Kabanata 48: 'The Seven Mountains'A Mountains (The mountain is thought to contain divine inspiration, and it is the focus of pilgrimages of transcendence and spiritual elevation. It is a universal symbol of the nearness of God, as it surpasses ordinary humanity and extends toward the SKY and the heavens.)Habang naglalakbay kami sa isang maalinsangan nanaman na araw, hindi ko mapigilan na hindi magtanong tungkol sa kwento ng pitong bundok. Dahil base sa mga naririnig ko, marami itong kwento."Ang unang bundok ay tirahan ng mga Elementong sa gabi lamang nagpapakita, at nakikita." kaya pala punong puno ng alitaptap ang buong paligid. At iyon rin ang bundok kong saan kami naninirahan. Iyon rin ang may malaking populasyon ng nilalang na naninirahan. Sa wari ko'y parehas na makapangyarihan na angkan ang nakatira roon. Ang mga Lobo at Mangkukulam. "Ang ikalawang bundok ay tirahan ng Diyosa ng tubig na si Banhar" tama, doon sa ilog. Iyon ang una naming tinigilan na bundok, kung saan kami
Kabanata 49: 'Reunited with the Sun'Apolaki is the god of sun and war revered by the Tagalog and Pangasinan people of the Philippines prior to colonization. According to a myth, he was the son of the supreme god of being Bathala and a mortal woman, along with his sister Mayari, the goddess of the moon."Paanong nangyari iyon?" naguguluhan kong tanong. Halos magkasabay lamang kaming pinanganak, ngunit bakit siya lamang ang nakupkop niya at kanyang inalagaan. Hindi ko maintindihan ang mga bagay na parang maliwanag naman kong iintindihin talaga, pero bakit pinipilit kong isipin sa utak ko na hindi ako ang talagang pinili na, dahil mas mahalaga noon sa kanila ang mabuhay ang kapatid ko kaysa sa akin, kaya ako na lang ang sinakripisyo niyang iwan sa mga kamay ng kaaway.Ngunit ang mahalaga sa ngayon ay ang malaman ko kung paanong nangyari? Kailangan kong malaman, hindi pwedeng hindi. Kailangan kong alamin, dahil hindi ako matatahimik hangga't hindi ko nalalaman kong bakit? Sa pwedeng dan
Kabanata 50: 'Ang nawawalang katauhan.'Dumating ang umaga na mas matiwasay pa kaysa sa inaasahan ko. Hindi ko inisip na dadating din pala ang araw na maliliwanagan ang lahat ng mga katanungan ko, parang nakakatuwa lamang na isipin, na kahit papano... unti-unti nakikita ko na ang mga bagay na dati sa akin ay malabo. Dahil unti-unti ko na ring nakikita ang pagbabago, at nagsimula iyon sa aking mismong katauhan. "Maraming salamat sa tulong mo, Diyos na Araw." alam ko sa sarili kong nasanay na akong tawagin siya bilang kinikilalang Ama, sa bayan na iyon, sapagkat hindi ko maitanggi na napamahal narin ako sa kanya, lalo na noong mga panahong malayo ako sa aking kinalakihang ama. Ngunit iba ngayon, kahit pa bumuti na ang pakiramdam ko, hindi ko mahanap kong anong mali sa pakiramdam ko ngunit hindi ko parin mahanap ang pagpapatawad para sa kanya. Mukhang hindi pa ako handa sa pagkakataon na ito, baka sa pagbabalik ko, alam ko na. O baka naman may mag-iba na sa pakiramdam ko, hindi tulad n
Kabanata 51: 'How did it happen?'In my solitude in this dark place, and the only light you can see is the small holes that can be seen in its roof. Hindi ako sigurado kong tuluyan na ba akong napunta sa ibang mundong iyon, ngunit ang katotohanan sa aking kaloob-looban ay hindi siguradoIt's too small, barely enough to illuminate a small area. Indeed, in the middle of it, a statue was standing, a statue of a woman, with a moon shape as her crown. Nakapalibot rito ang maraming bituin na nagsisilbing palamuti ng korona. Mukha siyang kakaiba, parang mas nagliwanag pa ito habang papalapit ako, hindi ko inakalang mapupunta ako ng ganito kabilis sa statwa na ito. Just like what she looked like in my dream, that's what I see now in front of me. I'm sure she looks like this. I can't be wrong. Dito ako nakasigurado na siya nga ang laging nagpapakita sa mga panaginip ko, hindi ako makapaniwalang nakikita ko na siya ngayon, hindi ko inaasahan na ang magandang diyosa na ito ay ang aking INA.Na
