Kasalukuyang nakatunghay si Lily sa labas nang bintana. Pumapailanlang sa katahimikan nang gabi ang mga pinong patak nang ambon sa bubungan nang bahay. Lagpas hatinggabi na ngunit heto siya’t hindi na naman dalawin nang antok. Laman pa rin nang kanyang isip ang naging pag-uusap nila kanina ni Miguel.
Sa lahat nang mga sinabi nito, there is just this one realization that keeps on coming back to her: He has amnesia.
Sure, it was easy to say that she wanted to get to know him. Madaling sabihing hindi mahalaga kung ano pa man ang naging nakaraan nito, ngunit iyon ba talaga ang tunay na nararamdaman niya? Hindi nga ba talaga iyon mahalaga? His past is unknown. There could be a million things hidden there.
Halimbawa, papaano na lang kung…. may asawa pa lang naghihintay sa lalaki? Papaano kung hindi na pala
Kinabukasan ay maaga muling nagtungo sa ospital ang dalaga. Tulad kahapon ay nagluto rin siya nang mga pagkain upang madala para sa binata. Hindi napigilang mapabuntong-hininga ni Lily habang tangan ang bag na may lamang mga pagkain. Just last night, she was questioning her feelings for Miguel. Pero heto siya ngayon at pilit pa ring bumabalik sa tabi nito. What am I even doing? Tama bang nagpunta-punta pa ako rito? Atubili siyang nakatayo sa labas nang kwarto nang binata. Ngayon ay tanging manipis na sementong pader at kahoy na pintuan na lamang ang nagbubukod sa kanilang dalawa. Muli siyang napasulyap sa dalang pagkain. Well....masasayang naman ‘to kung wala ring kakain. Minsan pang huminga nang malalim si
“Lily…” Miguel’s voice was like honey to her ear. Pakiramdam nang dalaga ay sabay-sabay na nagsitayuan ang mga balahibo niya sa boses nitong iyon. Hindi rin nakakatulong sa kanyang imahinasyon na ngayon ay tuluyan na silang napagsolo. Gyaaaaaah! Tumigil ka! Istaaaap! Nasa ospital kayo, ene be! Sa halip na lingunin ito ay dumiretso siya sa banyo upang hugasan ang mga nagamit nilang kubyertos. She did her best not to be tempted to take a glimpse of the alluring man lying on the hospital bed. Napahinga pa siya nang malalim nang sa wakas ay nasa loob na siya nang banyo. She felt the safe sanctuary temporarily offered by the four walls of the tiny comfort room. Lily tried to clear her foggy mind habang nasa loob.
“Naku… Kanina pa nakaalis si Kuya Migz, Ate. Sayang at hindi kayo nagpang-abot.” Kunot-noo pang sagot sa kanya ni Kaloy. Katatapos lang nang pananghalian nang mga oras na iyon at dahil tirik na tirik ang araw ay pawisan na ang binata. Kahit pa malilim sa parteng iyon nang bakuran nina Mang Temyong, hindi pa rin naiibsan nito ang maalinsangang hapon. Beads of sweat were dripping from the young man’s forehead. Pasimpleng pinunasan iyon nang binata gamit ang likod nang palad nito. Nababakat na rin ang katawan nito sa suot na long sleeve t-shirt. Mukhang naabala pa yata niya ito sa ginagawang pagsisibak nang kahoy. It had only been a week since Miguel was discharged from the hospital ngunit heto siya ngayon at mukhang maha-highblood na sa sobrang kunsumi rito.
