Chapter 2

Sunod sunod na sampal at sabunot ang nakuha ko mula sa mommy ko pag alis ng mga bisita. Habang masasakit na salita naman ang nakuha ko mula sa pamilya ni Dale. Hindi ko alam kung paano namanipula ng kakambal ko ang marriage certificate at nakapangalan ito sakin. Hindi ko rin alam kung paano niya napalitan ang pangalan sa papeles na dapat kailangan. Basta ang alam ko ay pangalan ko ang nakalagay sa marriage certificate at ako talaga ang kasal kay Dale.

Pero hindi iyon sapat. Dahil hindi sang-ayon ang dalawang panig kahit na ang magulang ko ay ayaw sa nangyari.

"Bakit mo ginawa yun. Wala kang kwentang anak. Alam mo bang galit na Galit ang pamilya nila sa atin!" singhal ni dad sakin.

"Dad listen its not what I want -." my mom slap me.

"You're a selfish crap. Kaya walang mag mamahal sayo patapon ka!" sigaw ni Mama

Masaganang bumuhos ang mga luha ko.

'A perfect family is ruined by their own black sheep daughter'

Yeah. Tomorrow that will be the headline in all news paper and magazine

"Lumayas ka. Hindi kita kailangan dito!" sigaw ni mama sakin

Kinaladkad naman nila ako palabas ng bahay. Right there is a black van.

"Gusto mo naman siyang maangkin hindi ba. Di sige sumama ka. Wala kang utang na loob. Wala kang respeto kahit kakambal mo inagawan mo!" pahabol ni mama bago mag sara ang van.

Nakarating kami sa isang malaking bahay. Walang tao. Walang ilaw. Bakit ako nandito?

"Good evening wife. How are you? You want to own me?" he asked me while smirking, "Then I'll do it rough." he said before owning me repeatedly. Na para bang isa lamang akong bayarang babae.

My family left me. My husband left me. Mag isa nalang ako sa mundo. I don't have any one with me. Dahil kahit nasa tabi ko sila ay parang wala rin naman. And that night will be the start of her nightmares.

NAGISING ako na masakit ang pagitan ng aking mga hita. Araw araw ay yun ang nararamdaman ko sa nakalipas na dalawang linggo pero kahit na ay bumangon parin ako para mag luto.

Ihinanda ko na ang almusal niya bago pa siya makababa dahil baka singhalan niya nanaman ako.

"I'll go. Hindi na ako kakain." napatingin naman ako bigla sa nag salita. Naka three piece suit ito na nag lakad sa harap ko at nilagpasan ako

Kahit si manang Fe- ang aming nag iisang katulong ay napailing nalang.

"Hayaan mo muna iyang batang yan iha. Masasanay rin iyan." sabi nito bago lumapit sakin at niyakap ako.

Hindi ko alam kung bakit pero bigla nalang akong naiyak.

Dahil ba sobra na ang sakit na kinikimkim ko kaya lumalabas na ang mga luha ko. O nakadama ako ng isang bagay na hindi ko pa naramdaman mula noon.

"Okay lang yan hija. Makakatakas ka rin diyan. Alam kung mabigat na pero huwag ka papatalo hah." sabi niya at hinalikan ang aking noo bago umalis sa harap ko.

"Smile Lilly smile. Kaya mo yan." I said to my self to cheer me up. I think I will sit here again and wait for him to come home this night.

MAINGAY NA boses ang gumising sakin. Nakaawang pala kasi ang pinto niya at hindi niya nasarhan ulit.

"Oh fuck me hard babe. Yes harder please." rinig kong boses mula sa guestroom namin na katabi lamang ng kwarto ko.

Dahan-dahan akong nag lakad palabas at sinilip ang kabilang kwarto. Nakita ko ang isang pamilyar na babae sa ilalim ng h**o't h***d at pawisang katawan ng aking asawa. Gabi-gabi ganito nalang lagi. Pag uwi ng babae niya ay ako naman ang pahihirapan niya. Ako naman ang masasaktan.

Masakit tignan ang asawa mong may kinakalantaring iba. Lalo na sa loob pa mismo ng tahanan niyo. Pinahid ko ang mga luha ko at saka nag lakad pabalik ng aking kwarto at sinarhan iyon.

Matutulog na lamang siya baka bukas hindi na masakit ang damdamin niya.

Nagising siya sa isang malakas na yugyug. Pag mulat niya ng mata ay mukha agad ni dale ang bumungad sakanya.

"Mag ayos ka na. Pupunta dito yung kapatid mo. Baka sabihing pinababayaan kita. Nakakahiya naman sayo." sabi nito bago tumalikod at nag lakad palabas ng aking kwarto.

Isang mahaba at mabigat na buntong hininga ang pinakawalan ko bago ko hinawi ang comforter at tumayo para maligo at mag ayos.

