"sino ka hindi kita kilala bakit anong sinasabi mo ha sheena ha"isang maarteng boses ang narinig ko sa kabilang linya kaya naman ay kaagad pumasok sa isip ko ang pinsan kong si Josephine ganon kasi ang tono nang kanyang pananalita siguro dahil na rin sa na adapt nya na yun sa accent ng U.S"Josephine?" pag sisigurado ko pa kung sya nga ba talaga ang kausap ko"sino pa ba hays.. kung hindi pa dahil kay mom hindi ko pa malalaman na ikakasal ka na pala at ako pa talaga yung nilihiman mo ha" inis na pagkakasabi nya sakin sa totoo lang itinago ko talaga sa kanya ang totoo dahil gusto ko sana syang isurprise kasi sinabi sakin ni tita na uuwi na rin naman sya nang pilipinas para daw magbakasyon kaso mukhang hindi ko na nga yun magagawa ngayon dahil alam nya na ang totoo na ikakasal na nga akoHabang kausap ko si Josephine ay napansin kong sumenyas na si Christine na aalis na kaya naman ay tinakpan ko muna ang cellphone para kausapin sya"Ellaine mauuna na sana ako may mga aayusin pa kasi a
siguro dahil na rin sa na adapt nya na yun sa accent ng U.S"Josephine?" pag sisigurado ko pa kung sya nga ba talaga ang kausap ko"sino pa ba hays.. kung hindi pa dahil kay mom hindi ko pa malalaman na ikakasal ka na pala at ako pa talaga yung nilihiman mo ha" inis na pagkakasabi nya sakin sa totoo lang itinago ko talaga sa kanya ang totoo dahil gusto ko sana syang isurprise kasi sinabi sakin ni tita na uuwi na rin naman sya nang pilipinas para daw magbakasyon kaso mukhang hindi ko na nga yun magagawa ngayon dahil alam nya na ang totoo na ikakasal na nga akoHabang kausap ko si Josephine ay napansin kong sumenyas na si Christine na aalis na kaya naman ay tinakpan ko muna ang cellphone para kausapin sya"Ellaine mauuna na sana ako may mga aayusin pa kasi ako sa Office" pahinhin na sabi pa sakin ni Christine habang dala dala nya ang kanyang mga gamit palabas nang bahay"ah sige thank you ha update mo na lang ako ulit or kindly call me na lang if there's anything problem okay?""yes El
"wala namang problema apo.. kumain ka na ba?""Busog pa naman po ako. ahm.. lola kasi po wag po sana kayong magagalit kumuha po kasi ako ng sample ng gamot nyo at ipinakita ko sa kapatid ni jacob na nurse." Laking gulat ni cynthia sa narinig kay jenny at agad itong napatayo.namumutla na ito dahil sa kaba"di nyo naman po la sinabi sa akin na umiinom po pala kayo ng vitamins"Guminhawa naman ang loob ni cynthia nang marinig na walang alam si jenny sa mga nangyayari."Nakita ko sa lalagyanan na kunti nalang pala ang inyong vitamins eh di sana ako nalang po ang bumibili.Hayaan nyo po la at ako nalang po ang bibili bukas---"Hinawakan sya ni cynthia sa balikat kayat napatingin si jenny dito at nagtaka."ako na lang apo..saka okay naman na ako kahit hindi na ako mag take ng vitamins eh malakas ako." "Sigurado.. po kayo la?""Oo naman apo"Kinagabihan habang mahimbing na natutulog si cynthia ay napaharap naman si jenny sa kanyang lola at saka pinagmamasdan ito."Lola, sana po wala ay k
"wala namang problema apo.. kumain ka na ba?" "Busog pa naman po ako. ahm.. lola kasi po wag po sana kayong magagalit kumuha po kasi ako ng sample ng gamot nyo at ipinakita ko sa kapatid ni jacob na nurse." Laking gulat ni cynthia sa narinig kay jenny at agad itong napatayo. namumutla na ito dahil sa kaba "di nyo naman po la sinabi sa akin na umiinom po pala kayo ng vitamins" Guminhawa naman ang loob ni cynthia nang marinig na walang alam si jenny sa mga nangyayari. "Nakita ko sa lalagyanan na kunti nalang pala ang inyong vitamins eh di sana ako nalang po ang bumibili. Hayaan nyo po la at ako nalang po ang bibili bukas---" Hinawakan sya ni cynthia sa balikat kayat napatingin si jenny dito at nagtaka. "ako na lang apo.. saka okay naman na ako kahit hindi na ako mag take ng vitamins eh malakas ako." "Sigurado.. po kayo la?" "Oo naman apo" Kinagabihan habang mahimbing na natutulog si cynthia ay napaharap naman si jenny sa kanyang lola at saka pinagmamasdan ito. "Lola, san
