KABANATA 49

CELESTINE'S P.O.V

That day at Damien's rest house, umalis ako nang walang napapala. I still didn't know where to find that annoying husband of mine. At naiinis ako sa kanya.

Pero mas naiinis ako sa sarili ko dahil nang magkaroon ako ng chance ay hindi ko man lang nasunggaban iyon. Eh, 'di sana hindi ako namomroblema ngayon kung saan ko siya hahanapin.

That's great and you deserve that pain, witch. Ngayon, alam mo na ang pakiramdam niya noong hinahabul-habol ka niya pero wala kang pake as if willing ang buong mundo na ibaba ang pride para lang maka-adjust sa gusto mo.

Naiiyak na napdukdok na lang ako sa mesa na puno na ng filed documents—bagay na hindi naman nangyayari dati dahil never akong naipunan ng mga gagawin. Ngayon lang talaga. Ngayon lang na lunod ako kaiisip ng tungkol kay Damien.

Naputol ang pagmumuni-muni ko nang makarinig ako ng boses mula sa intercomm.

"Miss Chavez, are you there? Pinapatawag ka ni CEO sa office niya," anang pamilyar na boses doon.

Natigilan ako.

"