Chapter 81

KRIESHA

Marahas akong napabalikwas mula sa aking mahimbing na pagkakatulog dahil sa napakasamang panaginip. Habol ko ang sarili kong hininga. Ramdam ko maging pamamawis ng noo, leeg at mga kamay ko sa tindi ng takot.

I checked myself, especially my stomach. Yung takot ko, walang kapantay. Akala ko totoo akong nabaril at nawala sa'kin ang anak ko. Iniyakap ko ang mga braso ko sa aking tiyan. Mabuti na lang panaginip lang iyon. Jusko, yung takot ko sobra-sobra pa sa inaakala ko. Akala ko, namatay na ako. Salamat talaga at hindi iyon tunay na nangyari.

Ayoko pang mamatay. Ayokong mawala ang anak ko sa'kin, at gusto ko pa siyang isilang, masilayan at maalagaan. Ayoko ring mawalay kay Tres, hinihintay ko pa siyang bumalik sa'kin.

Napapatingala ako sa kisame at napapikit ng mariin, saka pinakalma ang sarili sa pagitan ng pag-iisip ng mga magagandang alaala, para lang mapanatag ang loob ko.

Umahon rin ako sa kama kinalaunan, at nagtungo sa may sofa. May pitchel at baso sa mini table doo