Kirsten Encarlight
I've been here in balcony for hours. I tried to reached Margaux on the other line yet she's not responding. What she said earlier about Jacob suddenly gave me a strange feeling.
How did he managed to get out of the headquarters? At isa pa masyadong makapal ang mga tanikalang nakatali sa kan'ya.
Sumilip ako kay Raijin na nasa loob ngayon at mahimbing na nagpapahinga. Pumasok ako saglit upang tignan ang kalagayan nito. Idinampi ko ang palad ko sa noo niya upang suriin kung mataas pa ba ang lagnat nito. Tila humupa na rin iyon kahit papaano dahil nakikita ko nang buo-buo ang mga pawis.
I'll stay here for about two hours and then I will leave him here. I need to talk to Zero. I don't know if he already knew about it. If he is, for sure, he's doing something now.
I went to my closet to get a towel. Binasa ko iyon ng tubig at saka ipinatong sa noo ni Raijin upang mas humupa na
Kirsten Encarlight"Gusto mo bang basagin ko pa 'yang sira mong mukha, Leppy Aragon?!" Ramdam ko sa na nagngingitngit sa galit ang boses niya.Pinipilit kong tanawin ang mukha niya pero humaharang sa paningin ko yung sinag ng araw. Sa boses palang niya ay batid ko na kung sino siya."Bitawan niyo siya." No'n ko lang naaninag ang mukha ni Zero. Galit at nagdidilim.Hindi sumunod sa kan'ya yung PPG Group, bagkus ay mas hinigpitan pa nila yung pagkakahawak sa'kin. Pilit kong ininda yung sakit na nararamdaman ko dahil sa kanila. Naisin ko mang kumalas ay wala rin akong magagawa."Bitawan niyo siya!!!" sigaw ni Zero sa kanila. Umalingawngaw ang boses nito na siyang ikinagulat ng mga miron. Hindi ako pumapatol ng babae pero h'wag niyo kong hintaying patulan ko kayo."Ang kaninang nagulat na si Trixie ay nagsalita, "Bitawan niyo na siya."Naramdaman ko na lang na binitawan nila ako. Nagtungo silang t
Kirsten EncarlightNakatitig lang kami ni Raijin sa isa't isa. Malamlam ang mga mata nito at medyo maputla pa rin ito. Ilang saglit lang kaming nanatiling gano'n. Hanggang sa kapwa kaming nakarinig ng katok mula sa labas.That could be Zero."Kirsten?" Bumukas ang pintuan at bumungad si Zero. Nakatingin ito sa'min ni Raijin. Napansin ko ang biglang pagbabago ng ekspresyon ni Zero nang tumingin ito kay Raijin. Noon pa man ay hindi ko alam kung bakit para bang tila may namamagitan sa kanila. Nag-away ba sila no'n para masyadong ipahalata ang inis nila sa mga tinginan nila?"Halika na," seryosong sambit ni Zero.Hindi na umimik pa si Raijin. Bagkus ay tumalikod na ito at saka tumuloy na lang sa balcony kasama si Katy, ang pusa nito.Binigyan ko si Raijin ng huling sulyap. Nakatalikod ito at nakatingin sa kawalan.Umalis na kami ni Zero sa dorm namin at saka n
KIRSTEN ENCARLIGHTI've been thinking what should we do about Thunder. His life is in danger. I'm afraid on what will happen next."What do you want?" I asked looking straight to Jacob's eye.He smirked and smiled devilishly. "You think you can give it?"Sinamaan ko siya ng tingin.I really hate this kind of people. How can they changed their attitude so easily? I never thought that he'd be like this— a shit!I saw Zero on my peripheral vision, he's just standing here beside me. He looks so calm while looking at Jacob. I know that deep inside him, he's trying to make a plan on how to escape Thunder in his position."Zero Avreton, the hunter," nakakalokong ani Jacob kay Zero. "Wag kang magpanggap na kalmado ka lang. Sa tagal kong nanatili sa lungga niyo, nakilala kita ng lubusan. Malikot ang utak mo kaya alam ko kung ano ang iniisip mo."Ngumisi si Zero. "Naisip mo din bang n
Kirsten EncarlightEight Years Ago..."Are you okay?"I was playing outside with my sister, Krizelle when suddenly I felt my head aching."Hey, Kirsten? Do you want me to call mom?"Hindi ako makasagot sa tanong ni ate. Ang tanging alam ko lang ay kumikirot ang sentido ko, nanlalabo ang paningin ko at labis akong nahihilo.Naramdaman ko ang mahigpit na paghawak ni ate sa magkabilang balikat ko. That was the time when I felt my eyes heavy and everything went black.***"Mom, is my sister fine?""She'll be fine, Krizelle. We'll just trust your Papa that your sister will be alright."Sinubukan kong imulat ang mga mata ko, ngunit masyado itong mabigat. Ni igalaw ang aking mga daliri ay nahihirapan ako.Naramdaman ko ang mainit na halik sa aking noo.'Mama...'
