"Congratulations, you're bearing your first child Mrs Santillan!" Maligalig na pagbati ng doktor matapos ang isinasagawang pregnancy test. Tulala si Kriesha sa hawak niyang resulta ng pregnancy test. Nakaupo siya sa dulo ng kama habang unti-unti pang pino-proseso ang mga pangyayari. Samantalang si Tres ay hindi maipaliwanag ang nararamdaman, nanigas sa kaniyang kinatatayuan habang mabilis na tumitibok ang kaniyang puso. He's really happy, kahit na sa mukha niya lumalarawang namumutla siya at parang hihimatayin pa yata. Nagtaka ang doktor sa reaksyon ng dalawa, hindi ba ito masaya? Wala man lang ngiti o tawa ng kagalakan sa mga mukha nito at parang pinaglamayan pa yata. "Guys... Are you not happy that you're going to have a baby?" Eksaktong pagkatapos ibahagi ang tanong, si Tres ay bigla na lamang bumagsak. Nahimatay. "Jusko, Tres!" Saka ang kaninang nakatulala na si Kriesha ay awtomatikong nabalik sa katinuan dahil sa malakas na pagkabagsak ng asawa. "What happened to my husba
TRES"I saw Lian's post, did your wife know about it?" Alexus, my friend asked. Me and my wife are now under his family's care. While we are here in his personal office, my wife is with his wife, playing with their babies. I shaked my head in response, telling him no through it. "I can't tell her. Not now." I can't cause her stress, not with our baby inside her. It's dangerous and I don't wanna lose them neither the two of them. "What if she'll found out?" I saw it coming na itatanong niya. I took the glass of champagne readied atop the table for me and drink it in one gulp. "She won't. That's why I took her here, so she won't find it out. And while we are here, I'll fix the problems bit by bit until it's fully solved. Saka ko lang sasabihin sa kaniya kapag okay na ang lahat." I don't have any other effective resolve than this, and I know how much she despised lies especially liars. But I hope, she'll understand why I am doing this. Para din naman 'to sa'min. "You're exposing her
FRIDAY came, time flies really fast. Parang kahapon lang ay martes pa lang, but now's the day that Tres will be leaving. "Take care of yourself, okay? Don't be stubborn and be good, for our baby." Sinsero niyang sabi, at ramdam ko ang pag-aalala niya para sa'kin. Yung puso ko, nagtatalon-talon na sa tuwa. Hawak niya ang mga kamay ko, habang nasa likuran na niya ang backpack na dadalhin niya. "Don't worry, Tres. Hindi ko pababayaan ang asawa mo. She'll be fine, I'll make sure of that." Sabi naman ni Ate Mia sa kaniya. Humugot ng malalim na hininga ang asawa ko at napabuntong hininga. "Thank you, Mia." Kagaya namin, nagpapaalamanan din si Ate Mia at ng kaniyang asawa. Magkasama kasi silang aalis, kahit hindi ko naman itanong kung saan, alam kong importante iyon. Saka, may tiwala ako kay Tres lalo na't kasama niya naman si kuya Alexus. "Sige na, Tres. Mag-iingat ka, ha? Kumain ka rin sa tamang oras at huwag magpapagutom. Alalahanin mo ang diets mo, at maging mabuti sa kalusugan mo."
KRIESHACzaria is actually Ate Mia's third baby! Saka ko lang napagtanto nang makita ito sa personal. Bongga, gulat ako. Akala ko dalawa lang ang anak niya, pero tatlo na pala. Czaria is turning one years old next year. She's still an eight months old baby, and so very adorable. Napaka-ganda. Ang kutis pa lang, parang sapal ng buko sa puti. "Czaria!" Tiling salubong ni Alexa sa kaniyang kapatid. Tumawa lang ang babaeng may hawak sa bata sa inasal ni Alexa. "Alexa, careful princess." Sabi ng kasamang lalake ng babae. Ang mga kasuotan nito ay nagsusumigaw sa karangyaan. Plain pero mukhang mamahalin. "Baka madapa ka." "I missed my sister, grandpa! Can I hold her, grandma?" Hindi naman halatang maalog ang batang 'to, super halata. At mukhang grandparents nila ni Alexus itong dumating ngayon. Pero sa features pa lang, mukhang nasa 40's lang eh. Hindi halata na may apo na sila. Na amazed ako, kasi para silang royalties. I mean, royalties talaga. Pero yung datingan, ibang-iba sa nakita
