Halos mapatigagal ako sa mga sinabi ni Mr. Fonteverde na maging ang utak ko’y hindi kayang maproseso ang lahat ng iyon, kung kaya ang puso ko ngayon ay ’di na matahan pa dahil sa matinding pagkabog.
Nakatitig lamang ako ngayon at kinakapa kung ano ba ang dapat o tama kong itugon doon. Nagugulumihanan ako na hindi ko malaman sapagkat hanggang ngayon ay naririnig ko pa rin ang mga katagang iyon at hindi nagsasawa kahit paulit-ulit ito sa utak ko.
Nasa mabuti pa naman siguro akong kalagayan, hano? Pero bakit pakiramdam ko’y hihimatayin ako? Sa tanang lalaki ay siya lamang ang nakagagawa nito sa akin. Ibig sabihin, hindi na ito mabuti?
Ava, wake up! Kailangan mong magising.
“Daddy, I’m ready!”
Bahagya na lang akong nagitla n
Third Person P.O.V Malalaki ang bawat nagagawa niyang paghakbang sa loob ng isang madilim na basement. Inaayos niya ang kaniyang suot na tuxedo habang papalapit sa isang kuwarto na puno ng hiyawan at pagtangis ng isang lalaking pinapahirapan ng mga matitipunong kalalakihan na may suot na purong itim na kasuotan. “Magandang gabi, Mr. Fonteverde. Nasa loob ho si Mr. Segurado Fonteverde,” anang lalaking hindi naman gano’n kalaki ang katawan pero sa tindig nito’y katatakutan mo. Tumango na lang si Alas at sineyasan na buksan ang pinto na kaagad namang tinalima ng lalaki. “My favorite nephew is now here.” Halakhak ni Segundo nang makita ang pamangkin. Paanong paborito e, siya lang naman ang kaisa-isang pamangkin nito. “Mr. Fonteverde! Boss, pakawalan mo ’ko. Wala talaga akong kinalaman doon,” pagmamakaawa at pagpapalag na rin ng lalaking basag-basag na ang mukha at puno ng dugo mula sa mga sugat na natamo dahil sa pambubugbog. Nakaluhod ito
“When I was a kid buong akala ko, ako na ang pinakamapalad na anak sa buong mundo. I have my mom who always think our welfare and dad who support us financially. Mayro’n akong pamilya na kaya kong ipagmalaki; masaya, magkakasama at malaya sa problema. Knowing that we own a lot of properties and daddy was busy handling our business that time. Hindi iyon naging dahilan para magbago ang samahan namin bilang isang pamilya. And my friends envy me for that. It was perfect and I thought it wouldn't stop there not until my mother's first love appear. Simula noon palagi na silang nag-aaway ni daddy.” Mapait na ngumiti si Mr. Fonteverde nang simulan niya ang pagkuwento.Kapuwa kami nakaupo sa malamig na sahig rito sa mini kitchen ng opisina ni Mr. Fonteverde. Magkaharap kaming dalawa, ngunit may kalahating pulgada rin ang layo. Nakaunat ang kanang paa niya habang nakatayo’t baluktot ang kaliw
Ava’s P.O.V “Mr. Fonteverde.” Mabilis kaming napalayo sa isa’t isa at impit na napamura si Mr. Fonteverde nang biglang bumukas ang pinto’t tawagin siya. “Yes?” Pagharap niya na base sa boses ay ang kaniyang sekretarya. “Mr. Fonteverde, labas na ho ako.” Nakayuko lamang ako hanggang sa makalabas ay hindi ko na nagawa pang itaas ang ulo ko. Mabilis akong naglakad patungo sa departamento namin. Napapikit ako’t napakuyom ng mga palad dahil sa nangyari kani-kanina lang o sabihin na lang natin na mangyayari pa lang. Muntikan na ’yon at hindi ko akaling wala man lang akong ginawa para maiwasan ’yon. Kung hindi pa dumating ang sekretarya niya’y panigurado ng—hindi ko na alam. Ano na lang ang sasabihin ni Mr. Fonteverde sa akin kapag nagkita kami? Halos panggigilan ko ang aking sarili dahil sa inis. “Astrid, saan ka galing?” Mabilis akong napahawak sa aking dibdib nang may magsalita. Nang maitaas ko ang aking ulo ay si Liann
