Chapter 17

Ramdam ko ang paghagod ng kamay ni Yenro sa likuran ko. Tila tinatahan ako. “Nag grocery ba kayo?”mahinang bulong ko.

Narinig ko siyang natawa. Parang may kung anong sumuntok sa sikmura ko sa tawa niya. Nagawa pa talaga niyang tumawa samantalang heto at kinakain ako ng selos sa lakad nila.

“Huwag ka ngang tawa-tawa diyan,” naiinis na sabi ko. Sinuntok ko pa ang dibdib niya ngunit mahina lang naman.

“I see. So hindi ka pumasok sa room?” aniya. Kumunot ang noo ko. Bakit?

“Hindi kami magkasama ni Rona. Nasa school siya at nasa resto ako ni papa.” Nanlaki ang mata ko at napatingin sa kaniya.

Nakita ko ang kislap sa mata niya. Naloko na! Wala na akong kawala sa taong ito.

“You got scared for nothing. But hindi naman dapat kasi wala naman akong balak na bigyan ng attention ko maliban sa ‘yo,” sabi niya at ninakawan ako ng haIik.

Agad akong pinamulahan. May pa iyak iyak pa akong nalalaman pero heto at wala pala siyang ginagawa.

“Naiinis ako sa ‘yo, Yenro,” sabi ko. Pumungay ang mata n