ConfessionDire-diretso akong lumabas ng lobby at walang nasa isip kundi si Liam. Napatingin ako sa relo ko nang nakita ang oras. Tanghali na. Humuhugot ako ng hangin habang ipinagpatuloy ang paglalakad ng may biglang humawak sa braso ko."Fiona?"Lumingon ako sa likuran."Dave, may pupuntahan lang ako. Babalik din ako kaagad.""Where are you going?""Uh, b-basta babalik kaagad ako. May kailangan lang akong makausap."Napalunok ako nang napatingin sa labas ng lobby. Patuloy pa rin ang mga naglalabas-pasok na mga tenant."Ihahatid na kita Fiona. May pupuntahan din ako."Bumalik ang tingin ko sa kaniya."Hindi na, Dave. Kaya ko naman pumunta mag-isa," tanggi ko.But then he just chuckled. "Nah, I insisted, let's go," aniya sabay hila sa kamay ko palabas.Wala na rin akong nagawa kundi ang magpatangay sa kaniya. At segundo lang ang lumipas, namalayan ko na lamang ang sarili sa loob na ng kanyang sasakyan."Where are you going?"I glance in his direction in the driver's seat. He turned on
Tahanan“Liam…”“It’s too late to push me again, Fiel, because from now on I will hold you closer more than I could…” malat niyang bulong habang nakayakap sa akin.“B-But you’re planning to leave. Liam. And someone is waiting for you. We can’t be together anymore,” sabi ko at pumiyok pa ang boses. “But you are my someone that I am waiting for… please stop pushing me away, it won’t work anymore after what you confessed…”Napalunok ako. Napayuko ang ulo.“Hindi mo ako deserve Liam. P-Pagkatapos ng ginawa ko…”“I love you…”I gasped in mixed emotion hearing those words from him. But do I still deserve to be loved? I was so toxic back then. Ang bilis kong nagpadala sa mga nakita ko. I don’t think I deserve his love.“Marami pa diyan, Liam. Hindi ko makita ang sarili kong nababagay sa’yo-”“So much…” he cut me as I gazed up and turned around to him.Diretso kong sinalubong ang mapungay niyang mga mata. Sunod na umangat ang kamay niya at marahang pinalis ang luha sa’king mga mata habang n
Smile“Nay!” sigaw ko nang nakita si Aling Marites pag-akyat ko sa palapag.Mabilis siyang bumaling sa akin at agad na nanlaki ang mata sa gulat.“Fiona?”Napangiti akong lumapit sa ginang na sinalubong niya naman ako at diretsong niyakap.“Kumusta kayo ‘Nay?” tanong ko nang kumalas sa kaniya.Binitawan niya ang hawak na walis tambo at nahihiyang nagpunas ng pawis bago ako nilingon.“Ay, pasensiya kana anak. Pawisan ako tapos yumakap pa ako,” natatawang anito.“Okay lang po. Kumusta naman po kayo?” tanong ko sabay lingon sa likuran ko nang narinig ang yabag ni Liam.Dala-dala niya ang dalawang bag na pinagsidlan ng gamit ko. Ngumiti ako sa kaniya bago binalik ang mata sa ginang na nakatitig sa akin.“‘Nay?”“Pakiramdam ko nawalan ako ng anak nang umalis ka Fiona,” naluha ito bigla kaya napawi ang ngiti ko sa labi. “Masiyado akong napalapit sa’yong bata ka,” sabay tawa niya kaya nilapitan ko siya.Ganoon nga siguro kapag walang anak mabilis mapalapit ang loob sa iba. Napalapit na rin n
Warning:R-18Pleasure“Liam!” napasigaw ako sa gulat nang sabay kaming bumagsak sa malambot na kama pagkatapos magbanlaw mula sa pagkakaligo sa dagat. We were both naked. We were both in the state of being lustrous.Napasinghap ako nang bumagsak siya sa ibabaw ko. His hardly cock poked my belly. He’s already turned on. We are already turned on.Namungay ang mata kong tumingin sa kaniya. His narrowed dark eyes met mine with a mix of different emotions of melancholy, morose. My heart skipped a bit seeing all those plaintive sentiments.My hand tremblingly touched his face as I smiled. Gusto kong pawiin lahat ng lungkot sa mga mata niyang ako mismo ang naging dahilan.“My words are still not enough to remove all the pain I’d causes you Liam. I want to make you happy. I want to see your face smiling again…”“I miss you so much, Fiel,” putol niya sa’kin. “Stop blaming yourself. Ginusto ko ‘to simula pa lang at wala akong pinagsisisihan. Loving you might be painful but at the end still wo
JealousNagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Mahina akong napadaing at dahan-dahan nagmulat ng mga mata. Tagos ang araw sa salamin ng bintana. Napatitig ako sa kisame at kumurba ang ngiti sa labi ko. I felt a little sore in my private parts since we had a few rounds last night. We didn't stop until we were satisfied. Until we conquered our desires. Until we express how we long for each other.I suddenly yawned as I slowly got up from bed. Lalong lumapad ang ngiti ko sa labi nang nakitang bihis na rin ang katawan ko na siya ang gumawa. Until now I can't imagine myself back in his arms.I never imagined having this moment the time I left. Masiyado akong nagpadala sa isekyuridad ko, masiyado akong nagpadala sa mga bagay na nasaksihan. I know I'm not deserving for him even though he assured me so many times that I was. Pakiramdam ko kahit araw-araw kong ibigay ang sarili ko, kulang pa rin. Kulang pa rin ang paulit-ulit na salitang sorry para sa lahat. Sa lahat ng
Call“Ahh! Ahh! Liam, faster…” malakas kong ungol habang patuloy siyang umuulos sa loob ko.Mahigpit akong nakakapit sa leeg niya at sa bawat pagbaon ng kahabaan niya ay dumidiin din ang kuko ko sa kaniyang likod. We used to do this, pero hanggang ngayon nabibigla pa rin ako kapag may nangyari sa amin.“Ohh, Fiel… you're so fucking hot inside…” ungol niya at mas lalo pang dumoble ang bilis ng pagbayo. Mariin akong napapikit habang tinatanggap ang bawat baon niya sa kalooban ko na nagdudulot nang umaapaw na saya. “Ohh, Liam. Ahh! Ahh! More!” I screamed in so much pleasure as I widely opened my tights more to welcome his thrusts. Halos sumabay na rin ang balakang ko sa bawat pagbayo niya. Nanginig ang hita ko habang mabilis siyang bumabayo. Pinilit kong dumilat kahit na ayaw sumunod ng mata ko. I then saw him gazing up while moaning. His jaw intensely moved as he looked so burned in desire. “Liam, malapit na ako… please more…” I begged more while staring at him. His gaze slowly low
ForgivenessNakayakap ako sa sarili habang nakatanaw sa medyo madilim panghimpapawid. Kakalipad lang ng sinasakyan naming chopper pabalik ng Manila. Hindi na rin kasi kami aabot kung sasakyang panlupa ang gagamitin.“You okay?” Napatingala ako sa kaniya nang marinig ang boses niya. Tumango ako habang pinapatong niya ang itim na jacket sa akin bago siya umupo. “Whos driving this chopper?” tanong ko. “Si Khian…”Curious talaga ako sa Khian na ‘yan dahil hindi ako masiyadong pamilyar sa kaniya. Iilan lang sa magkakaibigan ang kilala ko at komportable ako.“Stop thinking, he’s a good friend of ours.”Napatango nalang ako at sumandal sa kaniyang balikat. Pumikit ang mata ko sabay haplos niya sa kamay ko.“They are all coming, our friends…” Liam informed me that made me nodded. “Okay lang kalat naman na siguro ang nagawa ko kaya wala na akong maitatago. I just really want to apologize even they won’t forgive me…” tipid akong ngumiti bago sinandal pabalik ang ulo sa balikat nya.Silent e
Surprise “Teka, saan tayo pupunta?” angil ko nang bigla na lang niya akong hinila pasakay ng sasakyan. “Babalik na tayo sa Valencia. Wala na rin sila.”Napabalik-tanaw ako sa loob ng restaurant. Ilang oras pa lang ang lumipas mula nang magkausap kami ni Trevious pero isa-isa na silang nagsialisan.Hindi na rin ako nagkaroon ng pagkakataon na maharap silang lahat dahil bigla raw nawala ang babaeng nagngangalang Krizza.Kahit na gusto ko ring malaman ang dahilan ay bigla na lang din naging balisa si Liam. Ramdam ko ang panginginig ng kamay niya hanggang sa nakasakay kami sa loob ng sasakyan. “Okay ka lang ba? Hind mo nakausap si K-Trevious…” “I'm good. I will just call him later,” namamalat ang boses niya. He opened the engine as he started driving without words about his friends. Tahimik lang din siyang nagmamaneho. Saglit ko lang siyang pinagmasdan at hindi ako namamalikmata dahil kapansin-pansin ang panginginig niya. “Liam, okay na lang ba? Aren't you happy that we are finally