Kabanata 52 : 'Between Love and Happiness'(The story behind the Enchanted Forest the soul entering the perils of the unknown; the realm of death; the secrets of nature, or the spiritual world which man must penetrate to find the meaning) Nasa isa akong kagubatan, walang alam sa kong saan ko hahanapin ang aking ina. Sino bang nagsabing kilala ko na siya? Hindi ko nga alam kong ano ang kanyang itsura. Hindi ko nga alam, kung baka nagbago ang kanyang itsura sa panahon ngayon? Paano kung malayo pala iyong itsura niya sa rebulto na na nandoon? Hindi ko masabi kasi wala rin naman talaga akong alam.Hindi ko alam kong saang lugar siya pumupunta madalas. Ang kailangan ko sa ngayon ay tulong. Tama! Tulong! Nasaan na ba kasi ang Uncle— I mean, where is that God of Sun? Kung kailan, kailangan ko ang tulong niya hindi magpakita!Saan ko ba malalaman na siya iyon? Ano kailangan ko pang hintaying mag-gabi nanaman? Wa-wait! Tama, gabi! Sa gabi lamang siya lumalabas, at bumababa sa lupa.Kailangan
Kabanata 53: 'Her Parents'It was true that I waited until the night fell on the River where the Water Goddess now lives, her abode. Alam kong isa na ito ng malaking tulong para sa akin, dahil tinanggihan ko ang tulong na binigay ng aking Tiyuhin, masyado ngang malayo, at sadyang wala akong makitang dahilan para pumunta pa doon, balak ko lang naman na mamasyal doon, sisilip lang, pero wala akong balak na tumira roon kahit pa panandalian. I can't fit where I am, because apart from being alone, there are many other insects here, there's also a mosquito here. Tss, as if he feels it. Mabuti at kahit papano, may kubo-kubo rito, bukod sa makakatago siya sa buwan, hindi rin siya madaling makita rito, dahil gabi na nga. Hindi pa naman siya pwedeng masilayan ng buwan. "Why don't you use your power to make fire, right?" seryoso kong sabi, hindi naman iyon masyadong sarkastiko ang pagkakasabi ko, pero sadyang hindi lang ganoon ang boses ko na nais niyang marinig. Parang nagtunog utos kasi iyon
Kabanata 54: 'The Last Part'I just stared at them. We are still in the river, facing the water goddess. Ngunit hindi ito ang inaasahan kong tagpo, parang mismong oras na rin at sila na rin ang gumagawa ng paraan para mangyari ang mga hindi ko inaasahan na mga bagay na mangyayari. With his help he made a big circle, to protect whatever I had to say and so no one could hear.Alam kong mahihirapan silang paniwalaan ako, pero wala akong magagawa, ito ang mga bagay na nakatakdang mangyari, at nararapat para maligtas ang bagay na kailangang mailigtas."You have to listen to me both, please." I pleaded. Nagmamakaawa ako sa mismong harapan ng aking mga magulang, na kailanman hindi ko inaasahan na mangyayari sa akin. Wala sa isip ko, o hindi ko pinangarap na magiging ganito ang bawat tagpo nang mangyayari, minsan lang naman ako humiling pero hindi ko alam na ganito pala ang ibigay.But they just looked at each other, and seemed to want to ignore what I had to say. Ngunit kailangan kong ipili
Epilogue: 'The Finally'I thought my life will end like a monochorome story. There's no life, and there's no color. Aside from Black and White, wala ng ibang kulay. Hindi na ako magkakaroon ng pagkakatao para sumaya, at maranasan ang sinasabi nilang kasiyahan. Ang mamuno sa murang edad ay hindi ko kailanman hiniling. Wala akong planong maging ganito! Kaya mula nung araw na iyon, naging kulay itim at puti narin ang buong buhay ko. May mga araw na magkakaroon ng liwanag, ngunit mas madalas ang kadiliman. Inakala kong naging madilim ang buong buhay ko, handa na akong tanggapin ang kadiliman na iyon nang bigla na lang magbago isang araw. I met Serena. Pero, dahil dahil maraming magtatanong kung sino siya, wala akong nagawa kung hindi ang sabihin sa lahat na siya ang aking nakatakdang makasama. Walang may alam sa bagay na iyon pinaalam ko sa buong bayan na tuluyan ko nang nahanap ang aking kalahating bahagi. I introduce her as my mate.Ang sekretong isa lamang siyang kalahating lobo, at k