Ava’s P.O.V
Napapunas na lang ako ng pawis na namumuo sa aking noo. Kahit tirik na tirik ang araw ay ginawa pa rin namin ang pag-sho-shoot sa mga models na gagawin naming mukha sa bagong produktong ilalabas namin. Narito kami sa gilid ng pampublikong kalsada kung saan kakaunti lamang ang dumadaang sasakyan ngunit maraming taong pumaparoon at parito. Isa sa dahilan kung kaya’t maraming tao ay patungo ito sa Supermarket. This is the perfect spot for the product. Bliss Perfume will still freshen you up even though you are in a public place.
“Astrid, what do you think is the perfect shot for the front page of the magazine?” tanong sa akin no’ng bi na nag-edit ng mga taken shot sa laptop pagkatapos ito e-export.
Napayuko naman ako at tumingin sa screen ng laptop. Buti na lang ay nakapuwesto ito sa may silong sa tabi ng isang hindi bukas na grocery store.
“I like this one... It’s kind of minimalist and the smile o
“FRIEND!” Sinunggaban ako ng yakap ni Shaelza nang makita ako sa sala nila kasama ang anak ko. “Thank God, naalala mo rin akong bisitahin rito. Akala ko ay nakalimutan mo na ako.” At marahang tinampal ako sa aking balikat.“Kagagaling lang namin sa Piano lesson ng anak ko at wala na kaming ibang mapuntahan kaya dinalaw ka na lang namin,” pagdadada ko.“Hello, Tita Shaelza!” bati sa kaniya ni Herald.“Oh hello, smart boy.” Yumuko si Shaelza upang panggigilan ang pisngi ng aking anak na ikinadaing naman ni Herald. “Ang pogi talaga ng anak mo. Mana sa tatay,” paglalahad niya na ikinaistatuwa din niya.Maging ako ay natigilan. Bumaba ang tingin ko kay Herald na ngayon ay nakatingala na sa akin. Bumalik ang tingin niya kay Shaelza.“Do you know my father, Tita Shaelza?” nakangiting tanong sa kaniya ni Herald.“Huh?” Tumayo siya ng tuwid at tumingin sa
“Mommy, Celestine’s house is bigger than my expectations. I didn't know that she’s so rich knowing that she is very simple in our school.” Magkahalong mangha at paghanga ang gumuguhit ngayon sa mukha ng aking anak. Hindi pa rin siya makapaniwala simula ng makita ito sa labas at ngayon ay nasa loob naman.Narito kami sa sala ng mansyon at nakaupo habang hinihintay naming bumaba si Hera na sinundo ni Manang Olivia sa ikalawang palapag. Kagaya nga ng request niya ay dinala ko rito si Herald. Ang hindi ko lang sigurado ay kung makakapagturo ba ako ng maayos ngayon kay Hera to think na narito si Herald. Baka magtakbuhan lang ang dalawa sa loob ng ilang oras na pamamalagi namin rito.“Even though she is so simple, Hera shout out for beauty. She’s a pretty girl with a sweet smile,” wika ko na ikinapula ng mga pisngi ni Herald
Madilim. Nakalulunod. Para kang sinasakal. Nakatatakot. Mawawalan ka na lang ng buhay kapag pinasok mo ito. Kahit hindi natapos ang kuwento ni Manang Olivia, kahit papaano’y may nalaman ako. Alam ko na kung ano ang kuwento ng madilim na anino na kumukubli sa kaniyang mga mata. Hindi ko alam. Hindi ko malaman. Dahil sa nalaman ko ay nahabag na lang ako sa kaniya at nakaramdam ng awa. Pareho kaming biktima ng nakaraan. Masarap sabihing, ‘buti nga dahil deserve n’yo ’yon’ pagkatapos ng ginawa ng ama niya sa mga magulang ko at kulang pang mabaliw siya. Pero hindi. Kaya ba nagagawa niya ang pumatay ng walang pagdadalawang-isip dahil wala siyang nakikitang liwanag? Kung gayo’y dapat pala akong magpasalamat dahil wala sa katiting ng pinagdaanan niya ang mga pinagdaanan ko.
