Dinaig pa ni Casey ang binuhusan ng yelo sa kanyang kinauupuan nang sadyain siya ng dalawang pulis, kasama si Ronnie Lagoste sa kanyang bahay. She’s trying to process all the details inside her head, but her brain is malfunctioning. That can’t happen. She wants to revise what officer Alcantara said, but it was clear and she heard it right. Nakalaya ang dalawang lalaki na pumatay sa kanyang mga magulang? Paano?
It was a life sentence, paanong nangyari iyon? Kumabog nang husto ang dibdib niya nang maalala kung anong sinapit niya sa kamay ng dalawang sanggano na iyon bago siya nakatakas.Makailang ulit siyang marahang umiling at saka siya tumingin sa abogado ng PAO. Ito na ngayon ang ibinigay sa kanya dahil wala na siyang pambayad pa sa isang private lawyer. The files were transferred to this man who’s sitting in front of her. They’ve met several times and Attorney Lagoste is such a kind person. He’s so very humble and she doesn’t feel like he’s treating her as one of his clients. Para lang itong isang kaibigan na nagpapaliwanag ng tungkol sa mga bagay-bagay.“You’re frightened.” Attorney Lagoste smiles a bit.She nods in response as she feels her tears start to well up in her eyes. “I am.” Her voice cracks. She has every reason to be struck with fear.Hinawakan siya ng lalaki sa kamay at saka marahan na inalog iyon. “We'll put them back behind the bars; this time, lifetime.” Sabi nito sa kanya na puno ng paniniyak.Kahit paano ay parang nabuhayan siya ng loob pero hindi pa rin maiaalis sa kanya na huwag matakot.She had experienced enough. Kamuntik na siyang magahasa at mamatay sa kamay ng mga kriminal, tapos ngayon ay nasa bingit na naman siya ng alanganin?Ang tatlong taon na pinalipas niya at pinilit na mag-move on sa pagkamatay ng kanyang mga magulang, at ang lahat ng takot niya ay biglang bumalik ngayon na parang nangyari lang kahapon; ang bangungot sa buhay niya na kahit paano ay paunti-unting nabubura dahil sa mga kaibigan niya na lagi niyang karamay.Everything is just so useless. Ngayon na wala na siyang pera dahil naubos na para lang maitawid niya ang hustisya na karapat-dapat sa pamilya niya, paano pa siya kikilos?“The police officers are suggesting for a 24/7 security. If you can’t pay it for yourself, they’re offering the protection program for you. You're welcome to accept the offer.” Dagdag pa ni Ronnie sa kanya.“For how long?” she nervously asked, feeling so dreadfully worried.“For as long as justice isn’t served for the second time.”Inay! Nanlaki ang mga mata niya. She can’t wait that long. Mahaba ang panahon na kailangang tiisin para makulong ulit ang dalawang lalaking iyon pero hindi naman siya pwedeng magpakabulok sa lugar na itinalaga ng gobyerno kung saan siya magiging ligtas.Parang siya na ang nakulong noon at hindi na ang mga walanghiyang pumatay sa Mommy at Daddy niya. But where will she find her withstander? She doesn’t have any penny to pay for a security. Kung may pera man siya, para lang iyon sa pag-aaral niya at pagkain araw-araw. Wala naman sa kanyang tumatanggap sa trabaho dahil menor pa siya. Next month pa siya magdi-desi otso. Anong ipapasuweldo niya sa isang bodyguard, kulangot? She even sold her car to finish third year college. Kung bakit naman kasi pangarap pa niyang maging abogado? May isa pa naman siyang sasakyan at kapag nagkagipitan ay iyon na ang ididispatsa niya.She has to find a way.