Chapter 1Ella POV:Gaano ba kahalaga ang buhay kung mali naman ang iyong tinatahak at gaano ba kaimportante ang pamilya kung ang kapalit nito ay ang taong pinili mong mahalin..Minsan ka na rin bang naging tanga katulad ko? marahil ay itong kwentong ito ay para sayoNagsimula ang lahat nang araw na yun masaya at planado na ang lahat para sa isang masayang bakasyon nang pamilya Cristobal pero wala silang ka alam alam na iyon na pala ang huling araw na masaya silang mag kakasama sama"Samuel! matagal ka pa ba? mahaba haba pa ang byahe kailangan nating maka alis kaagad"malakas na sigaw nang kanyang ama na si Rickykaagad naman lumabas ang batang si Samuel at saka ngumiti sa kanyang amabago tuluyang sumakay sa kanilang kotse"baka may nakalimutan ka pa? Samuel.."pang aasar naman nang kanyang ate Ella"bakit kasi hindi mo na lang dinala ang bahay para siguradong wala ka na ngang naiwan?"pag dudugtong naman nang kanilang ina kaya napa tawa na lang ang lahat"oo nga edi sana parang nag
Sa paglalakbay ni Dave at Ella mula sa kapihan kasama ang batang pusa na kanilang tinulungan, lumakas ang kanilang ugnayan at naging halimbawa sila ng kabutihang-loob at pagmamalasakit sa kapwa. Ang simpleng gawaing ito ay nagdugtong sa kanilang puso at nagpalalim ng kanilang pagkakaibigan.Isang araw, habang sila'y naglalakad sa park pagkatapos ng tanghalian, biglang sumulpot sa harapan nila ang isang masayang bata na nag-aalok ng bulaklak. "Gusto mo ba ng bulaklak, Ate Ella at Kuya Dave?" bulalas ng bata na puno ng kasiyahan.Hindi nagdalawang-isip sina Dave at Ella na tanggapin ang bulaklak na alok ng munting bata. Sa simpleng pagtanggap nito, mas lalong lumakas ang kanilang pagkakaibigan at pagmamahalan."Kamusta na naman ang ating munting kaibigan, Ella? Tunay ngang isang malaking pagpapala ang kanyang pagdating sa ating buhay," ani Dave na puno ng pagmamalasakit sa batang pusa."Tama ka, Dave. Sa bawat munting kabutihang ginagawa natin para sa iba, mas lumalalim ang kahulugan ng
"Ellaine!!"Malakas na sigaw ni Dave habang unti unti kong nararamdaman ang pagbagsak ko mula sa mataas na bangin pabagsak sa isang malakas na bugso ng Falls, Doo'y bigla na lamang nag flashback sakin lahat nang mga memories ko simula nung bata pa lamang ako hanggang sa kasalukuyanHanggang sa naramdaman ko na lamang ang pagtama ng aking ulo mula sa isang malaking bato at dun ay hindi ko na alam ang sunod pang na mga nangyari nagising na lamang ako na nasa isang pribadong kwarto at sobrang maaliwalas ang aking mga nakikita.Kay gandang pagmasdan ng mga dahon at halaman na inaaliw ng hangin at isinasayaw sayaw sadyang nakakarelax sa pakiramdam nang ganoong klaseng sistema parang nawala ka saglit sa isang kulungan na punong puno ng problemaMarahan akong naupo at naramdaman ko na lamang ang pag sakit ng aking ulo kaya naman ay napahawak ako mula rito at dun ko nalaman na may nakapaikot palang benda mula sa ulo ko"Gising ka na pala"Tinig ng isang lalaki na nagmumula sa pinto ng aking k
Nang makuha na nga ni Manang Minda ang Wheel Chair kung saan ako mauupo ay ibinigay nya ito kaagad kay Ken at matapos ay nakita ko na lamang ang aking sarili na ibinubuhat nya na paupo sa upuan ng Wheel ChairBigla akong kinabahan habang magkalapit ang aming mga mukha dahil sa pagkailang ko sa mga oras na yun pero hindi na ako nagsalita pang muli dahil baka kung ano pa ang isipin nya dahil lamang sa iniisip ko.Nang mailatag nya na nga ako sa upuan ay itinulak nya ang Wheel Chair at saka kami lumabas hanggang sa makarating kami sa swimming pool sa kanilang garden"Dito ba ang gusto mo?"Marahan nyang tanong sa akin kaya napaangat ako ng ulo sa kanya"Oo dito na lang ako""Samahan na kita mahirap ng iwan kitang nag iisa lalo na at nasa ganyan kang kalagayan"Naupo sya sa may malapit na Bench sakin kaya naman ay nahiya ako ng bahagya dahil pakiramdam ko ay parang nagiging obligasyon pa nila na alagaan ako kahit na ang totoo ay parang hindi naman ata kami magka kilala oh mag ka ano ano ma