TRES"Damnit! I can't contact her!" Naghihisterya na ako ngayon, dahil hindi nakakatawid ang tawag ko sa asawa ko. "Hindi ko rin ma contact ang asawa ko." Sabi rin ni Alexus. Nag-aalala na rin. "The house is unarmed. Only the guards are there." Hindi rin mapakali.We are on our way to the airport, kakagaling lang namin sa isang labanan kontra sa mga tauhan ni Aurelius. Pero huli na nang napag-alaman namin na nakatakas ito at ipinalit ang isang impostor na nagpanggap bilang siya para mapaniwala kaming nando'n siya sa labanan. Huli na ng malaman namin na nasa Belize siya. At ngayon ay hindi ako mapakali kakaisip sa asawa ko ngayon. Napakalayo ko pa at ilang oras pa ang ba-byahe-in bago kami makarating doon. Mariin kong naikuyom ang aking kamao. Nagtagis ang aking mga ngipin at naging matalim ang aking paningin. "Wala ka na bang ibang paraan diyan? O ibang magawa para makatawid ang connection natin sa kanila? Do something, Alexus! I can't lose my wife!" Hindi ko mapigilang hindi siya
KRIESHAMarahas akong napabalikwas mula sa aking mahimbing na pagkakatulog dahil sa napakasamang panaginip. Habol ko ang sarili kong hininga. Ramdam ko maging pamamawis ng noo, leeg at mga kamay ko sa tindi ng takot. I checked myself, especially my stomach. Yung takot ko, walang kapantay. Akala ko totoo akong nabaril at nawala sa'kin ang anak ko. Iniyakap ko ang mga braso ko sa aking tiyan. Mabuti na lang panaginip lang iyon. Jusko, yung takot ko sobra-sobra pa sa inaakala ko. Akala ko, namatay na ako. Salamat talaga at hindi iyon tunay na nangyari. Ayoko pang mamatay. Ayokong mawala ang anak ko sa'kin, at gusto ko pa siyang isilang, masilayan at maalagaan. Ayoko ring mawalay kay Tres, hinihintay ko pa siyang bumalik sa'kin. Napapatingala ako sa kisame at napapikit ng mariin, saka pinakalma ang sarili sa pagitan ng pag-iisip ng mga magagandang alaala, para lang mapanatag ang loob ko. Umahon rin ako sa kama kinalaunan, at nagtungo sa may sofa. May pitchel at baso sa mini table doo
KRIESHANagising ako na may mabigat na pakiramdam, masakit ang ulo. Pero wala lamang ang mga ito sa pagbalik ng alaalang kinailangan kong puntahan si Tres. He's in the hospital. He's critical. He needs me. "Kriesha, you're awake. Kamusta ang pakiramdam mo?" Malumanay na tanong sa'kin ni Ate. Siya ang nakagisnan ko dito nang magising ako. Nasa kuwartong tinutuloyan ko kami ngayon. Hinawi ko ang kumot na nakapatong sa katawan ko at umahon sa kama. "Ate, puntahan ko na 'yong asawa ko." "Sandali, Kriesha. Maayos ka na ba? Bigla ka na lang kasing hinimatay kanina, nag-aalala ako na baka mapano ka at ng dinadala mo--"Nilingon ko siya, at saka ko lang napansin na nandito pala ang kambal. Para itong mga tuta na nakikinig at nakamasid sa'min. This is the first time na tahimik si Alexa. Hindi nangungulit. "Ayus lang ako, Ate. Huwag ka pong mag-alala." Walang ka emo-emosyon kong sabi, hindi ko sinasadya na gano'n ang maging outcome ng ambiance sa sagot ko."Samahan na kita." Sabi niya nang
Napakabilis ng pangyayari, hindi ko masundan basta nagising na lang ako na wala sa hospital at nandito sa gitna ng isang daan na sobrang tahimik! Nasa malapit sa isang stop light. Malawak ang daan at hindi rin madilim, sadyang napakatahimik lang. Naririnig ko pa nga ang lamyos ng hangin at ang huni ng gabi na nakakapagpakilabot sa'kin. "Jusko, nasaan ba ako?" Kinakabag akong napapatanong sa sarili ko. "Anong kalokohan na naman ba ito? Bakit kakaiba?" Ilang beses akong kumurap-kurap, sinampal ko pa ng isang beses ang pisngi ko baka nanaginip na naman ako. "Panaginip na naman ba 'to? Pero kausap ko lang naman kanina 'yong lalakeng si Hayes, kanina. Papaano ako napunta dito?"Muli kong sinampal ang pisngi ko, nagbabakasakaling magising ako. Pero hindi. Totoong nandito ako. "Bakit ako nandito?" Natataranta na ako, at akmang kikilos paalis, nang may mapansin akong sasakyan na parang nakipag-karerahan sa sobrang bilis ng pagpapatakbo. Yung tuhod ko ay nanghina at literal na hindi makaki