“I’ll accept it for now. But I’ll find my own way to get rid of that protector thing. I can’t stay under the police’s protection custody even just for a month. Masisiraan ako ng ulo, Attorney.” Napasandal siya sa sofa at inis na sinalo ang ulo.Hindi maiwasan na natawa nang mahina si Ronnie habang nakatingin sa kanya. “Do you need help? I can lend you some money to…”“No.” napaupo siya nang tuwid at napatingin sa binatang abogado. Of course she can’t take advantage of his kindness. Ronnie's professional fee is for free. Pati ba naman pambayad sa isang private protector ay kargo pa nito? That’s too much. Ayaw niyang mabaon sa utang na loob lalo na kung sa isang lalaki. Kinse pa lang siya nang mamatay ang kanyang mga magulang at mula noon ay marami ang nag-alok sa kanya ng tulong at karamihan ay galing sa mga DOM niyang kapitbahay. She was so naïve at that time and she’s still so naïve at this very moment, but that naivety does not necessarily have something to do when it comes to the capability of his mind to think properly. She can’t accept every offer now and pay them later. She’s a beautiful young woman. Marami ang nagsasabi noon sa kanya kahit noong bata pa siya. Some of the old women inside the village did tell her that she must be witty enough when it comes to accepting offers from other people, especially if the offeror is a man. She got the meaning of that. Tumayo na lang siya sa sarili niyang mga paa kasi kahit paano ay may ari-arian naman ang mga magulang niya. Wala naman siyang masahan na tulong sa mga kamag-anak. Ang nakakainis pa nga ay namatayan na siya noon ay nakipaghabulan pa sa mana ang kaisa-isang kapatid ng Daddy niya. Nandoon pa ang issue na involve ang Daddy niya sa isang sindikato na nag-ooperate ng mga iligal na pasugalan kaya pinatay ang mga magulang niya. She didn’t find the truth. Wala naman identity ang dalawang kriminal na iyon bukod sa may nga sinasabi sa buhay.Involve man o hindi, hindi pa rin tama na binaboy ang Mommy niya. Her Mom was a beautiful woman and was raped before those bastards slashed her mother’s throat. She had been badly traumatized and had to undergo such medication. Kitang-kita niya kasi ang kababuyan na iyon at talagang pinilit siyang panoorin ang lahat. If it was so painful for her, how much more to his Dad? Naghihingalo na ang Daddy niya dahil sa di mabilang na saksak ay nakikita pa ang kahayupan na iyon. Kaya bata pa lang siya ay hindi na siya tanga sa kung paano aktwal na nagtatalik ang isang babae at lalaki. It was badly etched inside her mind that it was painful and tragic and never in her life will she indulge herself to such sexual activities. She’s afraid to experience what her Mom had experienced. Iyon ang kaisa-isang bagay na hindi niya nasabi sa psychiatrist na tumulong sa kanya para matanggal ang trauma sa isip niya. Natanggal man iyon, hindi iyon mawawala sa memorya niya at sa puso niya. Bangungot iyon na humahabol sa kanya araw-araw. Matatag lang siya dahil may mga kaibigan siyang hindi siya pinababayaan.Sumandal siya ulit sa sofa nang ma-realize niya na napagtaasan niya ng boses ang abogado na parang hindi naman iyon pinansin. “I’m sorry, Attorney. I just want to stand on my own and learn how to face this. I've faced this once and I know I can still face it now. I am aware that you’re already helping me that is why I don’t want to bother you finding my private security. May choice naman kasi ako, ang mag-stay sa custody ng mga pulis, pero hindi ako magpapakabulok doon.” Sabi niya saka siya humalukipkip.Tama na ang ilang masasamang bagay na nakatatak sa utak niya. Hindi na siya dapat na magdagdag pa ng takot ngayon.She’s aware that Ronnie is looking at her. Madalas naman na nakatunganga sa kanya ang lalaki kapag magkaharap sila na para bang wala itong nakikita kung hindi siya. Gumalaw ang mga mata niya papunta rito. He smiles at her instantly and rumples her hair. Bata pa ang lalaki at gwapo pero wala itong dating sa kanya. Siya man lang yata ang kaisa-isang babaeng walang crush sa mundo. And it’s one of their pledges, the sorority girls. Hindi sila magkakaroon ng boyfriend hangga't hindi sila nakakagraduate sa College.“When will I move to the PNP's custody, Attorney?” Casey just asked instead, ignoring that stare of appreciation.