Kabanata 30

"Lunch?" yaya ulit ni Brent sa akin noong breaktime. Hindi nakakatulong ang mga pagsama niya sa akin dahil pinagchi-chismisan na kami ng mga empleyado dito.

I tried clearing my name kaya lang ay mukhang walang naniniwala. Lalo pa dahil lagi akong niyayakag ng boss namin.

"Busy ako, Brent," I declined. I have a lot of work to do today. Marami akong interviews na ita-transcribe, baka nga hindi ko ito matapos ngayong araw.

"C'mon, Peyn. Mamaya na 'yan! Wala ako kasabay mag-lunch," pamimilit niya pa at nagawa pang umupo sa tabi ko. Hindi ko alam kung kaninong swivel chair ang hinila niya. Mabuti na lang din dahil wala na halos tao dito sa hilera ko. Malaya kong masasagot si Brent.

"You know, for a boss, you don't look like you're busy. 'Tsaka you have a very big office! Doon ka mag-lunch! Wala namang makakakita kung mag-isa ka 'don."

"Malungkot kaya kumain mag-isa," madrama niya pang