Promoted"You are now promoted, Fiona!" tili ni Tria sa harapan ko pagkatapak ko pa lamang ng lobby.My lips formed a slight smile and tried to hide my excessive felicity. "What's with that reaction? Aren't you happy?" Mabilis kong iniling ang ulo sa kaniya at tumayo. Napayuko ako para abutin ang office bag ko bago binalik ang tingin sa kaniya."Of course, I am," I asserted.Dahan dahang naglaho ang ngiti niya sa labi at sumeryoso ang mukha. Tinitigan niya ako nang maigi na wari'y inaalalam ang totoo. Mahina akong natawa."Masaya ako Tria. Nakangiti nga ako eh," wika ko. She then sighed. "Maybe your lips were smiling but your eyes were telling what's really you feel."Napaiwas ako ng mata sa kaniya dahil sa masidhi niyang panunuri na hindi pa rin naniniwala sa akin."Alam mo guni-guni mo lang iyan. O sige na pupunta pa ako sa office ni boss tapos diretso na ako pauwi," paalam ko at inayos ang scarf na nakabalot sa leeg ko. Wala na rin siyang nagawa kaya diretso na akong humakbang
Quiver "D-Dave, sa ibang restaurant na lang tayo kumain," kabadong sabi ko nang mabasa ang pangalan ng pinasukan namin. Magkasalubong ang kilay niyang tumingin sa akin. Nagtataka."Why? This resto seems nice—""Sa iba na lang Dave. H'wag na rito," pakiusap ko sabay lingon sa paligid.Malakas na kumakabog ang dibdib ko nang masaksihan ang ayos ng restaurant. Ang mga disenyo at ang logo na hindi ako puwedeng magkamali dahil ako ang gumawa no'n. "Let's just try here Fiona. We don't have much time anymore," aniya sabay silip sa relo. "I have my meeting 30 minutes from now," imporma niya.Napasinghap ako. Kung aalis pa kami masasayang ang minutong imamaneho niya. “May problema ba Fiona? Kakain lang naman tayo hindi tayo magtatagal. Pagkatapos ay ihahatid na kita sa tinutuluyan mo dahil bukas ka pa naman magsisimula bilang manager ng hotel,” dagdag niya.. Nakaramdam ako ng konsensiya dahil sa effort niyang maglaan ng oras para i-celebrate ang promotion ko.In the end, I do not have a c
Unexpected"Fiona…"Parang huminto ang paligid ko sa pag-ikot. At paulit-ulit na umalingawngaw ang kaniyang boses sa pandinig. Pinisil ko ang palad ko kung totoo ba itong nasa harapan ko pero nang nasaktan ay suminghap ako.I blinked so fast trying to figure out if I'm just hallucinating but I was not. It's real. He's real! I gulped as my tongue seemed to move back. I couldn't compose any single words while staring at him. Shocked. Akmang lalakihan niya ang pagkakabukas ng pinto nang nagsalita ako. "Sir," kaswal kong sabi.Natigilan siya at napatitig sa akin. Kunot ang noo. Ganoon pa rin ang mga matulis niyang mga mata, ngunit ang emosyon na nakaukit ay halo-halo."W-What can I do for you?" I'm trying not to stutter but I failed. My heart skipped a bit as I immediately avoided my gaze to him as soon as he spoke. "Fiel…"Napatungo ako kasabay ng mas lalo pang pagbugso nang nagwawalang kalamnan, nang muling marinig ang pangalang iyon na siya lamang ang tumatawag. Nahaluan ng mainit
BegNapaigtad ako gulat dahil sa sunod-sunod na katok ang naririnig ko. Napasulyap ako sa orasan sa phone ko nang nakitang mag-uumaga na pero gising pa rin ako.Masyado akong nalibang sa pag-sketch at halos matapos ko na ito. I sighed lazily as I stood up to open the door. Pero napahinto ako dahil sobrang aga pa kung sino man ang kumakatok. I was hesitant to open the door. Nahinto ako. Paano kung masamang tao? Pero imposible rin naman kasi wala pa namang nangyayari no’n. Nanatili lamang ako sa kinatatayuan ko hanggang sa makarinig ako nang pagkabasag ng bote kaya nataranta akong binuksan ang pinto at gano’n na lamang ang gulat ko sa nakita. Napatigil sa ere ang kamao niyang kakatok nang nakita ako. Napalunok ako at akmang isasarado ang pintuan nang mabilis niyang hinarang ang braso para hindi ko ito maisara.. Napasinghap ako."Anong ginagawa mo—""Bakit?""Please umalis ka na," pakiusap ko."Bakit Fiona?" ulit niya."Umalis ka na nga! Lasing ka!" sikmat ko."Anong nangyari… sa a