“You can come with me if you don’t want to stay with them.” He offered.Humaba ang bibig niya dahil may kakulitan din pala ang abogado. Sinabi na nga niyang ayaw niya. Sa lahat pa naman din ay ayaw niya na itinuturing siyang bata na hindi kayang tumayo sa sarili niyang mga paa. She’s been living all by herself for three years and she never asked for her relatives’ help. They didn’t even offer her any. Hindi nga niya alam kung bakit pero nasasaktan siya sa tuwing maririnig na ayaw daw ng mga iyon na madamay sa problema niya dahil nakakatakot daw ang kinasangkutan ng Daddy niya na sindikato.Bumuntong hininga na lang siya. “Thanks but no thanks, Attorney. I can stay with the cops for a couple of days. I’ll find solution for this. I just hope that those murderers will be put in jail as soon as possible. Alam ko na libre ang service mo, Attorney pero sana naman huwag kang tamarin na ipaglaban iyon kahit wala akong naibabayad sa iyo.” She blinks.Bigla na lang tumawa ang kausap niya at parang siyang-siya pa sa pagiging taklesa niya.“You’re such a witty girl. Don’t worry. I don’t need anything in return. I was made to help the people who are in need, for free.” Ronnie smiled at her sincerely.She nods at him and smiles, too. Napatingin siya sa pusa niyang alaga. Mag-e-evacuate pala silang mag-amo o baka iwan muna niya si Cutie sa isa sa mga kaibigan niya. Sigurado ay mamimiss nito ang kaaway na unggoy sa kapitbahay na si Bernardo na ilang daang metro ang layo sa kanila.She thinks she must call her friends first. She knows how welcome she is in her friends' families, it’s just that she can’t put those peoples' lives at risk. They’ve been helping her ever since and that’s enough for her.She needs to be tougher and stronger this time. She’s feeling a vast range of fear but if she managed to surpass that supposed to be death in those culprits’ hands, she could still make it up this time. She’s Casey Daniella, an Imperial, matatag sa kabila ng pagiging matatakutin. Those goons can’t kill her and she won’t give them the satisfaction.“Pwede bang balikan niyo na lang ako Attorney dito? I need to talk to my friends.” Pakiusap niya sa lalaki na kaagad naman na tumango. Ito kasi ang maghahatid sa kanya sa PNP custody.“Of course. I’ll be back after lunch. I’ll leave the cops here to secure you. We can’t afford to risk a single second without security, Casey. Those men are dangerous and it was clearly stated that they threatened you after the trial and after you’ve proven them guilty.” Ronnie said without leaving her eyes.Tumango siya at saka ngumiti sa lalaki. Lalo lang itong napatanga sa kanya. Maganda lang tingnan at hindi ito nagmumukhang epal dahil isang lawyer. Pero halatang-halata na parang may gusto pa sa kanya; ayaw lang niyang maging malisyosa.Sinabi na sa kanya ng mga kaibigan niya na parang iba ang titig ni Attorney Lagoste. Siya lang ang nag-de-deny. Hindi naman imposible iyon dahil maganda naman talaga siya at hindi siya mukhang seventeen lang, eighteen after two weeks. Dalagang-dalaga na siya iyon lang ay madalas na isip bata pa rin kapag nagsasalita at kapag nagdedesisyon. Napatatag lang siya ng panahon dahil sa nangyari sa mga magulang niya.And now she’s praying to be safe again. If she made to escape when she was still fifteen, she could even do it now that she’s eighteen. Ipakukulong niya ulit ang mga lalaki na iyon na pumatay sa mga magulang niya. Kung naging miyembro man ng sindikato ang Daddy niya, he still deserves to have justice. For all she knew, her Dad had been so good to her and to her Mom. He’s the best Dad for her no matter what people say.Nasapo ni Miggy ang ulo nang biglang kumirot iyon nang marinig niya ang ring ng phone sa ibabaw ng mesa sa may gawing ulunan. He winces and grunts under the blanket. Hubad pa siya