Share

Kabanata 2194

“Sigh, ganiyan talaga ang buhay.”

Niyakap ng butler si Cameron sa kaniyang balikat at mukhang naaawa. “Sir…”

Hindi umiyak si Cameron sa halip ay maputla siya at walang emosyon, parang malamig na katawan.

Biglang, nagkaroon siya ng lakas ng loob at tumakbo sa ulan.

“Sir!”

Pumunta siya kay Sunny sa ulan. Nakayuko siya, iniiwasan ang mata ni Cameron. Hinila niya ang kamay ni Sunny. “Nasaan si Mom?”

Hindi siya nagsalita.

Inalis ni Cameron ang kamay niya nang tumulo ang luha niya. “Sabi ni Mom na dadalhin niya ang regalo ko pag uwi niya. Bakit hindi pa siya umuuwi? Bakit siya nagsinungaling? Hindi niya na ba ako mahal?”

Nanghina ang katawan ni Sunny habang tumutulo ang ulan sa mukha niya at humahali sa kaniyang mga luha. Inabot niya ang regalo na hawak-hawak niya.

Kinuha ni Cameron ang regalo at umiyak nang malakas.

Lumuhod si Sunny, niyakap siya at namamaos ang boses na sinabing, “Cam, kasalanan ko ‘to. Hindi ko dapat siya hinayaan sa barko. Pasensya na.”

Umiyak si Cameron hangg
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status