Kirsten EncarlightIt's been a quite three days since that tragedy happened. I am still curious on what really happened that time. Zero never bother to told me anything about what happened. All he said was he's trying his best to figure out who the culprit is.Today is Saturday and I have nothing to do. Kanina pa ako narito at hindi pa bumababa para kumain. I'm stuck thinking about what happened that time.I can't just stay here all day. I need to know everything because I have the rights to know.Lumabas ako sa room namin at sakto namang patungo din si Raijin papunta sa pwesto ko."Where are you going?" He asked.Isa din 'to. Tila inihip na ng hangin ang pagiging cold at tila nagbago kahit papaano ang awra nito. Mas madalas na itong nagtatanong kung saan ako pupunta. Sa loob ng tatlong araw na nakalipas buhat nang makalabas ako sa clinic ay madalas ko nang nakaka
Kirsten EncarlightWhat the hell?Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko si nakikita ko. Lahat ng estudyante na narito ngayon ay pinagkakaguluhan si Trixie. Nakahiga ito sa gitna ng damuhan at wala itong saplot. May mga sugat at gasgas din ito sa parte ng katawan niya.Agad akong nakisingit doon at saka hinubad yung jacket ko upang takpan yung katawan niya. Kinapa ko yung pulso niya at naramdaman kong tumitibok parin iyon."Tulungan niyo 'ko!" sigaw ko sa kanilang lahat. Walang kumilos sa kanila, bagkus ay pinag-usapan pa nila ako."Hindi ba, magkaaway silang dalawa? Bakit kung umarte siya parang concern na concern siya?" Dinig kong anas ng iba.Hindi ko iyon pinansin bagkus ay inalalayan ko si Trixie. Masyado siyang mabigat dahil wala itong malay ngayon. Isinampa ko sa balikat ko 'yung kamay niya upang maalalayan ito.Sinamaan ko ng tingin ang lahat ng narito. Akala ko ba itinuturing
Kirsten EncarlightWe looked at Trixie as she slowly opening her eyes. We kept silent as we were just looking at her.Pagmulat ng mga mata niya ay bakas kaagad ang takot mula roon. "AHHH!" sigaw nito na siyang nagpagulat sa'kin.Kapwa kami lumapit ni Raijin sa kan'ya. "Calm down, Trix," he said as he caressed his shoulder. Tumingin sa'kin si Raijin. "Call the nurse. Tell her she's awake."Tumango ako kay Raijin at agad na pumunta sa drug room kung nasa'n yung nurse."Gising na po si Trixie," sambit ko. Agad naman itong tumalima at saka sumunod sa'kin papunta sa pwesto ni Trixie.Lumapit ito kay Trixie at may daladala itong syringe. Hindi pa rin kumakalma si Trixie at panay pa rin ang pagsigaw niya."They tried to kill me! They tried to kill me!" Paulit-ulit nitong sinasabi.Tinurukan siya ng nurse nang sa tingin ko ay pampakalma. Ilang sag
Kirsten EncarlightI felt my hands trembling.Hindi ko alam kung hanggang kailan ako mananatiling nagpapanggap na tulog sa mga oras na 'to. Trixie shouted for help yet I can't do anything.Nang maramdaman kong muling may humawak sa balikat ko, pinatatag ko na ang loob ko upang gawin ang binabalak kong pagkuryente."Kirsten! Tulungan mo 'ko!!!" Nagtitili na sigaw ni Trixie.Sa ganutong sitwasyon, hindi ko na kailangan pang matakot pa. Trixie trusted me for her life kaya hindi ko siya dapat biguin.Iminulat ko ang mga mata ko at mabilis na tumindig upang isaksak sa leeg no'ng lalaki yung electric pen. Nangisay ito sa sahig.Tinignan ko si Trixie na ngayon ay kalong ng lalaki sa kan'yang balikat.Sa bilang ko ay nasa lima nga sila kabilang na yung lalaking nasa sahig ngayon na kanina ay kinuryente ko at wala nang malay.