sa ilalim ng kumot at may hang-over. Kauuwi lang niya kahapon galing sa kampo pero sa bar ang tuloy niya at nakuha pa niyang mag-uwi ng babae sa kanyang pub. He’s a Navy, Philippine Air force, defending the country, a Lieutenant General who’s ready to bomb any country and ready to bomb any pussy. Umuwi lang siya para magpahinga at bisitahin ang kumpanya. He’s an only son, owning various luxurious towers in the entire Metropolis and chains of restaurants and resorts, too. Kinukulit na kasi siya ng Mommy niya na bumisita kaya naman pinagbigyan niya. Isa pa namimiss na rin niya ang ina kaya nag-leave siya ng dalawang buwan para naman makasama ang pamilya niya, pero unang gabi ay wala kaagad siya sa mansyon, kung hindi nasa kandungan ng babae.And now his phone is screaming on the beds
Three Bumaluktot ang mga labi ni Casey nang lumabas siya mula sa kwarto kung saan siya dinala kahapon pa. Hindi naman siya nakatulog dahil namamahay siya at kung hindi niya katabi si Cutie, malamang ay hindi siya matatahimik. She’s waiting for Empress' text message or call. Maya’t maya ang sulyap niya sa aparato dahil baka hindi niya narinig ang tunog ng message alert. Nabanggit kasi sa kanya noon kahapon na susubukang humingi ng tulong sa tiyuhin na umuwi raw para sa magbakasyon nang saglit. Siyempre ipinaalam niya sa mga kaibigan ang tungkol sa sitwasyon niya at eksakto naman na may naisip na solusyon ang isa sa mga iyon sa kanyang problema. Umaasa siya na magiging positive ang resulta ng paghingi niya ng tulong sa tiyuhin ni Empress. Hindi siya makakatagal sa protection custody ng PNP, para siyang tanga na nakakulong. Isang gabi at kalahating araw pa lang siya roon ay para na siyang mas lalong nabuburo. Dinaig pa niya ang isang baliw na nasa mental asylum. Sh
Part Four Miggy simply removes his eyes away from the girl. She’s seventeen, turning eighteen. Makakasuhan pa siya kapag napamali siya ng kilos. Maganda ang bata at hindi niya pwedeng itanggi iyon. Sa apat na magkakaibigan ay ito ang pinakamaliit, pero ito ang pinakamaganda. She’s fair, has cute bangs and black hair that barely reaches her shoulders. Magaganda ang dark brown na mga mata na mas lalong nabuhay sa mascara na nakalagay sa mga pilik-mata nito. He knows nothing when it comes to make-ups and foundations or whatever freak those are, but counting all the women who rattled around the the tip of his fingertips, he managed to learn the things that were being put on a woman’s face. And Casey has nothing but mascara.For all he knows, Empress is 5'7 in height and the other two are likely the same. Naiwan si Casey Daniella na maliit at palagay niya ay 5’4 lang ang bata o baka nga mas maliit pa, pero mahahaba ang binti at hita, katamtaman ang laki ng katawan at a
Part Five Tahimik na binubuksan ni Casey ang pintuan ng bahay habang nasa likod niya sina Empress at naghihintay. Attorney Lagoste is talking to Lt Gen. Alonde, but the latter seems to be not being so attentive. Pasimple itong lumilinga sa paligid at gwapong-gwapo sa sarili sa suot na kumikinang na blue sunglass. Gwapo naman talaga. Napatanga na tuloy siya at hindi maipasok ang susi sa doorknob, paano ay wala naman doon ang atensyon niya kung hindi nasa matandang militar. Alam niyang nagmu-multitasking iyon. Nabubwisit siya sa sarili niya kasi hindi naman niya gustong mapatitig pero parang hindi na nga matanggal ang mga mata niya sa pagkaka-plaster sa kabuuan ng matandang binata. Matandang binata na ito para sa kanya kasi ay trenta y singko na at wala pang asawa.But it’s so impossible for him not to find his best woman. Sigurado naman na marami itong choices, baka choosy lang. Halata naman na mitikoloso ang dating. Iyon bang tipo ng lalaki na kapag nalukot ang d
