Chapter 20.1

Tumayo ako at saka naman inaya na siyang umuwi. At gusto ko na lang na pag-usapan namin ang nangyari tatlong taon na nakakalipas sa kotse niya na lang. Kailangan ko na ring umuwi dahil alam kong hinihintay na ako ng mga kapatid ko. Tumayo na rin siya at sabay kaming naglakad. Hinawakan niya ang kamay ko at natigilan naman ako roon pero patuloy lang ako sa paglalakad.

Nagproseso pa sa aking isipan ang ginawa niyang 'yon. Naging blanko ang isipan ko roon. At hindi ko rin alam ang sasabihin at ganoon din ang gagawin ko roon. Sa sandali rin no'n ay siya namang pagtibok nang mabilis ng puso ko, dahil sa iba't ibang emosyon na nararamdaman ko.

Hinayaan ko na lang 'yon, at saka bumili muna kami ng pagkain dahil sabi niya para daw sa kambal 'yon. Ayaw ko sana pero pumayag na lang din ako para naman kahit papaano ay may maibibigay kami sa kambal pag-uwi namin. Pumunta na kami sa sa