Chapter 8
He cared
Brenda's POV
I didn't think I am capable of falling in love. Namulat ako sa kagawiang parang lalaki kung kumilos at mag salita kaya naninibago ako sa aking nararamdaman.
Nagdadalawang isip nga ako kung pagmamahal na ba kaya itong nararamdaman ko o appreciation lang para sa ginawa ni Brandon but there's this part of my heart that is telling me otherwise.
I felt like floating everytime I think about it.
Kinabukasan ay pumasok pa rin ako kahit anong tutol ni Inay at Itay. Ayaw ko lang maka-miss ng isang araw at baka mapag iwanan ako. Mahina pa naman din ako sa math kaya dapat masipag.
When I get in class ay nagulat ako na okupado ang upuan sa tabi ko. A wide smile greeted me from a petite and kikay girl sitting beside my chair.
"Hi, I'm Christine! I just transferre
Chapter 9 How to be a Girl Brenda's POV After the awkwardatmosphere between me and Brandon ay tuloy pa rin ang pagtuturo niya sa akin. We meet every lunch break at dismissal sa library para turuan ako sa mga lessons na hindi ko maintindihan. Mabuti na lang din at tapos na ang pagbo-volunteer namin sa teatro at nakaka-focus na kami sa pag-aaral. Halos isang linggo na niya akong tinuturuan at kada may-tutorial kami ay na-e-excite ako palagi. Kahit mahirap ang pinagdadaanan ko sa pag-aaral ay inspirado ako dahil siya ang nagtuturo. Katatapos lang ng klase para sa buong araw and it is another time for our tutorial in the library hanggang sa magsira iyon. "Brenda, are you going to the library again?" si Christine na nakasimangot na naman dahil hindi ko siya masasamahan sa pag-uwi. "I'm sorry Christine, kailan
Chapter 10RelationshipBrenda's POVKinabukasan ay panay ang pangungulit ni Christine sa akin kung ano ba talaga ang ibig sabihin ng tinanong ko sa kanya noong nakaraang gabi. Ayaw magpaawat ng ate niyo, ayaw talaga akong tantanan."Com'on, Brends. I'm dying in curiosity here." Pamimilit niya habang naka-angkla ang mga braso sa akin."Then I'm just watching you die." I shrug. Naglalakad kami ngayon pabalik sa classroom mula sa cafeteria.Habang naglalakad nga ay hindi matigil sa kada-dada si Christine."You're so heartless, Brenda! You know I'm here to help you. Com'on tell me, I know it is something serious for you to call me late at night." Napailing na lang ako sa pagiging pursigido niya. Nagsisisi na tuloy ako ngayon kung bakit nagpadalos-dalos ako sa aking desisyon na tawagan siya.Napatingin ako diretso sa kanyang mga mata at alam niya na ganito ako kapag seryoso."Kalimutan mo na lang iyon,
Chapter 11ConcludedBrenda's POVNakasunod ang mga mata ko kina Brandon at Sierra. Hindi ko namalayan na napatulala na lang pala ako habang nakatanaw sa kanila."Huli ka!" Napaigtad ako nang may biglang sumundot sa aking tagiliran. Bigla akong natauhan at inalis sa aking isipan ang nakita."Christine, kanina ka pa?" wala sa sarili kung tanong."Hindi no, kararating ko lang akala ko nga umuwi kana eh dahil sa tagal ko." Nguso niya."Uh, a-ano kasi nauhaw ako kaya bumili mo na ako ng maiinom habang naghihintay. Tara na nga, ang tagal mo eh,pa-famous ka masyado iwan ko sayo!" pabiro kong sabi at nagsimula ng maglakad."Nako sinisi mo na naman ako eh ikaw 'tong sobrang agang dumating sa usapan, ayan tuloy." Lintanya niya habang nakasunod sa akin.Halos shopping lang ang ginawa namin este ni Christine lang pala. She's so obsess with trendy kikay clothes, shoes,stilettos, and even cosmetics. Halos pagsama lang sa
Chapter 12FirstBrenda's POVKinabukasan ay wala ako sa sariling pumasok sa eskwela. Hindi pa rin nag-sink in sa aking isipan ang nangyari kahapon."If I will give you the right, will you be responsible for my heart?""I should be the one asking you that damn question, Dada,""Let's date then.""I actually love it when you call me love."Aaahhh!!!! I’m internally screaming in disbelief.Napakapit ako sa aking ulo nang rumehistro na naman muli sa aking isip ang mga binitawan niyang salita kahapon.Napakagat ako ng labi kalaunan, “Tama na please.” Pagmamakaawa ko sa aking sarili. Halos hindi ako makatulog kagabi, ang laki-laki na rin ng eye bags ko.Hindi ko nga alam kung pano ako nakapunta rito sa school ng ligtas. Ano ang gagawin ko kapag nakita ko siya? Ngingitian ko ba siya? Babatiin o magpanggap na parang walang nangyari?Argh!!! I’m doom!Sa
