“Maalaga siya. . .Siya ang tipong mamahalin mo, hindi dahil sa prinsepe o magiging hari." Tumingala ang ina ni Louise na animo'y inaalala nito ang mga kahapon kasama ang ama ng anak. "Mamahalin mo siya dahil sa pagiging maalalahanin, mapagbigay, at mapagmahal sa kapwa niya," dagdag pa nito at hinawakan ang kamay ni Louise. “Siya ang tipong, ayos lamang kahit walang matira sa sarili. Basta nakikita niyang masaya ang mga nasa paligid niya, masaya na rin siya.”Lahat ng tungkol sa ama ni Louise ay ikinuwento ngayon sa kanya ng kanyang ina. Her father ain't just only the best son, but also a best leader and brother. Iyon pa ang sabi ng Lolo niya. Mahal na mahal nga raw ito ng mga taong bayan ng Denmark. Hindi na halos mabilang kung ilang tao na ba ang natulungan ng kanyang ama noon.Matagal na gusto makarinig ng kuwento ni Louise tungkol sa kanyang ama. Kung anong klase ba itong tao—At heto nga ngayon, mismong Lolo at ina niya pa ang nagkuwento. Nakakalungkot lang isipin na sa mga kuwento
David took a long drag of smoke from the cigarette in his hands habang pinapanuod niya ang mga isda sa aquarium na lumalangoy. Ang mga isdang ito ay nasa kanya pa. . . pero iyong nagbigay ay wala na.“Have you heard?” tanong ni Mathew mula sa likuran ni David.David turned to him.“Heard what?”“Her Royal Highness Princess Olga wasn't the real heiress apparent to the throne and crown.”David shook his head before throwing the cigarette on the floor. “Where did you get that news?”“Precilla called me.” Mathew stared at him in a serious manner."You're kidding, right?""How I wish," tugon ni Mathew at natawa.Silence fell on them. Paano nangyari iyon? Kung hindi ang Prinsesa na si Olga ang tagapagmana, sino kung gano'n? Hindi maiwasan na hindi mag-isip ni David.“His Majesty wants to talk to us,” Mathew announced, and walked to the bathroom, leaving David alone.David shook his head again and immediately ran outside. He got inside his car and started the engine. Hindi siya makapaniwala s
Matapos nang usapan ni Louise at ng kaniyang Lolo ay tinungo niya ang Christian VII's Palace, or known as Moltke's Palace para pinuntahan ang kanyang Ina sa silid nito.Naabutan ni Louise ang kanyang Ina na nakaupo sa upuan, malapit sa bintana at nakatanaw sa labas na para bang may nakikita.“Ma,” tawag niya rito at lumapit.“Kamusta ang paglilibot mo? Nabalitaan ko kay Wanda na inilibot ka raw ni Yasmin sa tahanan ng Papa mo?” Hindi man si Louise nakikita ng Ina ay nakangiti pa rin ito."Hindi rin naman kami nagtagal ni Yasmin doon," aniya. "Inilibot niya pa ako sa ibang parte ng palasyo, tapos pinatawag din ako ng hari.”Umupo si Louise sa braso ng upuan na inuupuan ng kanyang Ina at tumingin din doon sa labas. Nagsisimula na maging kulay kahel ang langit. Pati ang simoy ng hangin ay lumalamig na rin.“Bakit ka ipinatawag?"“Binigyan ako ng body guard," sagot niya. Nilingon niya ang ina nang may naalala. “Magaling ka pala magpinta?” Ngiti niya rito. “Ipinakita ni Yasmin ang malaking
Pakiramdam ni Louise ay tila napakabagal ng oras sa mga sandaling iyon. Mag-iisang oras pa lang simula nang pumasok siya sa silid para mag-aral ng Etiquette, at may isang oras pang natitira para tapusin iyon.Inaantok na talaga siya. Hindi siya nakatulog agad kagabi at maaga pang nagising kanina. Naninibago ata ang kanyang katawan. Malambot naman ang hinihigaan nila roon sa inuupuhang bahay sa Pilipinas, ngunit hindi sobrang lambot tulad dito sa palasyo, na halos lumubog na siya."The man seated to the left of the hostess generally offers of thanks during the dessert course," tuloy-tuloy lang si Miss Anna sa pagtuturo. "Remember this one, do not begin eating until the host toast with Skol." May diin ang pagkakasabi nito sa huling salita. "When toasting, raise your glass about eye level and make eye contact with the people near seated to you."Umayos si Louise ng upo nang pagtaasan siya ng kilay ng guro."Let's moved on to Curtsy Etiquette."Ramdam na talaga niya ang pagsimula ng pagbi
