Hello po. 2 weeks no update dahil sa loob ng 2 weeks na iyon ay may practice po kami sa graduation namin. Opo, no'ng June 23, graduate ako sa kursong kinuha ko and heeeep, may latin award po ang author niyo. hahahaha. (Secret muna kung ano) at dahil official unemployed na ako, babalik na po tayo sa update ulit. Iyon po ang dahilan bakit hindi ako nakapag update ng 2 weeks. Pasensya na po.
Ramdam ko ang paghagod ng kamay ni Yenro sa likuran ko. Tila tinatahan ako. “Nag grocery ba kayo?”mahinang bulong ko. Narinig ko siyang natawa. Parang may kung anong sumuntok sa sikmura ko sa tawa niya. Nagawa pa talaga niyang tumawa samantalang heto at kinakain ako ng selos sa lakad nila. “Huwag ka ngang tawa-tawa diyan,” naiinis na sabi ko. Sinuntok ko pa ang dibdib niya ngunit mahina lang naman. “I see. So hindi ka pumasok sa room?” aniya. Kumunot ang noo ko. Bakit? “Hindi kami magkasama ni Rona. Nasa school siya at nasa resto ako ni papa.” Nanlaki ang mata ko at napatingin sa kaniya. Nakita ko ang kislap sa mata niya. Naloko na! Wala na akong kawala sa taong ito. “You got scared for nothing. But hindi naman dapat kasi wala naman akong balak na bigyan ng attention ko maliban sa ‘yo,” sabi niya at ninakawan ako ng haIik. Agad akong pinamulahan. May pa iyak iyak pa akong nalalaman pero heto at wala pala siyang ginagawa. “Naiinis ako sa ‘yo, Yenro,” sabi ko. Pumungay ang mata n
Nasa kama ako ngayon ni Yenro at nakahiga. Naubos namin ang light liquor na ‘yon at medyo nahihilo nga ako pero konti lang naman. Nahiga na nga ako sa tabi niya habang siya naman ay kinukumutan ako. “Drunk?” bulong ni Yenro. Umiling ako. “Pero nahihilo ako ng konti,” sabi ko sa kaniya. Hiniga niya ako sa braso niya at niyakap. “You can sleep,” mahinang bulong niya sa tenga ko. I nodded. Natulog nga ako gaya ng sabi niya. At swear, natulog akong wala sa isipan ang pag-aalala kay papa. First time kong matulog na hindi iniisip kung nasaan si papa. Payapa akong natulog sa tabi ni Yenro. At nang magising kinaumagahan, naabutan ko pa siyang nakatingin sa akin. Tuloy, hindi ko alam kung natulog ba siya o hindi. “Kanina ka pa nagising?” “Kakagising lang,” nakangiting aniya. Pinagkunutan ko siya ng noo at tinignan kung anong oras na sa wall clock. “Uwi nako,” sabi ko sa kaniya. “Too early,” reklamo niya. Natawa ako at sumiksik sa katawan niya at inamoy ang leeg niya. Ang bango naman,
“Akhael wanted drop off from school.” Bungad ni Diego nang lapitan niya kami dito sa gym. “Ito na nga ba ang sinasabi ko. That guy is not thinking rationally!” Naiinis na sabi ni Steven na nasa tabi ko. Nawawala na rin kasi Kael ilang araw na. Silang dalawa ni Agatha ang nawawala actually at kalat sa balita ang mukha ni Kael at pinaratangan pa siyang kidnapper. “Galit ngayon sina tita sa ginawa ng pamilya ni Agatha.” Sabi ni Diego na nag-aalala na. Mayaman si Kael at ang pamilya niya at ganoon rin sila Agatha kaya halos laman ng balita ay tungkol sa pamilya ng dalawa. “They are the Romeo-Juliet wanna be in the Philippines,” natatawang bulong ni Yenro sa tabi na tanging ako lang ang nakadinig. “It’s not the right time to joke around Yenro,” naiinis na sabi ko. “Iyon ang sabi sa balita. Iyon ang bansag sa kanila ngayon lalo’t kalat ang litrato nila na mag jowa sila kaya suspetya ng karamihan ay nagtanan ang dalawa. Magkagalit ang pamilya nila, parang sina Romeo at Juliet lang.” H
Nagkulong ako sa library. Pumasok ako sa classroom nang 10 minutes nalang bago magstart. Hindi alam ni Steven nasaan ako since sira nga ang cellphone ko. Hindi niya ako ma-contact. Hindi pumasok si Yenro no’ng hapon kaya wala akong katabi habang naiirita naman ako dito kay Rona dahil naririnig ko siya na ipaglandakan ang ginagawa kuno nila ni Yenro na silang dalawa lang. Imbes na makinig ay hinayaan ko siya sa pagka ilusyunada niya. Nang matapos ang klase, hindi ko na hinintay si Steven dahil mamaya pa sila alas siete ng gabi matatapos. Nauna na ako sa kaniyang umuwi. 5 in the afternoon, hindi na mainit masyado kaya nilakad ko na ang papunta sa park dahil malapit lang naman sa pinapasukan ko. Iniisip ko ang nangyari kanina. I wonder saan na kaya si Yenro. Dahil tinatamad na akong magluto pag-uwi, kumain nalang ako ng streetfoods at solve na ako doon. Around 6:30 nang maisipan kung umuwi. Nag-aabang na ako ng tricycle nang biglang may puting van ang huminto sa harapan ko. May mga
