MountainPinulupot ko ang tuwalya sa aking basang buhok bago lumabas ng banyo. Nakabihis na rin ako para sa pag-alis namin.Bakas ang ngiti sa labi ko dahil sa excitement. Nang nakalabas ay hinagilap agad ng mata ko si Liam sa loob ng silid ngunit hindi ko makita. Nangunot ang noo ko nang dumapo ang paningin ko sa laptop niyang nakabukas. Humakbang ako palapit doon at hindi napigilan ang sariling basahin ang naka-view sa screen ng laptop.He sent a hundred thousand to— shit. Napatiim-bagang ako nang bigla iyong nag-off.Low battery. Napatayo ako nang tuwid at naisipan na lumabas ng silid upang hanapin kung nasaan man siya ngunit hindi pa man ako nakakalabas ng kuwarto ay may narinig na akong ingay mula sa teresa. Dumako roon ang pananaw ko at naglakad palapit doon dahil sa narinig. Tahimik akong humakbang. Walang ingay ang bawat yabag ko hanggang sa makarating sa prontera nito at tumambad sa akin ang likod ni Liam.He was a half naked but he was wearing a sweat pants in lower par
Warning: R-18Night"Liam, umaambon na. Ang tent!" sigaw ko. Mabilis siyang tumayo at inabot ang tent at agad itong binuklat. Aligaga ko namang hinawakan ang mga dala naming bag at tinupi ang blanket.Buti na lang talaga nakakain na kami at nabawasan na ang laman kaya hindi na ganoon kabigat. Tanging cup noodles ang kinain namin at tasty bread pampainit at pambara lamang sa tiyan. Masiyado kaming nalibang sa tanawin kaya hindi agad namin nailatag ang tent."Pasok ka na baka maambunan ka pa," aniya.Tumalima agad ako at unang ipinasok ang mga bag namin. Binalikan ko ang nakalatag na blanket na ginamit namin. Kinuha ko iyon at patakbong pumasok sa loob tent bago pa man lumakas ang ulan. "Shit!" mura niya nang nakapasok na rin siya sa loob. Nakahinga ako nang maluwag at hindi maiwasan ang matawa siyang tinitingnan."Oh bakit naman ganiyan ang itsura mo? Nasa loob na tayo," natatawa kong sinabi. He sighed. "It's almost raining, Fiel. Aren't you afraid? We are in the peak of mountain,
Moody"Is this Khian?" I heard his voice. "Bro, I badly need your help…" aniya.Nanatiling pikit ang mata ko habang ang buong pandinig ay nasa kaniya. "About Marice. I will send all the details in your email. Thank you bro!" Those were the last words I heard from him as he ended the call.Unti-unting dumilat ang mata ko at nabungaran ko ang kaniyang likod na walang pang-itaas na damit. Nasa cell phone pa rin ang buong atensiyon kaya hindi ko mapigilan ang magtaka. Ano bang mayroon kay Marice? Bakit bukambibig siya ni Liam nitong mga nakaraang araw. Ayaw ko siyang pagdudahan pero simula nang matapos ang araw na pumunta kami sa bundok madalas ko na siyang mahuling kausap ito. Kausap si Marice. Kahit na gustuhin kong magtanong ay hindi ko magawa. It seems that if I ask him I will invade his privacy.Hinayaan ko muna siyang matapos sa pagtipa sa cellphone. At nang gumalaw siya na mukhang haharap sa akin ay mabilis akong pumikit. At nagkunwaring tulog pa.I then feel his body lyin
Shock"Hindi ko nga po alam anong nangyayari sa kaniya. Maayos naman po kaming nakabalik no'ng umakyat kami ng bundok," sabi ko habang naghahalo ng kalamay sa kawali. "Baka naman may problema? Nag-away ba kayo?""Hindi naman po. Sobrang maayos po kami kahit minsan hindi nagkakaintindihan. Tsaka hindi naman po siya ganiyan, h-hindi niya naman po ako natitiis noon…""Baka mga may problema lang. Nasubukan mo na bang tanungin?"Napabuntomg hininga ako. Bumalik ang tingin ko sa laman ng kawali bago muling nagsalita."Ilang beses na po akong nagtatanong pero hindi niya sinasagot. Tsaka kagabi umalis siya tapos madaling-araw na umuwi. Tapos maaga ult umalis kanina. Gulong-gulo na ako kay Liam, ‘Nay…""Subukan mo ulit kausapin mamaya, Fiona. Baka naman kulang sa lambing. Tamang-tama itong matamis na kakanin ay baka makatulong. Baka nakulangan ka sa tamis," tumawa ang ginang."Po?""Baka kulang sa lambing hija kaya nagtatampo. Alam mo kasi minsan ang mga lalaki ay hindi nagsasabi ng nararamda
