Chapter 21

“I can’t contact you,” mahaba ang nguso ni Steven nang makita niya ako sa school.

“Sorry, pinapagawa ko kasi ang phone ko. Nasira,” sabi ko habang nakatitig sa mga notes ko. Kahit ang totoo ay hindi ko alam saan ko na nalagay iyon.

“2 days kitang hindi nakita. Anong ginagawa mo?” sa loob ng 2 days na ‘yon, pilit ko siyang iniiwasan. Ayaw ko talagang magtagpo kami. Nagtatago ako.

“Na busy lang ako,” sabi ko. Hindi ko siya magawang tignan.

“Oh. Okay.” Aniya at natahimik.

Maya-maya pa ay naramdaman kong tumabi siya sa akin.

“Are we good hon?” naramdaman ko ang baba niya sa balikat ko. Nilalambing ako. Tumibok ng malakas ang puso ko sa ginawa niya. Kinakabahan ako.

Hindi ako makagalaw. Pero pinili kong kumalma.

“Oo naman Steven, we’re good,” sabi ko sa kaniya. Ngunit kita sa mata niya na hindi siya naniniwala.

“I’ve been away for a week dahil isasama ako ni dad sa out of town niya. Hindi ko kayang umalis dahil pakiramdam ko ay hindi tayo okay,” sabi niya sa ‘kin.

Tumingin ako at