“I can’t contact you,” mahaba ang nguso ni Steven nang makita niya ako sa school. “Sorry, pinapagawa ko kasi ang phone ko. Nasira,” sabi ko habang nakatitig sa mga notes ko. Kahit ang totoo ay hindi ko alam saan ko na nalagay iyon. “2 days kitang hindi nakita. Anong ginagawa mo?” sa loob ng 2 days na ‘yon, pilit ko siyang iniiwasan. Ayaw ko talagang magtagpo kami. Nagtatago ako. “Na busy lang ako,” sabi ko. Hindi ko siya magawang tignan. “Oh. Okay.” Aniya at natahimik. Maya-maya pa ay naramdaman kong tumabi siya sa akin. “Are we good hon?” naramdaman ko ang baba niya sa balikat ko. Nilalambing ako. Tumibok ng malakas ang puso ko sa ginawa niya. Kinakabahan ako. Hindi ako makagalaw. Pero pinili kong kumalma. “Oo naman Steven, we’re good,” sabi ko sa kaniya. Ngunit kita sa mata niya na hindi siya naniniwala. “I’ve been away for a week dahil isasama ako ni dad sa out of town niya. Hindi ko kayang umalis dahil pakiramdam ko ay hindi tayo okay,” sabi niya sa ‘kin. Tumingin ako at
"What happened?" Hannah asked habang papalit palit ang mata sa amin ni Yenro."I was being bullied by a classmate. Yenro just comforting me." Sabi ko at ramdam ko ang tingin ni Yenro sa gilid ko.Please stop it Yenro. Ayaw kong malaman ni Steven ito."Oh. Comfort." Ani Hannah sa nagdududang tono."Anong klaseng comfort iyon? Comfort as a classmate? Or comfort as a friend?" aniya na may nanunuyang tingin."Hannah!""Yes?" pinanlakihan niya ako ng mga mata."From the start, I don't like you. Hindi ko alam bakit pero hindi talaga kita gusto." Tumingin siya kay Yenro."Pero ngayon, alam ko na kung bakit hindi kita magawang magustuhan," aniya sabay balik tingin sa akin."Manggagamit at mal@ndi!""HANNAH!" Galit na sabi ni Yenro. He even stepped up para ipagtanggol ako kay Hannah ngunit hinarap niya si Yenro na may galit sa mga mata."It's a shame that I like a person like you. Go and defend her, Philip. I don't care. Because I'll do the same. I'll defend my kuya no matter what it takes." M
"Hoy! Tulala ka na naman!" Pambungad ni Vios na kakapasok lang ng bahay.Hindi ko siya pinansin at tahimik na nanonood ng palabas."Nakita kitang pumasok ulit kanina. Bakit? Akala ko magtatago ka lang sa bahay mo.""Wala. Gusto ko lang makita sila dahil anytime, papaalisin na ako ng boss mo."Tumahimik siya sa sinabi ko at nanood nalang ng palabas na pinapanood ko."Vios, bakit mo ito ginagawa? Bakit mo 'ko tinutulungan? Hindi ba kanang kamay ka ni Lia?""She's a lost girl, Amanda. I can't disclose any information to you dahil baka mas manganib ang buhay mo. Ang magagawa ko nalang ay siguraduhing ilayo ka sa kamatayan na binabalak niya."Balak nga akong patayin ng boss niya. How odd. Sinasabi ito ni Vios na parang wala lang. Hindi ko alam kung anong dapat ko naisin. Mabuhay pero takot at nagtatago o mamatay nalang."Tingin mo mabubuhay ako sa Canada ng mag-isa, Vios?""Pilitin mo, Amanda. Pilitin mo."May luhang kumawala sa mata ko. Ang saklap ng kapalaran ko."Si Yenro at Steven, hi
“Again?” Hindi makapaniwalang tanong ni Steven. “Let’s break up,” pag-uulit ko hoping marinig niya. Alam kong naintindihan niya agad iyong sinabi ko but ayaw niyang intindihin. I saw him chuckled but his eyes didn’t smile a bit. “You’re mad again, hon?” Hindi talaga siya naniniwala. Ayaw niyang maniwala sa sinasabi ko. “Steven, please.. Huwag mo na akong pahirapan,” may luha ng tumulo sa mga mata ko. I want to end this as soon as possible. “Are you hungry? Gusto mo bang kumain muna tayo?” he desperately said. He’s trying to approach me but I stepped back. “Is this about your father, hon? Are you stressed because of it? Tell me, do-doublehin ko ang effort ko to find him para hindi ka mag-alala pa. Just, huwag mo lang bitawan itong relasyon natin dahil napapagod ka na sa paghahanap sa kaniya.” Maririnig na ang pagmamakaawa sa kaniya. Pinahiran ko ang luha mata ko. Seryoso ko siyang tinitignan. “No need. Alam ko na kung saan si papa.” “Alam mo?” “Yes at nasa ibang bansa pala siy