Nang buksan ko ang pinto ng unit ay bumungad sa aming paningin si Jemuel na ang kamay ay nabitin sa doorbell. “Jemuel?” banggit ko sa kaniyang pangalan. “Hey,” tugon niya’t isinuksok ang mga kamay sa bulsa ng kaniyang suot na leather jacket. “Tito Jemuel!” Pagsisiksik ni Herald na binigyan ko naman ng espasyo para makalabas. “Zup, Kiddo!” Binuhat niya ang bata nang iminuwestra ni Herald ang mga kamay para magpabuhat. Sinuyod niya ng tingin ang bata at nang mapansing nakapanlakad ito ay humarap siya sa akin. “Mukhang may lakad kayo,” untag niya. “Yes, Tito Jemuel. I and mommy were going to Celestine’s big house,” ang bata na ang sumagot. Muli niya akong binalingan ng tingin pagkatapos makuha ng bata ang kaniyang atensyon. Napakunot ang kaniyang noo. “For what occasion?” pagtataka niya. “Don't you know that mommy was Hera’s tutor and Tito Alas said, I can go there again,” muli ay si Herald ang sumagot sa kaniya. “
“Fred, narito ka lang pala,” ngiting usal ni Jemuel, ngunit nang mapansin na naroroon ako ay nalusaw ang kaniyang ngiti at palipat-lipat ang tingin sa amin.“Sige, pupuntahan ko lang ang mga bata,” pamamaalam ko.Bago ako umalis ay binigyan ko muna ng sandaling sulyap si Mr. Fonteverde na ngayon ay nasa malayo na ang tingin.Nang dumaan ako kay Jemuel ay itiningala niya ang kaniyang ulo at iniiwas ang tingin.Third Person P.O.V“Huwag mong sabihing na-miss mo na kaagad ako?” pagngiti ni Alas nang harapin niya ang kaniyang pinsan.Pagak na natawa si Jemuel. “Fuck up!” labas sa ilong niyang bulalas. “Ano iyong naabutan ko?” Pagtaas-noong tanong niya kay Alas.“Hulaan mo,” pamimilosopo ni Alas nang daanan niya si Jemuel papalabas ng kusina.“Fred, fuck off okay? Kaibigan ko si Astrid at kilala kita.” Paghawak ni Jemuel sa balikat ni Alas at s
Must Read: Read at your own risk. Third Person’s P.O.V “Mr. Fonteverde, here’s your coffee.” Paglapag ng sekretarya ni Alas ng isang tasang kape sa kaniyang mesa. “You may now go out,” wika ni Alas na hindi man lang tiningala ang kaniyang sekretarya at abala lamang siya sa pagbabasa at pagpirma ng mga papeles na nakalatag ngayon sa kaniyang harapan. Nang mapansin sa bahaging gilid ng kaniyang paningin na hindi pa umaalis ang kaniyang sekretarya na nagngangalang Belle ay doon pa lamang siya tumingala. “What are you doing?” tanong niya nang magkasalubong ang kanilang paningin. Malagkit lamang siyang tinitigan ng kaniyang sekretarya at hindi pinansin ang na
“Bye, Mom. Take care of your self.” Paghalik ng aking anak sa pisngi ko. “You too. Don’t be a headache to your teacher, okay?” habilin ko. “You don't have to worry, Mom. I’ve been a good boy since then.” Pagkindat niya na aking ikinatawa, sa mahinang paraan. Tumayo ako mula sa aking pagkakaluhod. “Go on, go inside.” Paggulo ko ng kaniyang buhok na kaniya namamg ikinabusangot. “Mom, I fixed my hair a couple of minutes earlier but you messed it up,” pagrereklamo niya. Hinawakan ko ang tuhod ko upang yumukod sa kaniya. “Hmp... it seems there’s something going on that I don't know about,” panunukso ko’t nagawa ko pang hawakan ang aking baba. Hindi ko inaasahang magiging epektibo iyon dahil namula ang tainga ng aking anak. “Who’s that lucky girl?” Hinanap ko ang kaniyang mukha ngunit iniiwas niya ito sa akin. “Mom, stop it. I’m too young for that,” pagtatanggi niya. “Mommy Astrid!” Pareho kami
Napayakap ako sa aking sarili nang kumapit sa aking balat ang malamig na simoy ng hangin. Napatingin ako sa maputi at malambot na buhangin na sa tuwing inaapakan ko’y napapagaan ang aking pakiramdam—tila minamasahe ang mga talampakan ko ng mga maliliit na butil ng bato. Maaliwalas at hindi masakit sa balat ang sinag ng araw. Malamya at tahimik lamang ang bawat paghalik ng mga alon sa dalampasigan.Tila dinuduyan ka para makatulog, pero nanatili ka pa ring nakamulat dahil hindi mo gustong pakawalan ang pagkakataong ito.Suot ang casual bell sleeve dress ay binabagtas ko ngayon ang baybayin ng nakayapak lamang. Sa wakas ay nakaramdam ako ng sariwang hangin na nagdadala ng kaginhawaan. Sapat na siguro ang mga pinagdaanan ko nitong mga nakaraang araw para bigyan ko ang aking sarili ng panandaliang pahinga.Napangiti ako nang makita si Shaelza na sinasamahan ang anak kong gumawa ng palasyong buhangin. Nang makita ako ni Herald ay kinawayan niy