Chapter 13DateBrenda's POVNakakatawang isiping una naman ang isa't isa sa usapang pag-ibig pero ayaw kong mga-assume muna ngayon sa relasyon naming dalawa dahil hindi ko rin alam sa ngayon kung ano kami at kung saan tutungo itong ginagawa namin.Kinabukasan hindi ko inaasahang...Nasa cafeteria kami ni Christine nang may nag-abot ng maliit na papel sa akin. Hindi ko kilala ang nag-abot, pero sa tingin ko ay napag-utusan lang iyon.Sinubukan ko pang alamin kung sino ang nagpapabigay pero napaka-profesional ng messenger. Saan kaya siya napulot ng nagpapaabot nito?Pinilit ako ni Christine na ipakita sa kanya ang kung anong nakasulat sa papel, peronagmadali akong itago agad iyon hindi man lang inalam kung ano ang nakasulat sa maliit na papel na iyon.I should have known na isa lang iyon sa mga letter na natatanggap ko every now and then. Hindi masyadong importante kaya hindi dapat pinag-aaksayahan ng panahon.
Chapter 14SchemeBrenda's POVHIndi ko alam kung kailan kami nagsimulang maging komportable sa isa't isa.I think nagsimula iyon nang surpresahin niya ako sa event ng Art and Music departmentat hindi lang doon natapos ang paglabas–labas namin.Tuwing weekends ay niyayaya niya akong lumabas para mag-ice cream o hindi kaya ay manood ng gig ng HB.Noon ko lang kasi nalaman na fan pala siya ng bandang iyon dahil bestfriend niya ang isang memyembro roon.Isang week na lang ang natitira bago ang finals. Nag-aral talaga ako ng mabuti sa math related subjects ko at sa kabutihang palad ay nakapasa naman ako sa remedial exam ni Sir Velasquez.Isang laban na lang talaga ang kailangan kong mapagtagumpayan... ang final exams.I can't wait for the summer break.Dahil nga inspirado akong mag-aral ngayon ay inuubos ko talaga ang free time na binibigay ng mga teachers namin para mag-review para
Chapter 15RefusalBrandon's POVGaling sa cafeteria ay dumaan ako sa locker area para kunin ang mga hinanda kong notes na kailangan nina Brenda sa pagre-review.A small smile creptinto my lips with the thought of spending time with Brenda today.Don't get me wrong, we're classmates pero parang kulang lang iyon at gusto kong palagi ko siyang kasama at katabi.After getting my things inside my bag ay isasara ko na sana ang pinto pero natigilan ako nang maalala bigla ang pangyayari na nakakuha ng aking interes para kilalanin si Brenda.FlashbackMy heart is jumping wildly while I'm holding a peace of note in my trembling hands. Tumutulo ang pawis sa aking noo, kinakabahan sa aking gagawin.If Ididn't told them I should have been in a better state right now reading a book in a peaceful place. I was pulled back from my reverie when Evrem suddenly push me."Ano pang hinihintay mo, pare? Man up!"
Chapter 16GoodbyeBrandon's POVI always thought that forgiving is the hardest thing to do, but I'm wrong. Napagtanto ko na singhirap din pala ng pagpapatawad ang paghingi ng tawad. I alwayssaw Brenda in our class but she is avoiding me.I attempted a lot of times but to no avail. Ang hirap gumawa ng paraan para makausap siya at humingi ng tawad. Gustong-gusto ko ng ipaliwanag sa kanya ang lahat pero nagdadalawang isip din ako kung minsan, baka kailangan pa niya ng panahon para magpalimig at makapagisip-isip.I don't want to push her to much in the edge.Sa huli ay nag-desisyon ako na bigyan siya ng oras para makapag-isip pero hindi ko pa rin isusuko ang panghihingi ko ng tawad.She is stillclouded with hatred right now and I don't want that to hinder possible chances. Ngunit hindi ko inasahan na sa aking desisyon ay mas lalong lalala ang lahat. I didn't saw it coming, she change a lot. No, she didn't change,