Pag baba ko ng hagdan ay tumakbo agad si Rose sa direksyon ko.

"I miss you and I'm sorry. Patawad kasi nasasaktan ka dahil kay ate hah. Sorry bunso. Sorry."

"I'm fine. I'm used to it. Kamusta ka na" bumitaw siya sa pag kakayakap sakin at tinignan ako. I dry her tears and kiss her cheeks. "I'm fine Rose. Don't worry." I smile while saying it.

"Your not. Tell me anong ginawa nila?" she asked. Mababakas ang pag aalala sa boses nito habang inaayos ang buhok ko. Umiling ako sa kaniya bago ngumiti, "Wala. Eh bakit ang dami mong pasa?" she continue. She scan my whole body habang umiiling pa.

"Wala yan" I said before taking back my arms.

"Lilly naman!" singhal niya sa akin bago kinuhang muli ang kamay ko.

"Rose please ayaw kong pag usapan"

"Come on tell me. What happened? Lilly what happened?" she asked me again.

I wish I can tell you this Rose. I wish I could

"Wala to Rose. It just nothing okay! Kung iyon lang ang ipinunta mo pwede ka ng umalis." sagot ko.

"Okay!" pag suko nito. Inilagay niya sa likod ng tenga ko ang buhok ko bago hinaplos ang pisngi ko, "By the way I'm planning to go out of the country. Maybe Paris will do. I'm going out to breath after what happened. You know. People know that I'm the one who should marry Dale so I need to breath okay." sabi niya. Isang matalim na tingin lamang ang ibinigay ko sakanya.

Hah! So it's my fault after all. Pinapalabas niya na inagaw ko ang asawa ko sakanya. Damn her.

Tumayo nalang ako at nag lakad pupunta sa kwarto ko. I think I heard the wrong words today. I need to breath too. Bakit parang ako ang mali? Ako ha talaga. Bakit parang ang unfair. Parang sobrang unfair ng mundo.

Naupo ako sa tapat ng bintana habang tinatanaw ang labas ng kwarto ko. Maaraw ngayon sa labas. Kung ordinaryong araw lamang ay siguro nasa labas ako at nag liliwaliw pero hindi. Everything's change. May asawa na ako. Nakatali na ako. Iba na ang mundo ko.

Muli kong pinahid ang mga luha ko noong makita kong ihinatid ni Dale ang kapatid ko sa kotse niya habang inaalalayan pa ito.

"Huwag mong panuorin yan ineng. Sinasaktan mo lamang ang sarili mo." saad ni manang Fe sa akin bago hinaplos ang aking buhok. I smile at her and she smile too.

"Masakit pala mag mahal ano manang. Dapat pala hindi na lang ako nahulog sa kaniya. Why is it so hard to be the right person for him?" I asked manang. She just continue stroking my hair.

"Hayaan mo na yan. Darating ang araw na matatangap ka rin ni Dale."

"Kailan naman po yun?" I asked her again.

Muli siyang umiling sa akin bago ngumiti.

"Darating iyon ineng. Matagal pero darating ang puntong iyon." saad ni manang. Tumango ako sa kaniya bago ngumiti.

Kailan kaya ang araw na iyon.

Ilang araw matapos umalis si Rose ay hindi pa rin nag babago ang lahat. My husband was still cold at her. Ni hindi niya ito naabutan sa mga nag daang araw. Umuuwi ito madaling araw na at lagi pa itong lasing. I didn't want to argue with him kaya naman ay inaasikaso ko na lamang siya. But everytime I do ay nasasaktan lamang ako. 

"Rose. Rose I love you." he whisper as I change his clothes, "I don't like Lilly. I hate that brat. She was the reason why you wanted to excel in everything. I hate that woman. Rose." he continued. Hindi ko na lamang siya pinansin at patuloy na pinalitan ang damit niya. 

"If Rose want to excel in everything because of me. I am too. I want to beat her up because she's the favorite one. If I had the chance I would rather be her. I silently wishing to be her. Because you love her Dale. And my parents wants her too. They don't want me. They are not proud of me. And will never be" I spoke silently as I stroke his hair. My eyes start to be blurry as I look at him. 

He was the love of my life. Siya iyong akala ko magiging akin. He was the one who save me before but end up killing me slowly now. 

Pinahid ko ang mga luha ko at hinayaan na  siya doon. Wala akong nagawa kundi ang bumalik sa kwarto ko at mag pahinga. I needed too. 

Nagising ako dahil sa sikat ng araw. Bukas ang bintana ko habang nakatayo si manang sa harap ng higaan ko. Hindi maipinta ang kaniyang mukha habang nakatingin sa akin. 

"Bakit po?" I asked her. 

"Nandyan ang magulang ni sir. Hinahanap ka." she said that makes my heart race. 

Damn it. What should I do?