Chapter 7: Only Death Can Do Us Part

Steven's P.O.V

Bang! Ang ingay ng pinto ng aking sasakyan ang pumuno sa tahimik na parking lot ng building. "Hmm," masyadong nakakabingi ang katahimikan. Ilang hakbang lang ay agad ko nang naabot ang main building, ang kadalasang magulo at maingay na building ay napalitan ng tahimik at malungkot. Mababakas sa mukha ng karamihan sa mga estudyante ang pagkatakot at lungkot.

'Right, someone died yesterday. I almost forgot,' masyadong maraming nangyari kahapon na pakiramdam ko ilang araw na ang nakalipas, ang kaninang sigla ko ay napalitan ng pagkatahimik. Ang bastos naman kung hindi ako makikisimpatya, tsaka kahit papaano nakita ko narin naman 'yun siya. 'Hindi ko lang kabisado pangalan niya, bahagya akong napakamot ng aking ulo sa katangahan.

Akmang liliko na ako sa kabilang building para sa aking klase ng biglang tumunog ang speaker ng sch