Chapter 76.2

Umiiyak na ngayon ang mga bata dahil sa nangyayari. Naramdaman ko ang mga kamay ni Shaelza sa aking mga balikat. Napaluha na ako sa mga nangyayari. Ano ba kasi iyon na hindi ko alam? At bakit ganito ang nararamdaman ko? Parang pinipiga ang puso ko. Naninikip ang dibdib ko dahil sa lakas ng pagtahip nito. Bakit para bang ayaw tanggapin ng buong sistema ko ang susunod na sasabihin nila ngunit gustong-gusto kong malaman ang buong katotohanan sa mga oras na ito?

“J-Jemuel, what is it? Please, tell me,” humihikbing pakiusap ko sa kaniya.

Nakita ko na lang na umalog-alog ang mga balikat ni Jemuel.

“I’m sorry, Ava. I didn't mean to do that. I’m sorry.” Paghilamos niya ng sariling palad sa kaniyang mukha. “I didn't know that it will happened. I didn’t know that you will suffer after that. Ang alam ko lang... k-kapag ginawa ko ’yon ay tatakbo ka papunta sa akin at hihingi ng tulong. Upang sa huli ay mapasaakin ka pa r