A smile appeared on the former fourth in line of succession to the Danish throne and crown—who's now The Crown Princess of Morocco. The smile that was never brought in Morocco by her own husband.Inilibot ni Thyra ang tingin niya sa palasyo ng Amalienborg. Finally, she's home. Ang sarap sa pakiramdam na narito siyang muli sa palasyo na kinalakihan.Thyra's eyes landed on her cousins, Wanda and Yasmin. Naglalakad ang mga pinsan pababa ng hagdan. Agad niyang dinaluhan ang mga ito nang makababa at makalapit sa kanya."How are you?" Asked Wanda.Thyra won't let them come out. She won't let her cousins see her sad nor distress. Kaya niya pa ang magtiis. Tama na, na ang kapatid niya na si Olga lang ang may alam ng paghihirap niya."I'm good!" sagot niya sa magiliw na paraan at ngumito sa mga ito."Where is she? I want to meet her now." Boses ni Olga ang nangibabaw. Sabay-sabay silang tatlo lumingon sa likuran para tingnan ito."Her name is Louise, Olga." Yasmin didn't take a genius to figur
“What's wrong, love?" Lieutenant Oliver Evans asked Princess Yasmin.Yasmin swallowed down the lump that has form in her throat, and looked at him in straight in the eyes."I can't do this," she whispered with a shaky breath.Oliver screwed up his face in confusion and shook his head slightly. "Do what, love?" he questioned, taking her both hand into his.His soft touch sent a warm feeling surging through her body, and she had to break the eye contact in order to concentrate."T-This. . ." she said, finally found her voice.A moment of silence passed through them."What does that mean, Love?" Oliver asked again, suddenly sounding worried.Yasmin let out a heavy sigh, and focused her eyes downwards. She couldn't even look him in the eye."Love, look at me," Oliver demanded."Let's break up," Yasmin whispered, scared to say it louder. "I can't be with you anymore."Silence followed once again. Yasmin can sense Oliver is trying to processed her revelation."No," he simply stated in a lo
Wala sa sariling pinagmamasdan ni Yasmin ang pagkain sa harapan nila. Matatapos na si Olga, Wanda, at Thyra. Pero ang pagkain nito ay wala pang bawas. Maya't maya naman siyang palihim na sinusulyapan ni Louise.Matapos nilang dalawa mag-usap kaninang umaga roon sa labas ng museum ay umalis si Yasmin ng palasyo kasama ang mga body guard nito. Hinintay ito ni Louise umuwi ng tanghali pero hindi ito bumalik. Ngayong gabi lang nagpakita sa kanila. Kampante naman sina Thyra at Wanda, dahil tiyak daw ang mga ito na naroon lamang sa Gråsten Castle, inihahanda ang mga kabayo para bukas."I'm so excited," wika ni Thyra."Jeg er. Hvem er det?" si Olga.Translation: Ako rin. Sino bang hindi?"Vi ser alle frem til det," Olga added.Translation: Lahat naman tayo ay ito ang inaabangan."By the way, Yasmin, have you set already the horses? How about mine?" tanong ni Thyra bago sumubo.Hindi sumagot si Yasmin, nakatulala pa rin ito sa pagkain nito."Yasmin?" tawag pa ni Thyra, ngunit parang walang na
Hindi pa inaantok si Thyra. Pupunta muna siya sa simbahan. Sa kanilang magpipinsan, siya ang madalas na nasa simbahan. Kapag malungkot siya, pumupunta siya sa simbahan. Kapag may problema siya, pumupunta siya sa simbahan. At kapag masaya siya, hindi niya pa rin niya nakakalimutan ang pumunta ng simbahan. Simbahan ang naging takbuhan niya sa lahat.Walking in the grand hallway, she turned a sharp corner and instantly crashed into a moving object. A pair of large hands came to wrapped around her small waist, stopping her from falling and she found her own landing on a very warm, very toned chest."Oh my God!” she said, shock filled in her voice.Napalunok siya nang makita kung sino ang nakabangga niya. Off all people she could crash into, it just had to be with him. Great."Your Highness," Lieutenant Commander David Nielsen said, flashing her a confident smile, although the slight shake in his voice doesn't go unnoticed.An awkward silence filled the air around them and her attention is