Mabilisan ang naging pagkilos nila nang binata. Patakbo nilang tinungo ang kagubatan upang maiwasan ang mga pinong patak nang ambon. Ewan ba niya pero kanina lang ay kay ganda naman nang sikat nang araw. Ngayon ay heto ang kalangitan at tila may plano na naman yatang pagsakluban sila. Kilig na kilig pa man din sana siya sa moment nila nang binata. Pakiramdam niya kanina, para silang nasa shooting nang pelikulang napakaromantiko nang tema. It felt like time stood still at tanging silang dalawa lang ang mga taong nabubuhay sa mundo. Everything else was just background noise. Kulang na lang ‘yung pa-soundtrack nang “A Thousand Years” at dadaigin na nila sina Bella Swan at Edward Cullen sa ending nang Breaking Dawn. Pero iyon nga’t biglang kumulimlim ang panahon. Dark and thick clouds started to hover over them. Not before long, it started drizzling.&
Nahigit nang dalaga ang hininga nang tuluyan nang makarating sa rooftop nang gusali. What greeted her was a complete 360° full view of the mountain tops. Dahil nasa gitna nang lugar ang gusali ay malaya niyang nailibot ang paningin sa kabuuan nang tanawin. And oh, just look at the sea of clouds hovering beneath the sunset. Nagkukulay ginto pati ang mga ulap dahil sa sinag nang araw. Kay gandang pagmasdan nang pagsasabog nang kulay sa kalangitan… at ang pag-aagaw nang liwanag at dilim. Truly, this was a magical experience for her. Pansin niyang maging ang binata ay tila ganoon din ang nararamdaman. Miguel was also staring up ahead. Tinatangay pa nang marahang ihip nang hangin ang buhok nito. He had this contented look in his face as he basked in the glory of the sunlight. Nasa unahan ito nang dalaga at kasalukuyang nakatalikod sa kanya. It gave her full
“A-anong ibig mong sabihin, Iha?” “Ang totoo ko pong pangalan ay Sky Isabelle Honralez Bustamante… at hindi rin po totoong pagbabakasyon ang ipinunta ko rito sa baryo ninyo. Ni hindi ko nga po alam na dito pala ako mapapadpad.” Malungkot siyang nagbaba nang tingin. Nawalan naman nang imik ang matanda. Wari nahulog ito sa malalim na pag-iisip habang nakatunghay lang sa kanya. Siya nama’y nilulukob nang matinding hiya at hindi makatingin dito nang diretso. The shame she’s feeling right now is so intense she wished she could just go back to the past and write off what she did. Dapat pala, bago siya nagpakasaya kanina, sinabi muna niya ang totoo sa mga taong mahal niya. Hindi niya napigilang ikumpara ang sitwasyon kay Miguel… he has amnesia. He had no choice but to keep that a secret dahil na rin sa possi
“Basta mag-iingat ka parati. And don’t ever trust anyone easily.” Paalala pa niya sa binata. “Yes, Ma’am!” Kunwaring seryosong sumaludo pa ito sa kanya bago muli nang ngumiti. “Eh ikaw, saan naman ang punta mo?” Sinipat pa nito ang kanyang suot. She smiled hesitantly at Ethan. Lily didn’t know how to tell him her decision of staying in San Bernardino without ever mentioning anything about her and Miguel’s current relationship status. Alam niyang dapat mag-ingat siya sa mga sasabihin lalo na’t matalas ang pang-amoy nang binata. It probably came from being a police officer, pero mabilis talaga itong makatunog. Gusto pa naman sana niyang sabay nilang ipaalam ni Miguel sa mga kaibigan ang kanilang namuong kasunduan. “Ahm… ano… maghahanap sana ako nang trabaho
Miguel P.O.V. “Halika, Miguel… pasok ka muna rito sa loob, iho. Dito na lang muna tayo habang wala pa si Lily.” Anang matanda sa kanya. “Sige po… hihintayin ko na lang po siya. Ah, ‘eto po pala, may dala po akong lansones para po sa inyong dalawa.” Miguel smiled as he reached out the plastic bag full of lanzones to his Nanay Nelia. Siguro’y dito na lang din muna siya magpapalipas nang oras habang wala pa ang dalaga. He’ll just wait for her here at baka maya-maya lang ay dumating na din ito. Sinipat pa niya ang relong nakasabit sa pader nang bahay. Lagpas ala una na pala nang hapon pero wala pa rin ang dalaga. Kung hindi lang niya alam na kasama nito si Ethan ay mag-aalala na siya para rito nang husto. Subalit sa totoo lang, napapaisip pa rin siya