Chapter 1Ella POV:Gaano ba kahalaga ang buhay kung mali naman ang iyong tinatahak at gaano ba kaimportante ang pamilya kung ang kapalit nito ay ang taong pinili mong mahalin..Minsan ka na rin bang naging tanga katulad ko? marahil ay itong kwentong ito ay para sayoNagsimula ang lahat nang araw na yun masaya at planado na ang lahat para sa isang masayang bakasyon nang pamilya Cristobal pero wala silang ka alam alam na iyon na pala ang huling araw na masaya silang mag kakasama sama"Samuel! matagal ka pa ba? mahaba haba pa ang byahe kailangan nating maka alis kaagad"malakas na sigaw nang kanyang ama na si Rickykaagad naman lumabas ang batang si Samuel at saka ngumiti sa kanyang amabago tuluyang sumakay sa kanilang kotse"baka may nakalimutan ka pa? Samuel.."pang aasar naman nang kanyang ate Ella"bakit kasi hindi mo na lang dinala ang bahay para siguradong wala ka na ngang naiwan?"pag dudugtong naman nang kanilang ina kaya napa tawa na lang ang lahat"oo nga edi sana parang nag
Sa paglalakbay ni Dave at Ella mula sa kapihan kasama ang batang pusa na kanilang tinulungan, lumakas ang kanilang ugnayan at naging halimbawa sila ng kabutihang-loob at pagmamalasakit sa kapwa. Ang simpleng gawaing ito ay nagdugtong sa kanilang puso at nagpalalim ng kanilang pagkakaibigan.Isang araw, habang sila'y naglalakad sa park pagkatapos ng tanghalian, biglang sumulpot sa harapan nila ang isang masayang bata na nag-aalok ng bulaklak. "Gusto mo ba ng bulaklak, Ate Ella at Kuya Dave?" bulalas ng bata na puno ng kasiyahan.Hindi nagdalawang-isip sina Dave at Ella na tanggapin ang bulaklak na alok ng munting bata. Sa simpleng pagtanggap nito, mas lalong lumakas ang kanilang pagkakaibigan at pagmamahalan."Kamusta na naman ang ating munting kaibigan, Ella? Tunay ngang isang malaking pagpapala ang kanyang pagdating sa ating buhay," ani Dave na puno ng pagmamalasakit sa batang pusa."Tama ka, Dave. Sa bawat munting kabutihang ginagawa natin para sa iba, mas lumalalim ang kahulugan ng
Naramdaman ni Lea ang pait ng selos na unti-unting sumisiksik sa kanyang puso habang namamalas ang lumalalim na koneksyon nina Dave at Ella. Sa isang hapon sa tindahan, habang nag-uusap tungkol sa kanilang mga pangarap at mga plano sa hinaharap, hindi mapigilan ni Lea na mapansin ang mga ngiting nagpapakita ng mas malalim na ugnayan ng dalawa sa isa't isa. Sa kanyang puso, nag-ugong ang pag-aalinlangan at pangungulila habang unti-unting nawawala ang katiyakan sa kanilang samahan.Tanong sa kanyang isipan si Lea, "Nasaan na nga ba ako sa buhay nina Dave at Ella? Nararamdaman ko bang unti-unti na akong nawawalan ng puwang sa kanilang mga puso dahil sa lumalim na pagkakaibigan nila?" Sa kabila ng kanyang pagmamahal at pang-unawa, hindi niya mapigilang maranasan ang hindi kapani-paniwalang selos at pag-aalinlangan. Habang sila'y nag-uusap at magkasama, unti-unting lumalim ang kanilang ugnayan, at hindi na maiwasang mailahad ni Lea ang kanyang pait at pangamba.Nais ni Lea na mapanatili an
"Ellaine!!"Malakas na sigaw ni Dave habang unti unti kong nararamdaman ang pagbagsak ko mula sa mataas na bangin pabagsak sa isang malakas na bugso ng Falls, Doo'y bigla na lamang nag flashback sakin lahat nang mga memories ko simula nung bata pa lamang ako hanggang sa kasalukuyanHanggang sa naramdaman ko na lamang ang pagtama ng aking ulo mula sa isang malaking bato at dun ay hindi ko na alam ang sunod pang na mga nangyari nagising na lamang ako na nasa isang pribadong kwarto at sobrang maaliwalas ang aking mga nakikita.Kay gandang pagmasdan ng mga dahon at halaman na inaaliw ng hangin at isinasayaw sayaw sadyang nakakarelax sa pakiramdam nang ganoong klaseng sistema parang nawala ka saglit sa isang kulungan na punong puno ng problemaMarahan akong naupo at naramdaman ko na lamang ang pag sakit ng aking ulo kaya naman ay napahawak ako mula rito at dun ko nalaman na may nakapaikot palang benda mula sa ulo ko"Gising ka na pala"Tinig ng isang lalaki na nagmumula sa pinto ng aking k