“Tito Jemuel!” Patalon-talon pa si Herald nang makita ang Tito Jemuel niya na pumasok pagkatapos ko siyang pagbuksan ng pinto.Iminuwestra naman ni Jemuel ang mga kamay niya upang salubungin ng yakap ang anak ko. Natawa na lang ako nang magawa pang buhatin ni Jemuel si Herald at iniikot ang bata na ikinahiyaw ni Herald.“You miss me?” tanong ni Jemuel pagkatapos ikutin ang anak ko at ilapag.“Of course, Tito. I miss you,” pagtugon naman ng bata.“It’s been a week since our last meet you even miss me that much?” pag kunot-noo niya.“Of course, Tito Jemuel. Where's my pasalubong?” pagngingiti ni Herald.“That’s it! That’s the reason why you miss me because of pasalubong. I will no longer come here next time even you beg for my presence,” pagtatampo ni Jemuel. Umiwas pa siya sa anak ko na mas lalong ikinadikit sa kaniya ni Herald at halos sakalin siya sa h
Nagulat ako nang may kamay na biglang pumigil sa pagsara ng elevator at nang tuluyan itong bumukas ay tumambad sa aking harapan si Mr. Fonteverde, na ikinalaki ng aking mga mata. Abala siya sa pag-aayos ng kaniyang tuxedo. Nang tuluyan niyang iangat ang kaniyang paningin ay bakas sa kaniyang ekspresyon ang labis na pagkagulat. “Oh damn!” untag niya. Kahit ako ay nagulat at tiningnan ang kabuuan ng elevator. Maging siya ay sinuri ang kabuuan nito na tila iniisip kung nagkamali ba siya ng pinasukan o ano. Napapikit ako. Dahil sa nagawang pagmamadali ay nakagawa pa tuloy ako ng kapalpakan. Sa aming dalawa ay ako ang naligaw. Isang eksklusibong elevator pala ang napasukan ko. Mr. Fonteverde do not allow his employees to use his elevator even his men and Mr. S
Pagkalabas ko sa comfort room suot-suot ang kulay rosas na t-shirt ay nagkalingunan kami ni Mr. Fonteverde kung saan kalalabas lang din niya sa comfort room ng mga lalaki. Bagay na bagay sa kaniya ang kulay rosas na damit dahil nangingibabaw ang kremang-puting kulay ng kaniyang balat. Sabay rin kaming napaharap sa mga anak namin na ngayon ay kapuwa nakangiti na habang hinihintay kami sa tapat ng comfort room. Inilahad ko ang aking kamay kay Herald na kaagad namang tumakbo papunta sa akin at iniabot ang kamay ko. Samantalang si Hera naman ay tumakbo patungo sa kaniyang ama at hinawakan ang kamay ni Mr. Fonteverde. Nauna kaming naglakad papalabas ng pasilyo nang hinila ni Hera ang daddy niya at sumabay sa amin. Naghawakan ng mga kamay ang mga bata at nagtatalon habang hawak din namin ang magkabilaang mga kamay nila. Great! Ngayon ay mukha na kaming isang
Tumingin ako kay Mr. Fonteverde na ngayon ay nakaupo kasama ang mga ama ng bawat pamilyang nasa team namin.Samantala, kami ng mga ina kasama ang mga bata ay nakapuwesto sa iisang lugar kung saan nagpapahinga habang naghihintay ng kasunod na anunsyo para sa susunod na laro.“Can you give this to your father?” pakiusap ko kay Hera nang iabot ang isang bote ng tubig.“Sure, Mommy Astrid,” pagtalima niya’t tumakbo patungo sa kaniyang ama pagkatapos itong kunin.“Here’s yours , son,” bigkas ko nang iabot ko naman ang isa kay Herald.“Thanks, Mom,” tugon niya at muling hinarap ang kausap na naging kaibigan nila, na ngayon ay nasa ika-unang baitang sa elementarya. Bunsong anak na lalaki ito ng isa sa ka-team namin.“Thank you, Mommy Astrid,” ngiti sa akin ni Hera nang ibigay ko sa kaniya ang isa sa pagkabalik niya.“You’re welcome.” P
“Oh my gash! I can't take it anymore! Dapat pumunta pala ako para makita iyon!” pagtitili ni Shaelza nang ikuwento ko sa kaniya ang nangyari.Alam ko kung sakaling malaman man ito ni Mr. Fonteverde ay malilintikan talaga ako lalo na’t binilin niya itong kami lamang ang dapat na makakaalam. Hindi ko kasi napigilang ikuwento lalo na kung may kaibigan kang makulit. Pumunta lang talaga ang taong ito rito sa amin para maka-usyoso sa kung ano ang nangyari kanina.“Ano ba? Magigising ang anak ko,” pagsaway ko sa kaniya. Nagawa ko pang ituro ang kuwarto ni Herald na ngayon ay mahimbing na natutulog dahil sa pagod ng buong maghapon na ginawa sa Family Day event na iyon kanina.Naitakip niya naman ang kamay sa bibig niya.“Wala ka bang picture?” tanong niya na ikinailing ko naman, “Oh my gash! So sayang! Bakit kasi hindi mo kinuha?” pagmamaktol niya.Nagkibit-balikat ako. “Ano namang gagawin ko do&r