz…” At sa isipan ko nakikita ko siyang napapakamot na naman sa ulo niya. Ah, alam ko na ang dapat na ibigay ko sa kanya. Yung shampoo na iwas dandruff para hindi kumati ang ulo niya. Tsk. Ipinikit ko na lamang ang aking mga mata ulit. Kulang ang tulog ko… kaya maagang nagkakaroon ako ng migraine.F*uck this Migraine. F*ck. “Mayroon kayong bisita at sinasabi niyang nakilala niyo siya sa probinsya. Kaibigan daw ni Ms. Angie, si Ms. Trisha Delgado?”Trisha… Oh! That bitch na
Chapter 10 (17) A Sudden Marriage(Angie POV)Tuluyan na akong hinila papunta nga sa sasakyan na naghihintay. Hindi na lang talaga nakapaniwala si Manang sa nasaksihan niya, at walang lakas na loob ang mga taong naroroon na sumabay sa gulo, at kahit man pigilan ang pangugulpi ni Mr. Choi kay Julius An.Sa loob ng sasakyan, tahimik kaming dalawa. Nakapikit ang mga mata ni Mr. Choi, at ako… napapaluha na lang sa nangyari. Namalayan ko na lang, narito na kami sa harapan ng Main Building nang Choi Corporation. Napakalaki nga nito at ang bakuran ng gusali ay hindi biro.Walang bumubukas ng pinto. At si Mr. Choi, ganoon parin, nakapikit ang mga mata. Halata namang galit yung tao, ngunit sa hindi ko maintindihan na dahilan. Hindi ko rin talaga inaasahan na mabubugbog niya si Julius ng ganoon.Nakalock ang pintuan ko, at ang ibig lang sabihin, hindi ako maaring lumabas. Hindi ako mapakali at sa tuwing nangyayari nga
Halt.Napabuntong-hininga siya at binitawan na nito ang kamay ko. “Simula ngayon, ako na ang magagalit para sayo, kung di mo yan magagawa sa ibang tao. Ako ang gagawa niyan para sayo. Sino sila para lalong abusuhin ang kagaya mo? Hindi ako papayag na yung nanay ng panganay ko, ginaganito na lang. Asawa ka ng isang Choi kaya dapat makuha mo yung dapat na maging trato sayo. Hindi yung inaapak-apakan ka na lang.” Saka nga niya binuksan ang pinto at tuluyan nang lumabas. Sumunod na lang din ako na hawak ko ang dalawa kong kamay, napapayuko.Yung mga sinabi niya… Alam ko na, hindi ko kailangan na maniwala. Pagkatapos lang ng ilang buwan… kailangan ko sundin ang kontrata.Bakit niya ako isinama sa Main Building ng kompanya nila? Diba hindi niya ako kailangan i-expose masyado?“Ano ba talaga ang gusto mong kainin?” Tanong niya na nakatalikod sa akin, at diretsong naglalakad. Nahihirapan nga ako na habulin siya.