Part Six Miggy was left standing mystified. Casey's voice echoes around the corners of his head. That seldom happens when he’s mind is being preoccupied by a woman’s thought or rather – a girl’s thought. “Ayoko ngang hawakan ang baril mo, m-malaki kasi saka…m-mabigat…”…” Damn! Napatanga siya kasi ay umigting ang pagkalalaki niya. Iba ang pakahulugan niya sa salitang malaki at mabigat. Sure he is humongous and heavy for he’s 10 inches. Hindi lang basta umuungol ang babae sa kama niya kapag nagtitikiman sila, kung hindi humihiyaw pa. Mataas ang kontrol niya kahit na gaano pa niya kagusto ang isang babae, pero bihira pa sa bihira na maiwan siyang natitilihan at nauubusan ng salita. He’s always in control and he must always be in control. He calms himself and takes his steps. Pumasok siya nang walang imik sa bahay at saka siya dumiretso sa may kusina para libutin naman ang loob nito. May kalakihan din ang nabiling bahay ni Casey at mukhang American inspired and architect, renovated
Part Seven Nakasimangot na inihanda ni Casey ang pagkain sa mesa at halos ibagsak niya ang mga pinggan at kutsara matapos niyang bumaba mula sa kwarto niya. Parang trumpo na paikot-ikot sa tuktok ng ulo niya ang pang-iinsulto sa kanya ni Miggy kaya sumama nang husto ang loob niya at alam niyang kahit pinilit niya na huwag ipahalata ay alam niya na nakita iyon ng binatang matanda.“Ay, may ayaw magpakain.” Biro ni Dana sa kanya kaya lalong nanulis lang ang mga labi niya.“Paano napaka-ungentleman naman ng Tito ni Em-Em. Wala ka na bang ibang tiyuhin na pwedeng maging security ko? Alam ko naman na libre nga ang service kasi wala nga akong pera ‘di ba? Pero dapat ba na i-emphasize pa?” Inis na pinukol niya ng tingin ang kausap na kaibiga. Hindi naman iyon nasaktan dahil parang nalukot lang din ang mukha.“Wala na. Maliit lang naman ang family nina Mommy, alam mo rin ‘yan, at si Tito Miggy lang ang kaisa-isa niyang pinsan. Pagtyagaan mo na, masasanay ka rin
Part Eight She's having a second thought if she'll hop out of the car or will stay inside it. Nakasilip si Casey sa bintana ng kotse ni Miggy at nakatanaw sa pagkalaki-laking bahay na parang pakiramdam niya ay nasa tuktok na ng isang bundok. Walang ibang makikita sa ibaba kung hindi ang napakalawak na private golf court at sa kabilang side ay walang kasing lawak na taniman ng mga iba't ibang kulay ng mga lilies. Kung mansyon ang tawag niya sa bahay na ipinagbili niya noon na pag-aari ng mga magulang niya, ano ang dapat niyang itawag sa bahay ni Lt-Gen. Miggy? Palasyo? It was painted white, the glasses were sparkling green and the accent color was oak. May pagkalaki-laking swimming pool na parang nakalutang sa ere at may isang gazeebo na korteng kalabasa ni Cinderella.Hinabol niya ng tingin ang binata na papalayo na pero nabawi niya ang mga mata at pasimpleng umayos ng upo nang pumihit ito pabalik.Narinig niyang bumukas ang pintuan ng kotse sa side niya at n
Part Nine He can't believe it. Standing before Miggy’s very eye is the daughter of Denisse. Busy ang dalaga sa pagtitig sa mga naka-display na painting ng Mommy niya sa loob ng gallery at siya ay busy naman sa pagtitig sa mukha ni Casey, habang nakaupo siya sa isang stool at may hawak na bote ng alak sa kamay niya. Casey was the reason why his heart had been broken into pieces. Hindi niya alam na may laman na pala ang t’yan ni Denisse pero nagsasama pa rin silang dalawa bilang mag-boyfriend. Though he felt that the woman had been acting so cold, she didn't leave him right away. Inakala pa nga niya na kanya ang bata at handa niyang panagutan kahit na desi siete pa lang siya noon, pero hindi pala sa kanya. He was disappointed and badly wounded. Denisse didn't explain why, umiiyak lang iyon noon at parang ayaw na ihiwalay ang mga mata sa mukha niya. He felt that she had loved him, too, but maybe it wasn't just enough.At paglipas ng halos labing walong taon, nandito