Kabanata 11

Kanina pa ako gising pero ramdam ko ang kagustuhang hindi bumangon. My mind is being clouded with so much uncertainties. Mga tanong na hindi ko alam kung dapat ko pa bang alamin o hayaan na lang.

Napabuntong-hininga ako. Kasabay nito ay sinilip ko rin si Atlas na nasa kabilang gilid ng aking kama. Nakatalikod ito sa akin at mukhang tulog pa rin.

Napasarap sanang isipin na ang mag-asawang tulad namin ay nagtatabi sa kama kapag gabi. Na tulad nang karamihan ay normal kaming nagsasama. Mag-aaway, magkakatampuhan pero sa huli sa isat-isa pa rin kami uuwi.

Sana ganoon na nga lamang kadali ang lahat para sa amin ni Atlas. Hindi na sana kami nagkakasakitan. Hindi na sana lalalim ang sugat sa puso ko. Hindi na sana ako nagtitiis na mang-amot nang pagmamahal.

I sighed and looked at the bedside table beside me. Alas-sais na nang umaga pero mas gusto ko pang matulog na lamang ulit. Gayunpaman, ay pinilit ko ang s