Zero Avreton
"Please, tell me everything..."
I saw her eyes glittered as she looked at me. A bright smile suddenly showed up in her lips. Damn, I really miss her! "How do I start it?" Saglit akong nagpanggap na nag-iisip. Ayoko naman mahalata neto kung gaano ko siyang namiss gayong hindi nga neto matandaan ang nakaraan niya. "Ah, let's start the moment we met." Bigla kong naisip.
"We already met before when we were a kid." I started.
"What?"
"Just listen, okay?" I smiled.
"Okay."
"Back when we were a child, we already knew each other. You known me by my name, Kyle and I called you Tenten De Sarapen."
Oh, my gosh! Napatutop pa siya sa bibig niya.
"Gan'yan na gan'yan din yung reaksyon mo dati, Kirsten." Naalala ko no'ng nga araw na sinabi ko sa kan'ya na ako i
Zero Avreton's P.o.V.I went to the headquarters that night. I need to tell Zenre that Kirsten was here. Umalis na lang ako kanina sa room nila dahil mukhang kailangan ding magpahinga ni Kirsten.Ngayon ay kinokonsensya na ako dahil sa nagawa kong pagsisinungaling sa kan'ya."Where have you been, Zero?" Si Zenre ang bumungad sa'kin."I went to see Kirsten."Napatayo ito sa kinauupuan niya. "What? Nandito si Kirsten?"Akma ko na sanang sasagutin ang tanong niya nang bigla ay bumukas ang isa sa mga pintuan na narito at lumabas si Krizelle."Should we tell her?" Bulong ko kay Zenre."Ako na ang bahalang magsabi sa kan'ya mamaya..."Tumango na lang ako.Lumapit si Krizelle sa'min at doon ay bigla kong naalala noong nagbalik siya dito. Siya din ang nagsabi sa'
Zenre Avreton's P.o.V."Your sister was here." Isinara ko nang tuluyan yung pintuan nang makapasok kaming dalawa. Kita ko kaagad ang gulat sa mukha niya."What?! H-how? Naaalala na—"Umiling ako. "I think she's not. Hindi ko na natanong pa si Zero tungkol doon.""Kung hindi niya naalala, bakit siya nandito?""To be honest, I don't know. Dapat hindi na siya bumalik pa dito? The Dark Room was getting more dangerous now. They really wanted to caught her as their subject for experiment." Umupo kami ni Krizelle sa upuan na narito. "Hihingi sana ako sa'yo ng isang pabor.""A-ano 'yun?""I will lock her up dito sa headquarters. Since she's already here at wala na tayong magagawa pa doon. We'll protect her hangga't hindi pa tuluyang bumabalik ang mga alaala niya." Although parang malabo atang bumalik pa ang memor
Kirsten EncarlightLumabas kami ni Samantha sa kwartong tinutuluyan namin pagkatapos naming maligo at makapagbihis. Umaga na ngayon at mataas na rin ang sinag ng araw."Hindi ba muna tayo kakain neto?"Lumingon ako kay Samantha. "Okay fine. Sige, kumain muna tayo."Dumiretso kami sa cafeteria ni Samantha. Lahat nang mga nadaanan namin ay nakatingin sa'min. Pawang ang lahat ay hindi makapaniwala nang nakikita kami dito. Napaka-weird ng eksena ngayon kung tutuusin."Hey."Hindi ko na napansin na napahinto na pala ako sa paglalakad ko. Iyong naalala ko kagabi na muntik na akong magahasa dito noon at dumating yung lalaki na may mga asul na mata na sa pakiwari ko ay Raijin ang pangalan. Para bang bumabalik sa paningin ko ngayon yung nangyare noon.Sa totoo lang, natakot talaga ako nang muli iyong lumandas sa isipan ko. Mu
Kirsten Encarlight's P.o.V.Iminulat ko ang mga mata ko at tanging dilim lang ang unang pumukaw sa paningin ko. Ilang saglit pa ay nahanap ko ang sarili ko sa isang rooftop."Hey..."Napatingin ako sa gilid ko. Agad kong pinunasan ang mga luha ko nang makita ko ang isang lalaking malawak ang ngiti sa'kin."Stop crying, will you? Wag mong isiping panget ka. Maganda ka, okay?"Napairap na lang ako sa kawalan dahil sa sinabi niya. Hindi naman yun ang iniiyakan ko.Tumalikod na lang ako sa kanya. Babalik na lang ako sa room namin. Mukhang makakaengkwentro pa ako ng manyakis dito. Nagkataon pang, dadalawa na lang kami dito ngayon."Hey, wag ka namang mang-iwan. Wala na nga akong kasama dito, eh."Tss. Ni hindi nga kita kilala. Feeling close kaagad. Tss. "Babalik na ako sa room ko.