Nang makuha na nga ni Manang Minda ang Wheel Chair kung saan ako mauupo ay ibinigay nya ito kaagad kay Ken at matapos ay nakita ko na lamang ang aking sarili na ibinubuhat nya na paupo sa upuan ng Wheel ChairBigla akong kinabahan habang magkalapit ang aming mga mukha dahil sa pagkailang ko sa mga oras na yun pero hindi na ako nagsalita pang muli dahil baka kung ano pa ang isipin nya dahil lamang sa iniisip ko.Nang mailatag nya na nga ako sa upuan ay itinulak nya ang Wheel Chair at saka kami lumabas hanggang sa makarating kami sa swimming pool sa kanilang garden"Dito ba ang gusto mo?"Marahan nyang tanong sa akin kaya napaangat ako ng ulo sa kanya"Oo dito na lang ako""Samahan na kita mahirap ng iwan kitang nag iisa lalo na at nasa ganyan kang kalagayan"Naupo sya sa may malapit na Bench sakin kaya naman ay nahiya ako ng bahagya dahil pakiramdam ko ay parang nagiging obligasyon pa nila na alagaan ako kahit na ang totoo ay parang hindi naman ata kami magka kilala oh mag ka ano ano ma
Nang medyo maayos na ang aking pakiramdam at naibuhos ko na nga lahat ng aking nararamdamang sakit ay tuluyan na kaming tumungo sa kusina para kumainKaagad naman akong tinulungan ni Ken na ilipat sa upuan para makapag simula na ring kumainMatiyagang inasikaso ako ni Ken at sinandukan ng ulam at kanin kaya naman hindi ko na naiwasan pang mahiya sa kanya dahil sa pag sisilbi nya sa akin, Ngunit habang abala kaming lahat kumain ay napansin ko lang nang mga oras na yun na lahat pala ng mga katulong na nagsisilbi sa kanya ay kasabay nyang kumain sa hapag kainanHindi ko alam pero nakaramdam ako nang kakaiba sa kanya siguro dahil humanga ako na hindi pala sya katulad ng mga ibang amo na kailangang mauna munang kumain bago ang mga katulong nila hindi ko lubos maisip na sa mga panahon pa lang ito ay may mga tao pa palang katulad nya na may pag papahalaga sa lahat ng mga bagay bagay"Kanina ka pa tulala kumain ka lang ng marami at magpakabusog ka"sambit niya sa akin kaya naman dun ko lang n
Matapos nga naming kumain ay kaagad naman akong pinuntahan ni Ken para idala na sa aking kwarto ayoko na sanang mag pabuhat pa sa kanya ngunit wala na rin naman akong nagawa lalo na at alam ko naman na kahit anong gawin ko ay hindi rin naman ako makakatangi talaga sa kanyaPagkarating nga namin sa aking silid ay marahan nya akong inilatag sa kama at saka naupo rin sya sa may paahan nun at saka bumungad ng mapag uusapan "Nabusog ka ba?""Oo""Mabuti kung ganon sige na matulog ka na"Palabas na sana sya ng kwarto ngunit hindi ko na napigilan pang mag salita dahil gusto ko rin syang makausap at para na rin makapag pasalamat ng personal mula sa mga naitulong nya sa akin"Teka sandali lang.."Bahagya syang natigilan ng marinig nya ang boses ko at saka marahang humarap ulit sakin"May kailangan ka pa ba?""Wala naman.. pero gusto ko lang sanang magpasalamat dahil sa mga naitulong mo sakin""Okay lang wala namang problema yun basta mag pagaling ka lang para maging maayos na ang kalagayan mo
Samantala si Dave naman ay kakababa lamang sa kanyang kotse dala ang isang bouquet ng bulaklak at marahan syang naglakad patungo sa puntod ng isang tao at saka dahan dahang inilatag ang bulakkak"Kamusta ka na Love sana masaya ka na kung nasaan ka man ngayon"Naupo sya sa damuhan at saka nagsinding kandila"Namimiss na kita Ellaine, Sana nandito ka at naririnig mo lahat ng mga sinasabi ko para sayo.. Pero alam mo Ellaine simula nung nawala ka parang may tinik na bumaon sa puso ko dahil sobrang sakit para sakin na tanggapin yung katotohanan na wala ka na nga talaga.. Madalas hinahanap kita kasi namimiss ko na yung mga panahon na mag kasama lagi tayong dalawa pati na rin yung mga panahon na halos sabay tayong nangangarap para sa future nating dalawa, Nakakapang hinayang lamang dahil kung kailan malapit na tayong ikasal ay saka dun ka pa nawala"Habang binabaggit yun ni Dave ay hindi nya na napigilan pang umiyak doo'y bumagsak ang luhang kanina nya pa pinipigilan"Patawarin mo ako kung w