TalkNakatitig lamang ako sa kaniya habang magkaharap kaming nakaupo. Hindi ko rin alam anong pumasok sa isipan ko at napapayag niya akong makipag-usap sa kaniya kahit hindi naman kailangan.I don’t have a problem with them if they have a mutual feelings to each other. Kung ano man ang mayroon sa kanila. Pero hindi ko rin mapigilan ang masaktan sa mga nagdaang taon.Lalo pa’t itinatak ko na sa isipan ko ang mga nasaksihan noon. Na binigyan ko ng sariling kahulugan.“I only have 20 minutes. Pero kung ano man ang sasabihin mo-”“I-I’m sorry, Ma’am Fiona for trying to ruin you with sir Liam…” mababang boses niyang simula.Kahit na nagulat ay nagawa ko pang magpakawala nang mahinang tawa. Hindi ko inaasahan na ganoon ang ibubungad niya.Akala ko huhusgahan niya ako.“I tried to ruin you with sir Liam years ago," she said hesitantly. "I was blinded by the truth that even you were already engaged with sir Trevious, Liam is still into you...."Nangunot ang noo ko. "Anong ibig mong sabihin? P
ConfessionDire-diretso akong lumabas ng lobby at walang nasa isip kundi si Liam. Napatingin ako sa relo ko nang nakita ang oras. Tanghali na. Humuhugot ako ng hangin habang ipinagpatuloy ang paglalakad ng may biglang humawak sa braso ko."Fiona?"Lumingon ako sa likuran."Dave, may pupuntahan lang ako. Babalik din ako kaagad.""Where are you going?""Uh, b-basta babalik kaagad ako. May kailangan lang akong makausap."Napalunok ako nang napatingin sa labas ng lobby. Patuloy pa rin ang mga naglalabas-pasok na mga tenant."Ihahatid na kita Fiona. May pupuntahan din ako."Bumalik ang tingin ko sa kaniya."Hindi na, Dave. Kaya ko naman pumunta mag-isa," tanggi ko.But then he just chuckled. "Nah, I insisted, let's go," aniya sabay hila sa kamay ko palabas.Wala na rin akong nagawa kundi ang magpatangay sa kaniya. At segundo lang ang lumipas, namalayan ko na lamang ang sarili sa loob na ng kanyang sasakyan."Where are you going?"I glance in his direction in the driver's seat. He turned on
Tahanan“Liam…”“It’s too late to push me again, Fiel, because from now on I will hold you closer more than I could…” malat niyang bulong habang nakayakap sa akin.“B-But you’re planning to leave. Liam. And someone is waiting for you. We can’t be together anymore,” sabi ko at pumiyok pa ang boses. “But you are my someone that I am waiting for… please stop pushing me away, it won’t work anymore after what you confessed…”Napalunok ako. Napayuko ang ulo.“Hindi mo ako deserve Liam. P-Pagkatapos ng ginawa ko…”“I love you…”I gasped in mixed emotion hearing those words from him. But do I still deserve to be loved? I was so toxic back then. Ang bilis kong nagpadala sa mga nakita ko. I don’t think I deserve his love.“Marami pa diyan, Liam. Hindi ko makita ang sarili kong nababagay sa’yo-”“So much…” he cut me as I gazed up and turned around to him.Diretso kong sinalubong ang mapungay niyang mga mata. Sunod na umangat ang kamay niya at marahang pinalis ang luha sa’king mga mata habang n
Smile“Nay!” sigaw ko nang nakita si Aling Marites pag-akyat ko sa palapag.Mabilis siyang bumaling sa akin at agad na nanlaki ang mata sa gulat.“Fiona?”Napangiti akong lumapit sa ginang na sinalubong niya naman ako at diretsong niyakap.“Kumusta kayo ‘Nay?” tanong ko nang kumalas sa kaniya.Binitawan niya ang hawak na walis tambo at nahihiyang nagpunas ng pawis bago ako nilingon.“Ay, pasensiya kana anak. Pawisan ako tapos yumakap pa ako,” natatawang anito.“Okay lang po. Kumusta naman po kayo?” tanong ko sabay lingon sa likuran ko nang narinig ang yabag ni Liam.Dala-dala niya ang dalawang bag na pinagsidlan ng gamit ko. Ngumiti ako sa kaniya bago binalik ang mata sa ginang na nakatitig sa akin.“‘Nay?”“Pakiramdam ko nawalan ako ng anak nang umalis ka Fiona,” naluha ito bigla kaya napawi ang ngiti ko sa labi. “Masiyado akong napalapit sa’yong bata ka,” sabay tawa niya kaya nilapitan ko siya.Ganoon nga siguro kapag walang anak mabilis mapalapit ang loob sa iba. Napalapit na rin n