Krizelle Encarlight's P.o.V."What happened to her?!"We were discussing about Kirsten in the headquarters when Thunder told me that she was sent to the clinic. Nawalan daw siya ng malay sa cafeteria. And here I am running as fast as I can."Nadatnan ko sa labas yung pamilyar na babae na sa pagkakaalam ko ay kaklase ni Kirsten. Siya yung napag-alaman kong nadisgrasya ni Kirsten dati kaya siya pinatalsik sa Lakestone High."Ikaw ba yung kaibigan ni Kirsten?" tanong ko sa kan'ya. Isinama rin siya ni Kirsten dito? Tsk. Hindi ko na talaga maunawaan pa ang kapatid ko.Umangat ang tingin no'ng babae sa'kin. Naluluha ang mga mata niya. "Y-Yes. I'm Samantha. And you must be her sister? Magkamukha kayo."Tumango ako. "What happened to her?" tanong ko sa kan'ya."Nasa cafeteria kami kanina. Nag-order lang ako ng food then napansin kong
Raijin Steel's Point of ViewFLASHBACK:"They're leaving now. What should we do?"Tumingin lang ako sa Ikalimang Heneral na nasa harapan ko. Nakangisi. She looked very frustrated. Siya ba naman ang utusan ng Master upang dakpin ang mag-iinang iyon."Problema ko pa ba 'yun?" Tumalikod ako rito at saka akmang aakyat patungo sa hagdan."T-teka lang! Hindi pa ako tapos magsalita, tinatalikuran mo na ako!"I stopped for a second and looked back at her. "Kung pigilan mo 'ko, akala mo nasa mas mataas kang posisyon gaya nang sa'kin." Sinamaan ko ito ng titig. Maswerte siya kung tutuusin. Hinahayaan kong makipag-usap siya sa'kin.Bago pa man mawala ang mga heneral ng Dark Room at tanging si Ikalawa lang ang natira, hindi ko talaga hinahayaang kausapin o ni makipag-usap man lang sa mga nasa mababang posisyon na
Raijin Steel's Point of ViewAfter that incident happened, hindi na ako nanatili pa sa Dark Room. Dahil iyon din naman ang utos sa'kin ng Master."Tell your brothers you saved that family. Hindi pwedeng mabuko ka nila."I didn't response to what he said. I just simply leave the Dark Room without looking back at him.Hirap na hirap akong lumabas sa Dark Room dahil sa pinsalang natamo ko mula aa mga tauhan ng Master. Literal na bugbog sarado ang inabot ko sa kanila. Hahangos-hangos akong nakalabas sa field ngunit nagpatuloy pa rin ako sa paglalakad kahit hirap na hirap na. Hanggang sa nakaabot na nga ako sa abandonadong building kung saan naroon ang headquarters.Eksaktong napindot ko na yung fingerprint scanner ay doon na ako tuluyang nawalan ng lakas."Raijin!" Narinig ko ang boses ni Zenre. Naramdaman kong inalalayan ako nito.
Krizelle Encarlight's P.o.V.We were just talking about him and now, he's in front of us. Napatayo si Zero sa kinauupuan niya, maging ako ay lumapit na rin kay Raijin."You shouldn't be here..." maayos kong sinabi sa kan'ya iyon.Nagugulumihanan itong tumingin sa'kin pasunod kay Kirsten. "Bakit?" Akma itong papasok sa loob ngunit agad na humarang si Zero."Makinig ka na lang," seryosong sabi nito."Paano akong makikinig gayong hindi ko maunawaan kung bakit n'yo ko pinapaalis." Mababatid sa mga mata ni Raijin na nais nitong lapitan ang kapatid ko.Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at hinila ko na ito palabas. Mamaya ay biglang magising si Kirsten at makita niya si Raijin na naroon."Please, makinig ka muna sa'kin. Hindi ka muna pwedeng makita ni Kirsten—"Pinutol nito ang sasabihin ko.