Tears"Fiel, let me explain…"Dire-diretso akong humakbang Palayo at halos maging takbo ang bawat yapak ko. Mariin kong pinalis ang patuloy na tumatakas na luha sa mga mata habang nagsasalita siya.May kailangan pa ba siyang ipaliwanag? Kita-kita ng dalawa kong mata ang lahat. Saksi ang ako kung paanong magkalapat ang labi nila."Fiel!"Napapikit ako nang maramdaman ajg paghawak ng kaniyang kamay sa braso ko. Tuluyan na niya na akong naabot. Napapikit ako nang maramdaman ang yakap niya mula sa likuran.“Baby, please listen…""A-Aalis na muna ako. Baka nakakaistorbo ako…" sambit ko kahit na parang may paulit-ulit na punyal ang tumatarak sa kalooban ko."Hindi. Hindi. Nagkakamali ka—""Bumalik ka na kay Marice. Mamaya na ako uuwi. P-Pasensiya na sa istorbo."Pinilit kong tanggalin ang kamay niyang nakayakap ngunit hinigpitan niya iyon lalo. Mas lalo rin naninikip ang dibdib ko. Pero may karapatan nga ba akong masaktan? "No, you just mistaken it, she came here just to-""Please Liam,
Promoted"You are now promoted, Fiona!" tili ni Tria sa harapan ko pagkatapak ko pa lamang ng lobby.My lips formed a slight smile and tried to hide my excessive felicity. "What's with that reaction? Aren't you happy?" Mabilis kong iniling ang ulo sa kaniya at tumayo. Napayuko ako para abutin ang office bag ko bago binalik ang tingin sa kaniya."Of course, I am," I asserted.Dahan dahang naglaho ang ngiti niya sa labi at sumeryoso ang mukha. Tinitigan niya ako nang maigi na wari'y inaalalam ang totoo. Mahina akong natawa."Masaya ako Tria. Nakangiti nga ako eh," wika ko. She then sighed. "Maybe your lips were smiling but your eyes were telling what's really you feel."Napaiwas ako ng mata sa kaniya dahil sa masidhi niyang panunuri na hindi pa rin naniniwala sa akin."Alam mo guni-guni mo lang iyan. O sige na pupunta pa ako sa office ni boss tapos diretso na ako pauwi," paalam ko at inayos ang scarf na nakabalot sa leeg ko. Wala na rin siyang nagawa kaya diretso na akong humakbang
Quiver "D-Dave, sa ibang restaurant na lang tayo kumain," kabadong sabi ko nang mabasa ang pangalan ng pinasukan namin. Magkasalubong ang kilay niyang tumingin sa akin. Nagtataka."Why? This resto seems nice—""Sa iba na lang Dave. H'wag na rito," pakiusap ko sabay lingon sa paligid.Malakas na kumakabog ang dibdib ko nang masaksihan ang ayos ng restaurant. Ang mga disenyo at ang logo na hindi ako puwedeng magkamali dahil ako ang gumawa no'n. "Let's just try here Fiona. We don't have much time anymore," aniya sabay silip sa relo. "I have my meeting 30 minutes from now," imporma niya.Napasinghap ako. Kung aalis pa kami masasayang ang minutong imamaneho niya. “May problema ba Fiona? Kakain lang naman tayo hindi tayo magtatagal. Pagkatapos ay ihahatid na kita sa tinutuluyan mo dahil bukas ka pa naman magsisimula bilang manager ng hotel,” dagdag niya.. Nakaramdam ako ng konsensiya dahil sa effort niyang maglaan ng oras para i-celebrate ang promotion ko.In the end, I do not have a c
Unexpected"Fiona…"Parang huminto ang paligid ko sa pag-ikot. At paulit-ulit na umalingawngaw ang kaniyang boses sa pandinig. Pinisil ko ang palad ko kung totoo ba itong nasa harapan ko pero nang nasaktan ay suminghap ako.I blinked so fast trying to figure out if I'm just hallucinating but I was not. It's real. He's real! I gulped as my tongue seemed to move back. I couldn't compose any single words while staring at him. Shocked. Akmang lalakihan niya ang pagkakabukas ng pinto nang nagsalita ako. "Sir," kaswal kong sabi.Natigilan siya at napatitig sa akin. Kunot ang noo. Ganoon pa rin ang mga matulis niyang mga mata, ngunit ang emosyon na nakaukit ay halo-halo."W-What can I do for you?" I'm trying not to stutter but I failed. My heart skipped a bit as I immediately avoided my gaze to him as soon as he spoke. "Fiel…"Napatungo ako kasabay ng mas lalo pang pagbugso nang nagwawalang kalamnan, nang muling marinig ang pangalang iyon na siya lamang ang tumatawag. Nahaluan ng mainit